Δεν ήταν παρά ο μεγάλος κρότος μια κατάρρευσης που είχε ξεκινήσει από καιρό. Ο χθεσινός λυγμός για το ολοκαύτωμα στο κέντρο του Παρισιού απέπνεε οσμή υποκρισίας. Η Παναγία των Παρισίων, όπως γνώριζαν όσοι είχαν ασχοληθεί στο παρελθόν, έδινε μόνη τη μάχη της επιβίωσης εδώ και χρόνια. Την τελευταία διετία ο καθεδρικός ναός διενεργούσε έναν μεγάλο, αγωνιώδη έρανο για τη συντήρησή του καθώς τεράστια προβλήματα ταλάνιζαν τον βασανισμένο σκελετό του κτιρίου. Το κρατικό κονδύλι δεν ήταν αρκετό για την απαραίτητη ανακαίνιση. Και το μοναδικό αποτύπωμα της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς είχε αφεθεί στην καλοσύνη των ιδιωτών. Hταν το μνημείο με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στη Γαλλία: Κάθε χρόνο σχεδόν 14 εκατομμύρια άνθρωποι από ολόκληρο τον πλανήτη περνούσαν τις εμβληματικές πύλες του για να δουν από κοντά τη Notre-Dame των παιδικών μας αναγνωσμάτων. Τη Notre-Dame της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής, του γαλλικού κινηματογράφου, των κοινωνικών συγκρούσεων μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες πολιτικά χώρες της Ευρώπης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή