Ο Αγγελος Αναστασιάδης με τον Αγγελο Μπασινά έχουν απίστευτο όγκο δουλειάς και μάλιστα σε σύντομο (αναλογικά) χρονικό διάστημα. Πολύ απλά διότι παρέλαβαν μια Εθνική που έχει μπει στη φάση της απαξίωσης, πρώτα απ’ όλα από τον ίδιο της τον εαυτό.

Τα πράγματα είναι απλά όπως και οι αριθμοί.

Τελευταία μεγάλη διοργάνωση όπου συμμετείχε η εθνική μας ομάδα ήταν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2014 στη Βραζιλία, όπου μάλιστα βρεθήκαμε μόλις μια απόκρουση (του Νάβας στο πέναλτι του Γκέκα) μακριά από τα προημιτελικά του Μουντιάλ, αλλά εκεί πήγε η Κόστα Ρίκα που μας απέκλεισε στα πέναλτι.

Από τότε, αμέσως μετά το Μουντιάλ (καθώς δεν ξαναπήγαμε σε μεγάλη διοργάνωση) η Εθνική χάνει σχεδόν ένα στα δύο παιχνίδια έχοντας 19 ήττες σε μόλις 41 παιχνίδια (28 φιλικά και 13 φιλικά), όταν για παράδειγμα από τα προκριματικά του Euro 2004 μέχρι και το Μουντιάλ του 2014 η Εθνική μας σε αυτή τη χρυσή δεκαετία έχανε (και δύσκολα) σχεδόν ένα παιχνίδι κάθε τέσσερις αγώνες, έχοντας μόλις 33 ήττες σε 141 αγώνες!

Στραπάτσα

Μάλιστα την τελευταία τετραετία που μας γυρίζει δεκαετίες πίσω (όπως μπορείτε να διαβάσετε δίπλα στο εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα του Γιώργου Νασμή), σε πέτρινες εποχές όπου ήμασταν στο τελευταίο γκρουπ δυναμικότητας στις κληρώσεις, είχαμε τρεις από τις πιο ντροπιαστικές βραδιές στην ιστορία μας, και αναφερόμαστε φυσικά στις δύο ήττες από τα Νησία Φερόες (εκτός αλλά και εντός!) και την προχθεσινή πρώτη ήττα μας από την Εσθονία και μάλιστα εντός έδρας.

Στο αγωνιστικό κομμάτι, που «καίει», ο νέος τεχνικός προτίμησε να ρισκάρει τη συνοχή της ομάδας και μια ενδεχόμενη «στραβή» στον τελευταίο αγώνα του Nations League, με στόχο να κάνει αρκετές αλλαγές και να δει όσο το δυνατόν περισσότερους παίκτες, δεδομένου πλέον ότι τα φιλικά (σύμφωνα με την πολιτική της UEFA) δίνονται με το… σταγονόμετρο.

Παράλληλα ήθελε από την πρώτη στιγμή να περάσει το μήνυμα στους παίκτες ότι τους υπολογίζει όλους ή αν θέλετε το «ουδείς αναντικατάστατος» περισσότερο για ψυχολογικούς λόγους στην πρώτη τους επαφή.

Το κέφι που έδειξαν και στα δύο παιχνίδια οι παίκτες (παλαιοί και νεότεροι) είναι η βάση πάνω στην οποία θα πρέπει να χτίσει ο νέος προπονητής στον στόχο να διώξει τη μιζέρια από την ομάδα.

Από εκεί και πέρα ένα από τα πιο βασικά προβλήματα που πρέπει να λύσει είναι αυτό του γκολ, το οποίο επίσης μπαίνει μόνο με… αίτηση του νόμου 105, σε αριθμό άκρως δυσανάλογο με βάση τις στημένες φάσεις (20 με 15-0 τα κόρνερ μάλιστα είχε προχθές) αλλά και τις τελικές που δημιουργεί η ομάδα.

Το κλίμα στα αποδυτήρια είναι ένα ακόμα ζητούμενο και εκεί μπορεί να βοηθήσει πολύ ο ρόλος του Αγγελου Μπασινά, ενώ είναι υποχρεωτικό να συμβεί (έπειτα από 2-3 μήνες) το πιο μαζεμένο ρόστερ, τακτική που είχαν σχεδόν όλοι οι ξένοι προπονητές που διάλεγαν από μια δεξαμενή 25-30 παικτών μάξιμουμ.