Συνηθίζουμε να μιλάμε για «προσωπικά δεδομένα». Οπως φαίνεται όμως δεν είναι και τόσο προσωπικά. Στοιχεία που δεν θα έπρεπε να γνωρίζει κανείς, όπως το σωματικό μας βάρος, η ύπαρξη κατοικιδίου κ.ά., καταλήγουν εύκολα στα χέρια εταιρειών οι οποίες τα πωλούν σε κάθε ενδιαφερόμενο. Είναι το «πετρέλαιο της ψηφιακής εποχής», όπως λέει το περιοδικό «Economist», ή ένα Ελντοράντο του 21ου αιώνα που τραβά σαν μαγνήτης τους σύγχρονους χρυσοθήρες.

Η νέα αυτή οικονομική δραστηριότητα έχει ήδη όνομα. Λέγεται data economy – οικονομία των δεδομένων. Με καμία οικονομική δραστηριότητα όμως δεν επιτρέπεται να επιστρέφει η ζωή στην εποχή των χρυσοθήρων της Αγριας Δύσης. Και αν το ένα ζήτημα είναι ηθικής τάξης – πως δηλαδή μπορεί κάποιος να εμπορεύεται και να πλουτίζει με τα προσωπικά μας στοιχεία χωρίς την άδειά μας και χωρίς να έχουμε εμείς οι ίδιοι κανένα οικονομικό όφελος -, το άλλο είναι ζήτημα ασφάλειας: Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τους κινδύνους που κρύβει η διάθεση των προσωπικών μας δεδομένων σε διάφορους επιτήδειους.

Ο κίνδυνος είναι απολύτως υπαρκτός εάν λάβει υπόψη του κανείς ότι οι αρμόδιες Αρχές της χώρας μας παραδέχονται πως παρά το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο δεν διασφαλίζεται σε καμία περίπτωση η προστασία των προσωπικών δεδομένων. Κολοσσοί του Διαδικτύου αλλά και άγνωστες εταιρείες, λέει το ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ», δεν διστάζουν να συνεργάζονται για την υφαρπαγή των προσωπικών μας δεδομένων, παρακάμπτοντας με χαρακτηριστική άνεση μέτρα ασφαλείας και τείχη προστασίας. Η άμυνα απέναντι σε αυτήν την αόρατη εισβολή είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία. Είναι ζωτικής σημασίας.