Συχνά απευθύνεται μομφή αδιαφορίας ή ολιγωρίας σε παλαιότερες ελληνικές κυβερνήσεις σε σχέση με το μακεδονικό ζήτημα, υπό τους όρους που δημιούργησε η εμφάνιση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΛΔΜ) ως τμήματος της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο, το 1944. Η κριτική αυτή παραβλέπει δύο, τουλάχιστον, στοιχεία: Πρώτον, ο μακεδονισμός της ΛΔΜ αποτελούσε σε μεγάλο βαθμό εσωτερική υπόθεση της Γιουγκοσλαβίας. Δεύτερον, οι ελληνικές κυβερνήσεις παγίως αντιδρούσαν όποτε η γιουγκοσλαβική πλευρά επιχειρούσε να θέσει το Μακεδονικό με τη μορφή μειονοτικού ζητήματος είτε στις διμερείς σχέσεις είτε σε διεθνές επίπεδο. Αυτά, βέβαια, ίσχυαν, μέχρι τη διάλυση της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας το 1991.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή