Λίγη μπάλα, το μόνο που ζητάμε

^«Ακου, ανθρωπάκι. Στον καιρό που ψάχνουμε το ένα από τα χίλια που μας ενώνουν για να γιορτάζουμε μαζί τις χαρές και τις λύπες μας, που ξερνάμε κακές σκέψεις στους υπονόμους και τρέμουν τα λαρύγγια μας μόνο όταν υμνούμε την αγάπη, το μοναδικό μαγικό πράγμα που θα βρεις από το πρώτο σου κλάμα ως να κλείσεις τα μάτια σου να πολλαπλασιάζεται όταν μοιράζεται με τους άλλους, εσύ ψάχνεις στο μυαλό σου για το ένα που θα μας «χωρίσει», το ένα που νομίζεις πως σε κάνει «ανώτερο», που σε ανεβάζει ένα σκαλί πάνω απ’ το μηδέν σου, το τίποτά σου, τη λάσπη σου, τον θολό σου καθρέφτη, που για να ταιριάξει τη ματιά σου πρέπει να τον σπάσεις σε δέκα κομμάτια.