Ο έλληνας ζωγράφος που τοποθετήθηκε από τον σπουδαίο Βρετανό Ντέβιντ Χόκνι στο πάνθεον των μεγάλων του 20ου αιώνα πλάι στον Πικάσο και τον Ματίς, το ταλέντο που στα χρόνια της Κατοχής δούλευε ως σκηνογράφος και πληρωνόταν με κούτες τσιγάρων κι όταν δεν είχε δουλειά έπαιρνε συσσίτιο από τη μεγάλη αίθουσα των Μυκηναϊκών, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, ο καλλιτέχνης που δημιούργησε την πρώτη εκδοχή του πλέον δημοφιλούς του έργου – των Τεσσάρων Εποχών – στις γωνιές ενός ρολογιού το 1942 κι ο δημιουργός που εξέθετε τα μικρά έργα του σε ένα μπακάλικο στο Κολωνάκι για να ζήσει, «υπόσχεται» να προσθέσει μια ξεχωριστή πινελιά στο φετινό καλοκαίρι. Και μια πλούσια έκθεση με 15 πρωτότυπα έργα του και 100 πολλαπλά του που διοργανώνεται με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από τον θάνατό του θα επιχειρήσει να αποδείξει για ποιους λόγους παραμένει «επίκαιρος και διαχρονικός».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ