Μπορεί να είναι κάποιος υπέρμαχος της Συμφωνίας των Πρεσπών και την ίδια στιγμή να αντιτάσσεται στην πολιτική που ακολούθησαν σε όλα τα επίπεδα οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα τέσσερα τελευταία χρόνια; Οχι, απαντούν με φλογερή ανακοίνωσή τους στο Facebook ο Γρηγόρης Ψαριανός και ο Γιώργος Αμυράς, προαναγγέλλοντας την αποχώρησή τους από το Ποτάμι δύο μόλις ημέρες αφού είχαν δεσμευτεί δημοσίως για το αντίθετο. Μυστηριώδη πράγματα, αλλά είναι αλήθεια πως η εποχή ευνοεί τις απότομες αλλαγές.

Ναι, υποστηρίζουν από την πλευρά τους ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος. Τα δύο στελέχη του ΚΙΝΑΛ διαχωρίζουν τη γενικότερη τοποθέτησή τους για τα πολιτικά πράγματα από τη θέση τους απέναντι στη συμφωνία. «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μόνο παρόν, έχει και παρελθόν», τονίζει ο πρώην πρωθυπουργός σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», υπενθυμίζοντας πως όταν η χώρα χρειαζόταν συναινέσεις αυτοί που ζητούν σήμερα προοδευτικό μέτωπο «επικροτούσαν τους παρακρατικούς, τους νεοφιλελεύθερους της Δεξιάς, τους εθνικιστές της Χρυσής Αυγής και έβγαιναν μαζί τους στις πλατείες». Αυτό δεν τον εμποδίζει όμως να επαναλάβει τη θέση του πως η συμφωνία είναι ισορροπημένη. Οπαδός των απότομων αλλαγών δεν είναι ούτε ο Θεοχαρόπουλος, που ψηφίζει με οδηγούς τον Κύρκο και τον Παπαγιαννάκη.

Κάτι που δεν αρέσει στη Φώφη Γεννηματά. Η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ έχει μια κάπως πρωτότυπη άποψη για το θέμα. Δεν μιλά για κομματική πειθαρχία, αλλά διαγράφει τον απείθαρχο. Σέβεται τις διαφορετικές προσεγγίσεις, αλλά δηλώνει ότι την κρίσιμη ώρα θα διαφυλάξει την παράταξη από όποιον προσπαθήσει να την πληγώσει. «Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι υπάρχουν άνθρωποι στο Κίνημα Αλλαγής που θα βάλουν πάνω από τη μεγάλη εικόνα την ιδεολογία τους», τονίζει. Μα συνιστά στοιχείο ιδεολογίας να ψηφίζεις με βάση τη συνείδησή σου σε ένα θέμα εθνικής σημασίας;

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Ανδρέας Λοβέρδος το είπε πιο σταράτα: «Εχουμε κοινοβουλευτική ομάδα μπετόν αρμέ». Για να προσθέσει κι αυτός κάτι μυστηριώδες: «Ολες οι αναστατώσεις εξαιτίας ενός ή δύο ανθρώπων θα εξαφανιστούν».

Είσαι ελεύθερος να εκφράσεις την άποψή σου, αρκεί να είναι η σωστή, έλεγε ένα αλήστου μνήμης στέλεχος του ΚΚΕ. Το αειθαλές αυτό κόμμα φαίνεται λοιπόν να δικαιώνεται σε ένα από τα βασικά του δόγματα: όχι τη δικτατορία του προλεταριάτου, αυτή έχει ευτυχώς περάσει στα αζήτητα, αλλά τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Ο βουλευτής ή το στέλεχος δεν έχει δική του κρίση, και αν έχει πρέπει να την εκφράζει μόνο πίσω από κλειστές πόρτες. Δημοσίως πρέπει να ακολουθεί τον λόχο. Αλλιώς η τυχόν αναστάτωση εξαιτίας του θα εξαφανιστεί.

Οταν ο Αλέξης Τσίπρας ξεκινούσε τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Μακεδονικού, ο βασικός του στόχος ήταν να διχάσει και να διασπάσει τον βασικό του αντίπαλο, τη Νέα Δημοκρατία. Τελικά κατάφερε να διαλύσει το Κέντρο. Δεν του κάθισε κι άσχημα.