Είναι από τις φορές που ο αθλητισμός δείχνει ένα ωραίο πρόσωπο. Ή καλύτερα, αυτό που θα έπρεπε να παρουσιάζει πάντα, στέλνοντας παράλληλα μηνύματα σε όλο τον κόσμο. Η (πρόσφατη) ιστορία με το σκάφος που πρόσφερε ο κύπριος αθλητής Παναγιώτης Ιορδάνου στον τούρκο συνάδελφό του Αλικιάν Καϊνάρ είναι γνωστή: συνέβη κατά τη διάρκεια του πρόσφατου αγώνα ιστιοπλοΐας που διεξήχθη στον Σαρωνικό Κόλπο με συμμετοχή 16 αθλητών. Αυτό είναι το ένα σκέλος. Το δεύτερο, η κατάληξη της ιστορίας, ήρθε χθες με την τελετή λήξης των αγώνων. Νικητής ήταν ο Νορβηγός Αντρέας Πέντερσεν, έπειτα από 10 συναρπαστικές ιστιοδρομίες. Τη δεύτερη θέση κατέκτησε ο  πρωταθλητής του 2018, ο Ούγγρος Ζόμπορ Μπέρετς, με 36 βαθμούς και τρίτος βγήκε ο Τούρκος Αλικιάν Καϊνάρ με 46 βαθμούς. Ναι, ο αθλητής που έλαβε σκάφος από τον Κύπριο. Μα, δεν είναι τόσο ωραίο; Στην τελετή λήξης, ο Καϊνάρ δώρισε στον Ιορδάνου ένα πανί σε ένδειξη ευγνωμοσύνης γιατί με ζημιά στο άλμπουρο ο Τούρκος θα ήταν αδύνατο να συνεχίσει. Μάλιστα, ο Ιορδάνου τιμήθηκε από την ΕΙΟ και αξίζει να τονιστεί πως η Ομοσπονδία και ο υφυπουργός Αθλητισμού, που ήταν παρών στη μίνι εκδήλωση, σκοπεύουν να προτείνουν στη ΔΟΕ τον Ιορδάνου ώστε να του απονεμηθεί το ειδικό βραβείο Fair Play. Ποιος το αξίζει περισσότερο; Μάλλον κανείς.

Γιατί δεν είναι συνηθισμένο σε εποχές που ο φανατισμός ξεχειλίζει, να γίνεται ανάλογη κίνηση. Οταν πρόσφατα στο Ολυμπιακό Στάδιο είχαμε τις γνωστές ασχήμιες των ολίγων φασιστοειδών, το κάψιμο τουρκικών σημαιών και άλλες αθλιότητες, είναι ευχής έργον ότι νεαροί αθλητές αντιμετωπίζουν ψύχραιμα τις καταστάσεις και πάνω απ’ όλα βάζουν την ευγενή άμιλλα και τη σωστή συμπεριφορά. Αποτελούν ζωντανά παραδείγματα και αναμφίβολα είναι σωστή η κίνηση της ΕΙΟ και του Γιώργου Βασιλειάδη να εξάρουν το ήθος του Κύπριου και να τον προτείνουν για βραβείο.

Από έναν μικρό αγώνα, από ένα άθλημα όπως είναι η ιστιοπλοΐα, που δεν συγκεντρώνει συχνά τους φακούς της δημοσιότητας, βγήκε ένα από τα ωραιότερα μηνύματα που ακούσαμε τις τελευταίες ημέρες. Εδώ ταιριάζει απόλυτα το ρητό πως «ο αθλητισμός ενώνει». Τα υπόλοιπα, είναι απλά φιοριτούρες. Και βέβαια, αποδεικνύεται ότι αθλητισμός δεν είναι μόνο το μπάσκετ ή το ποδόσφαιρο, αλλά υπάρχει και αλλού. Εκεί που δίνουν τις μάχες τους αθλητές και αθλήτριες, έχοντας ως στόχο όχι μόνο την ατομική διάκριση, αλλά και το ευ αγωνίζεσθαι. Ωρες ώρες, αυτό μοιάζει να είναι και το σημαντικότερο όλων.