Ενα είναι βέβαιο. Σ’ αυτή τη χώρα δεν πρόκειται να πλήξεις ποτέ. Ο ρυθμός που τα γεγονότα ακολουθούν το ένα το άλλο είναι, μπορείς να πεις, καταιγιστικός. Η συντριβή των τραπεζικών μετοχών οδήγησε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο ασφαλές συμπέρασμα ότι κάποιοι κερδοσκοπούν στο Χρηματιστήριο. Εντός των προσεχών ημερών οι κυβερνητικοί επιτελείς θα ανακαλύψουν τον νόμο της βαρύτητας. Κι εκεί που είχε καταλαγιάσει το μείζον θέμα της παρενόχλησης του Παντελή Καψή από τον σκύλο του Βαρουφάκη, στις παρυφές του Λυκαβηττού, η κοινή γνώμη παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τη σύγκρουση δύο γιγάντων. Και διερωτάται: Ποιος άραγε να έχει δίκιο; Ο Δημήτρης Ουγγαρέζος ή ο Γιώργος Καπουτζίδης; Τη ίδια ώρα, η Θεσσαλονίκη η μεγάλη φτωχομάνα που βγάζει τα καλύτερα παιδιά συγκλονίζεται από το μέγα γεγονός. Το πολιτικό πτώμα που ακούει στο όνομα Παναγιώτης Ψωμιάδης ανακοίνωσε ότι κατεβαίνει για δήμαρχος.

Παρατράγουδα

Κι αν ο Πανίκας προσδοκά ανάσταση (πολιτικών) νεκρών, αυτός που δεν μπορεί να αντέξει τον επερχόμενο πολιτικό θάνατο είναι ο Πάνος Καμμένος. Κάπως έτσι μίλησε, από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, για plan B στο Μακεδονικό, προκαλώντας την έντονη αντίδραση του άλλου κυβερνητικού πόλου. Λες και λαμβάνει κανείς στα σοβαρά αυτά που λέει ο Πάνος. Τα πολιτικά παρατράγουδα έχουν ημερομηνία λήξεως. Κι ο πολιτικός χρόνος του Καμμένου έχει εκπνεύσει. Κι αν ψάχνεις με το φανάρι του Διογένη ν’ ακούσεις μία σοβαρή κουβέντα, αυτή ήρθε από έναν άνθρωπο του αθλητισμού. Μιλώντας ενόψει της πρεμιέρας της Ευρωλίγκας ο Γιώργος Μπαρτζώκας (προπονητής της Χίμκι) είπε μεταξύ των άλλων: «Οι προπονητές πληρωνόμαστε για δύο λόγους. Πρώτον, για να φταίμε και, δεύτερον, για να μας βρίζουν. Οσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο λιγότερο θα αναρωτιόμαστε και θα κυριευόμαστε από το αίσθημα της αδικίας».

Για να καταλήξει: «Η δουλειά μας είναι να φταίμε και να πληρώνουνε το μάρμαρο». Δεν ανακάλυψε την Αμερική ο Μπαρτζώκας. Το αυτονόητο τόνισε. Μακριά από την γκρίνια, τη μιζέρια και την κλάψα. Ο προπονητής είναι αναλώσιμος. Κι αυτό το ξέρει πολύ καλά όποιος ξεκινάει να κάνει αυτή τη δουλειά. Οι περιπτώσεις Φέργκιουσον στη Γιουνάιτεντ, Βενγκέρ στην Αρσεναλ, του Ευγένιου Γκέραρντ στον ΟΦΗ είναι οι εξαιρέσεις στον κανόνα. Ούτε μία στις εκατό. Η δουλειά του προπονητή είναι δύσκολη, είναι συνθέτη, δεν έχει πίστωση χρόνου. Και γι’ αυτό είναι καλοπληρωμένη. Ο προπονητής δεν διαχειρίζεται μόνο τους ποδοσφαιριστές, τις φιλοδοξίες του ιδιοκτήτη και τα όνειρα των οπαδών. Είναι και κάποια εκατομμύρια που τζιράρονται στον επαγγελματικό αθλητισμό. Κι αν μιλάμε για top ομάδες, τα μηδενικά στον τζίρο της κάθε σεζόν είναι οκτώ. Είναι δεδομένο ότι αυτός που θα σηκώσει στην πλάτη το βάρος οφείλει να αντέχει στην πίεση.

Εξειδίκευση

Ο Μπαρτζώκας είναι η αφορμή για να διαπιστώσουμε, για μία ακόμα φορά, ότι οι έλληνες προπονητές μπάσκετ είναι σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο, απ’ αυτούς του ποδοσφαίρου. Πέρα από την τεχνογνωσία του αθλήματος, έχουν Παιδεία. Και γι’ αυτό έχουν κάτι να πουν πέρα από τα τετριμμένα. Κι αυτό ισχύει για όλη την πυραμίδα του αθλήματος. Οι προπονητές στα τοπικά πρωταθλήματα είναι κατηρτισμένοι. Αυτοί που ασχολούνται με τις μικρές ηλικίες έχουν την απαραίτητη εξειδίκευση. Σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο όπου στην πλειονότητά τους είναι εμπειρικοί. Κι η διαφορά στην ανάπτυξη των δύο αθλημάτων είναι εμφανής. Δεν είναι τυχαίο ότι το μπάσκετ εξάγει σημαντικό αριθμό προπονητών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και τώρα με τον Κατσικάρη και στο ΝΒΑ. Ξαναλέω, δεν ανακαλύπτεις την πυρίτιδα με τη συνέντευξη του Μπαρτζώκα. Πόσοι και ποιοι είναι οι προπονητές του ποδοσφαίρου που έχουν λόγο και άποψη;