Αν υπήρχε τηλεοπτικό διάγγελμα σε δόσεις θα ήταν κάπως έτσι, σαν τη συνέντευξη του Νίκου Παππά σε μεταμεσονύκτια εκπομπή. Και αν έσπαγε ποτέ η σιωπή κάποιου για να μη σπάσει, θα έσπαγε σε τέτοιες συνθήκες: στις συνθήκες ενός στούντιο αποστειρωμένου από επικίνδυνα επίμονες ερωτήσεις. Ο Νίκος Παππάς δεν χρειάστηκε να φτάσει ώς το Διάστημα για να βρει ένα τόσο εξωπραγματικό για κανονική δημοκρατία περιβάλλον, ένα περιβάλλον όπου οι ερωτήσεις υπέχουν ρόλο εισαγωγής στα κεφάλαια του διαγγέλματος. Το βρήκε πολύ πιο κοντά, όπως το βρήκαν άλλοι στο παρελθόν και πιθανότατα θα βρουν και πολλοί ακόμη στο μέλλον. Αν υπάρχει όμως μια διαφορά είναι πως εκείνος, ακόμη και σε αυτό το περιβάλλον, κατάφερε να ακουστεί σαν χαμένος στο Διάστημα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ