Ηταν ένα ξέσπασμα χαράς. Από το βράδυ του Σαββάτου η Θεσσαλονίκη ζούσε στους ρυθμούς του ΠΑΟΚ. Πανηγύριζε, γιόρταζε τον πρώτο τίτλο πρωταθλήματος ύστερα από 34 χρόνια. Η Τούμπα, όπως θα μπορούσε να ειπωθεί με δόση υπερβολής, «πήρε φωτιά». Ο οργανισμός του Δικεφάλου άξιζε αυτές τις στιγμές. Γιατί στο μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν έδειξε ότι είχε την καλύτερη ομάδα. Ακόμη σωστότερα: ο ΠΑΟΚ ήταν μια σταθερή ομάδα, με αρχές και δομημένη εδώ και μια τριετία. Ομοιογενής. Απορρόφησε γρήγορα τους κραδασμούς από την όχι καλή πορεία στην Ευρώπη, αφοσιώθηκε στον μεγάλο στόχο που ήταν η κατάκτηση του τίτλου και έβγαλε από το μυαλό της όλα τα υπόλοιπα.

Παράλληλα, ανέδειξε διαφορετικούς πρωταγωνιστές σε πολλά χρονιά σημεία της αγωνιστικής περιόδου. Ηταν ο Πρίγιοβιτς που έβαζε συνεχόμενα και κρίσιμα γκολ στην αρχή. Υπήρξε ο Βαρέλα ένας ογκόλιθος στην άμυνα. Πάντα παρών με τις εμπνεύσεις του ο Μπίσεσβαρ. Τη νέα γενιά εκπροσώπησε επάξια ο Πέλκας.

Το σύστημα άλλαξε με τη φυγή του σέρβου κανονιέρη, αλλά ο Ακπομ και ο Σβιντέρσκι αποδείχθηκαν παίκτες-κλειδιά. Ο Βιεϊρίνια ήταν ένας αληθινός αρχηγός, έστω και περπατώντας πήρε συμμετοχή χθες σε μια αλλαγή-έκπληξη, ενώ ουδείς μπορεί να ξεχάσει τα εντυπωσιακά του γκολ. Οσο για τον Λουτσέσκου, παρά τις κατά καιρούς αμφιλεγόμενες δηλώσεις – τοποθετήσεις του, πρέπει να του αναγνωριστεί ότι κράτησε καλά το σκάφος και το οδήγησε στον τίτλο. Αν δεν έχει αυτός συμβολή μεγάλη, τα λόγια χάνουν το νόημά τους.

Και βέβαια, η διοίκηση. Αποφασιστική, στιβαρή, αποτελεσματική. Εδιωξε τα προβλήματα και έκανε τους ποδοσφαιριστές να σκέφτονται μόνο τα του αγωνιστικού χώρου. Ο Ιβάν Σαββίδης τόσα χρόνια δίνει πολλά και χθες έλαβε ως δώρο μια πανάκριβη κούπα!