Ωδή στην τεχνική! Στα κοντρόλ που μοιάζουν με τα χάδια ενός ερωτευμένου. Κάποιες φορές καθυστερούν να έρθουν, λες και αυτό συμβαίνει για να φουντώσει ο  έρωτας. Αλλά τελικά, να τα, ήρθαν και νιώθεις τη γοητεία της αναμονής.

Δύο φορές μίλησε χθες η ικανότητα ποδοσφαιριστών να τιθασεύουν μια θεά: πρώτα στο Ανφιλντ, ο Μανέ δέχθηκε μια μακρινή μπαλιά, την κόλλησε στο στήθος του και μετά την άφησε να κυλήσει μέχρι το πόδι του για να τη στείλει στα δίχτυα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αργότερα στο ΟΑΚΑ, ένας επιθετικός γαλουχημένος στο αγγλικό πρωτάθλημα, ο Μακέντα, φρόντισε να δείξει σε όλους τι σημαίνει να έχεις κλάση υψηλή. Στοπ με το ένα πόδι και ωραίο πλασέ με το άλλο (αριστερό), να το γκολ της νίκης για τον Παναθηναϊκό από έναν ιταλό στράικερ που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να βγάζει το ψωμί του αλλού. Αυτοί οι δύο ποδοσφαιριστές ξύπνησαν τη συνείδησή μας και τα ποδοσφαιρικά μας ένστικτα. Σε στιγμές που το άθλημα γίνεται όλο και πιο αυτοματοποιημένο και οι παίκτες μεταβάλλονται σε ρομπότ, άθελά τους τις περισσότερες φορές, διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν άσοι με διάθεση να παρουσιάσουν την άλλη πλευρά του ποδοσφαίρου. Σε αυτούς να προσθέσουμε ασφαλώς και τον Φορτούνη, έναν αρτίστα και γητευτή της μπάλας. Ολοι αυτοί μοιάζουν με παίκτες-κρίκους που ενώνουν το όνειρο με την πραγματικότητα! Γιατί οι κινήσεις τους στο χορτάρι είναι ονειρεμένες και γίνονται σε μια σύγχρονη εποχή που απαιτεί τρέξιμο και πάλι τρέξιμο, ξεθέωμα μέχρι τελικής πτώσης. Κι όμως, το ποδόσφαιρο αγαπήθηκε όχι γιατί πρωταγωνιστούν αθλητές στίβου, αλλά επειδή χορεύουν στο χόρτο παιδιά με ικανότητα να ξεδιπλώνουν αρετές όπως αυτές που κατατέθηκαν χθες – ο Μανέ και ο Μακέντα παρουσίασαν τη φωτεινή πλευρά. Το κοντρόλ και το γκολ που έρχεται ως επιστέγασμα της προσπάθειάς τους είναι τέχνη. Η αποκορύφωση των κινήσεών τους ήταν γεμάτη μεγαλοπρέπεια σε ένα μίζερο ποδοσφαιρικό σύμπαν. Ας προσέξουμε όλους τους παίκτες που έχουν διάθεση να γοητεύσουν τα πλήθη. Γιατί αυτοί φέρνουν τον κόσμο στα γήπεδα. Κυρίως διότι κάνουν το δύσκολο να φαίνεται τόσο απλό. Και αυτό είναι το αληθινά σπάνιο, αυτό που πάντα το ζητάμε και ποτέ δεν το βρίσκουμε. Με αποτέλεσμα να μένουμε ενεοί όταν μπροστά μας μπαίνουν γκολ σπάνια, αληθινά έργα δυσεύρετα που αξίζουν τον θαυμασμό και το χειροκρότημα όλων. Γι’ αυτούς τους παίκτες, λίγους ή πολλούς, αξίζει κάποιος να αγαπά το ποδόσφαιρο!