Η επόμενη οικονομική κρίση είναι πιο κοντά απ’ ό,τι νομίζουμε. Ομως αυτό που πραγματικά πρέπει να μας ανησυχεί είναι το τι θα συμβεί μετά: στο σημερινό κοινωνικό, πολιτικό και τεχνολογικό τοπίο, μια παρατεταμένη κρίση σε συνδυασμό με όλο και μεγαλύτερη εισοδηματική ανισότητα μπορεί να εξελιχθεί σε μια μεγάλη παγκόσμια στρατιωτική σύγκρουση.Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008-2009 προκάλεσε συστημική κατάρρευση. Η παγκόσμια οικονομία βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού και σώθηκε με τη χρήση μεγάλων νομισματικών κινήτρων, όπως χαμηλά επιτόκια και ποσοτική χαλάρωση. Ομως όλα αυτά, ενώ μπορούν να αναστήσουν τον ασθενή, δεν βοηθούν στην αντιμετώπιση της ασθένειας. Η θεραπεία μιας άρρωστης οικονομίας απαιτεί δομικές μεταρρυθμίσεις, που πρέπει να καλύψουν τα πάντα – από την αγορά εργασίας και το φορολογικό σύστημα έως την πολιτική για την εκπαίδευση. Οι πολιτικοί δεν μπόρεσαν να προωθήσουν τέτοιες μεταρρυθμίσεις, παρά τις υποσχέσεις τους. Αντίθετα, συνεχίζουν να απασχολούνται με την πολιτική. Από την Ιταλία έως τη Γερμανία, ο σχηματισμός και η διατήρηση των κυβερνήσεων φαίνεται ότι παίρνει περισσότερο χρόνο από την ουσιαστική διακυβέρνηση. Και η Ελλάδα, για παράδειγμα, έχει βασιστεί στα χρήματα των ξένων δανειστών για να μην πνιγεί, αντί να μεταρρυθμίσει το συνταξιοδοτικό της σύστημα ή να βελτιώσει το επιχειρηματικό περιβάλλον.

Σύμφωνα με τον οικονομολόγο Τομά Πικετί, πριν από μια μεγάλη κρίση παρατηρείται άνοδος της ανισότητας, δηλαδή αυτό που παρατηρούμε τώρα. Κατόπιν περιορίζεται για λίγο, πριν ανεβεί και πάλι – και μετά προκληθεί νέα καταστροφή. Αυτό μαζί με άλλους παράγοντες, όπως η κοινωνική αναταραχή, η διπλωματική ένταση, η μεταναστευτική κρίση, η ανησυχία για την παγκοσμιοποίηση, η πολιτική πόλωση και η άνοδος του εθνικισμού, δημιουργούν ένα ζοφερό κλίμα. Θα πρέπει να πάρουμε σοβαρά την πιθανότητα η επόμενη οικονομική κρίση να οδηγήσει σε στρατιωτική αντιπαράθεση ευρείας κλίμακας. Οπως θα έλεγε ο Σάμουελ Χάντινγκτον, το να εξετάσουμε ένα τέτοιο σενάριο μπορεί να μας βοηθήσει να το αποφύγουμε, μιας και θα μας αναγκάσει να λάβουμε μέτρα. Σε αυτή την περίπτωση το κλειδί για τους πολιτικούς θα είναι να προωθήσουν τις δομικές μεταρρυθμίσεις που υπόσχονται. Την ίδια ώρα θα πρέπει να αποφύγουν τις φραστικές αντιπαραθέσεις και να ξεκινήσουν έναν σοβαρό διεθνή διάλογο.