Αλλοι, που συνδέονταν πιο στενά μαζί του, θα γράψουν ίσως εκτενέστερα για τον Στρατή Φιλιππότη. Για τον Στρατή που, έπειτα από παρατεταμένα προβλήματα με την υγεία του, χάθηκε πρόσφατα. Για τον Στρατή «της Εστίας», όπως τον πρωτομάθαμε στα νιάτα μας, όταν, φοιτητές ακόμη, τον βλέπαμε να δεσπόζει πίσω από τους πάγκους της «Εστίας», στην οδό Σταδίου. Για τον Στρατή, που άφησε την «Εστία» το 1978, έπειτα από σχεδόν τριάντα χρόνια, επειδή – όπως μου είχε πει χαρακτηριστικά – είχε βαρεθεί να είναι «ο Στρατής της Εστίας» και ήθελε να γίνει «ο Στρατής του Στρατή». Τότε ξεκίνησε τις δικές του εκδόσεις, με σήμα τον Ξυλοθραύστη του παππού του, αρχικά στην οδό Ακαδημίας, μεταξύ Ασκληπιού και Ιπποκράτους, και λίγο αργότερα, μέχρι πριν από λίγα χρόνια οπότε και αποσύρθηκε, στη «βιβλιο(πωλείο)μάνα» οδό Σόλωνος.

Θα αρκεστώ εδώ να αναφέρω ένα περιστατικό. Ησσονος ίσως σημασίας, αλλά από αυτά που δείχνουν τον χαρακτήρα και το ήθος του Στρατή. Συχνά αυστηρός στις κρίσεις του και στους χαρακτηρισμούς του, κάπως δογματικός στις πολιτικές του απόψεις, ο Στρατής ήταν ωστόσο εξίσου αυστηρός και με τον εαυτό του, όπως ήταν βεβαίως και  αδιαπραγμάτευτα αξιοπρεπής στον επαγγελματικό – και όχι μόνο – βίο του.

Κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1980 λοιπόν, είχαν αρχίσει να δημοσιεύονται και στην Ελλάδα οι πρώτες λίστες με μπεστ-σέλερ, σε μηνιαία τότε βάση. Κάποια φορά, στη δεκάδα που δημοσίευε περιοδικό της εποχής, υπήρχε και ένα βιβλίο των εκδόσεων Φιλιππότη (για τους περιστερώνες της Τήνου ή κάτι τέτοιο, αν θυμάμαι καλά). Στο επόμενο τεύχος του ίδιου περιοδικού, υπήρχε επιστολή του Στρατή, ο οποίος, με βάση τα αντίτυπα που είχαν πουληθεί τον προηγούμενο μήνα, απέκλειε κάθε περίπτωση να ήταν το βιβλίο των εκδόσεών του μπεστ-σέλερ. Το περιοδικό, που προφανώς είχε περιλάβει το εν λόγω βιβλίο στη λίστα των ευπώλητων θέλοντας να κάνει μια «χειρονομία καλής θελήσεως» (ας μην πούμε «εκδούλευση») στον Στρατή, επέμεινε ότι είχε βασιστεί σε σχετική πληροφορία από το βιβλιοπωλείο Σ. Ακολούθησε νέα διευκρινιστική επιστολή, στην οποία ο Στρατής ανέφερε ότι, ανατρέχοντας στα σχετικά τιμολόγια, είχε διαπιστώσει ότι μόλις πέντε βιβλία είχαν πουληθεί στο περί ου ο λόγος βιβλιοπωλείο. Εκεί κάπου έληξε το θέμα.

Αυτός ήταν ο Στρατής Φιλιππότης, άνθρωπος από εκείνους που το είδος τους τείνει όλο και περισσότερο να εκλείψει γύρω μας. Ας είναι ελαφρύ το χώμα της πολυαγαπημένης του Τήνου, στην οποία ζήτησε να ταφεί.