Η ντροπή της Αριστεράς

Εμείς οι παλαιότεροι μεγαλώσαμε με το «Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι» και το «Εξω οι βάσεις του θανάτου». Κι ύστερα στη δεκαετία του ’80, παρακολουθήσαμε την τεράστια προσπάθεια του Ανδρέα του Αείμνηστου (μεγάλη η χάρη Του) να κλείσει τις «βάσεις του θανάτου» και εν πολλοίς κατάφερε να κλείσει αρκετές – όχι όλες. Και ήταν αυτό (ότι δεν τις έκλεισε όλες, με τη μία…) που του κοπάναγε κάθε τόσο η Αριστερά η ορθόδοξη (το ΚΚΕ δηλαδή) αλλά και η φολκλόρ (Συνασπισμός και τα λιμά του), διότι αυτοί ήταν πάντα τού «όλα ή τίποτα». Αλλά όταν έγιναν κυβέρνηση έστω για ένα φεγγάρι (το ’89, στην κυβέρνηση Τζαννετάκη) ούτε που διανοήθηκαν να τις αγγίξουν τις αμερικανικές βάσεις. Σαν να μην υπήρχαν. Είχαν άλλες προτεραιότητες βλέπεις – να χώσουν μέσα τον Ανδρέα και να αποδεκατίσουν το ΠΑΣΟΚ.

Περασμένες ιστορίες, και διηγώντας τες να κλαις, που λένε, και αν τις θυμήθηκα τώρα, είναι γιατί ο Καμμένος υπουργός Τσίπρα δήλωσε στην Ουάσιγκτον ότι ποτέ δεν ήταν ισχυρότεροι οι δεσμοί της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, όσο αυτά τα τρία τελευταία χρόνια. Και προς απόδειξη αυτού (των ακατάλυτων δεσμών), ανακοίνωσε ότι θα δημιουργηθούν και άλλες βάσεις, στον Βόλο, τη Λάρισα, την Αλεξανδρούπολη!

Ο φερετζές του Τσίπρα για τις εξαγγελίες Καμμένου, ασφαλώς θα είναι το ακόλουθο: ότι αυτά τα λέει ο Καμμένος, εγώ δεν ξέρω τίποτε, ήμουν στην Ελούντα χθες και δεν άκουσα κάτι σχετικό.

Αλλά μπορεί από μόνος του ο Καμμένος, διερωτώμαι εγώ, να εξαγγέλλει την παραχώρηση εθνικού εδάφους στους Αμερικανούς για τη δημιουργία νέων βάσεων; Και τι θα είναι αυτές οι βάσεις; Πολιτιστικά κέντρα μήπως; Κέντρα αναψυχής τρίτης ηλικίας; Κατασκηνώσεις μήπως; Θέρετρα; Οχι βέβαια. «Βάσεις του θανάτου» θα είναι, και ο Τσίπρας είναι η ντροπή της Αριστεράς, που προχωρεί σε αυτού του είδους τις επαίσχυντες παραχωρήσεις, οι οποίες δεσμεύουν τη χώρα…

Ο «yes man» των Αμερικανών

Πρόκειται δε για τον ίδιο εκείνο Πρωθυπουργό Τσίπρα, ο οποίος από το βήμα της Βουλής έχει έως τώρα καταδικάσει αρκετές φορές το «ευχαριστώ» του Κώστα Σημίτη στους Αμερικανούς, τον Φεβρουάριο του 1996, επειδή με την παρέμβασή τους απέτρεψαν μια πολεμική σύρραξη με την Τουρκία στην κρίση των Ιμίων. Το «ευχαριστώ» του Κώστα Σημίτη, που επικρίθηκε κατά καιρούς από διάφορους… τουρκοφάγους ακροδεξιούς πολιτικούς και μέσα που ελέγχουν, αποδοκιμάσθηκε μετά βδελυγμίας και από τον Τσίπρα, διότι το θεωρεί ο άνθρωπος ως κορυφαία απόδειξη δουλικότητας και υποχωρητικότητας στους Αμερικανούς. Ποιος, αυτός, που και νέες βάσεις δίνει στους Αμερικανούς, και τεμενάδες στον Τραμπ έκανε πέρυσι τέτοιον καιρό που επισκέφθηκε την Ουάσιγκτον, και μόλις πρόσφατα ευχαρίστησε δημοσίως τις ΗΠΑ στη ΔΕΘ για τις εξαιρετικές σχέσεις που διατηρούν με την κυβέρνησή του.

Αν υπήρχε σχετικό βραβείο, θα είχε ανακηρυχθεί με συντριπτική πλειοψηφία ο πιο φιλοαμερικανός πρωθυπουργός. Μακράν και από όλους εκείνους τους δεξιούς που έχουν κυβερνήσει τη χώρα. Ενας «yes man» αποδεικνύεται και τίποτε περισσότερο. Ξεπέρασε και τον μακαρίτη τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο με το «στρατηγέ, ιδού ο στρατός σου», ο άνθρωπος…

Το «δόγμα» Καμμένου

Περί του Καμμένου υπουργού Αμυνας, και των όσων είπε στις Ηνωμένες Πολιτείες, θα διαβάσετε σε άλλες σελίδες της εφημερίδας. Αυτό που θέλω εγώ να αναλύσω εδώ είναι ότι το… δόγμα που παρουσίασε αυτός ο μεγάλιθος της πολιτικής, περί της συγκρότησης τάχα μου ενός τόξου στο οποίο θα μετέχουν εμείς, η Αλβανία, τα Σκόπια, η Βουλγαρία και η Σερβία, για να αποτραπεί η… εισβολή της… Ρωσίας στα Βαλκάνια, επιτυγχάνει μερικά καταπληκτικά αποτελέσματα ακόμη και ως «ιδέα»:

Πρώτον, υπονομεύει ευθέως τον Τσίπρα που έφτυσε αίμα να ισορροπήσει τις σχέσεις με τη Ρωσία και παρακαλούσε γονατιστός, που λέει ο λόγος, για μια συνάντηση με τον Πούτιν στη Μόσχα – μέχρι που ο «τσάρος» είπε το ναι. Αλλά τώρα, με όσα έχει πει ο άλλος, και μάλιστα στην καρδιά της υπερδύναμης, τι θα λέει ακριβώς στη Μόσχα τον μεθεπόμενο μήνα;

Δεύτερον, αδειάζει εντελώς τη στρατηγική της κυβέρνησης για την αναγκαιότητα της ψήφισης και την ισχύ της συμφωνίας των Πρεσπών για το όνομα της ΠΓΔΜ – με λίγα λόγια λέει ότι δεν υπάρχει κανείς λόγος να γίνουν τα Σκόπια μέλος του ΝΑΤΟ, διότι ακόμη και αν δεν ψηφίσουν τη συμφωνία υπάρχει σχέδιο τρομερό.

Τρίτον, στέλνει για ψυχοφάρμακα τον Κοτζιά ο οποίος χαράσσει μεγαλεπήβολες στρατηγικές στην εξωτερική πολιτική και έρχεται ο άλλος και τα κάνει μπάχαλο με τη μία.

Τέταρτον δεν έχει. Μόνο το συμπέρασμα ότι αυτή η κυβέρνηση είναι για τα πανηγύρια. Κανονικό τσίρκο – ένα ελληνικό «Μεντράνο»!

Το «ξεπουπούλιασμα» Δραγασάκη

Η είδηση πέρασε στα «ψιλά» – πιο «ψιλά» δεν γίνεται. Επρόκειτο για μια ανακοίνωση από αυτές που εκδίδονται για να μη διαβάζονται, αλλά αν κάποιος τις εντοπίσει να μην μπορεί να τους εγκαλέσει ότι «εδώ πήγατε κάτι να κρύψετε». Η ανακοίνωση ανέφερε ότι επικεφαλής του ΚΥΣΟΙΠ (όπου ΚΥΣΟΙΠ, Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής) αναλαμβάνει ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ Δημήτρης Λιάκος, αλλά εκείνο που απέκρυπτε είναι ότι η πράξη αυτή του Πρωθυπουργού είναι ένα ακόμη… ξεπουπούλιασμα του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη. Για λόγους που κανείς δεν είναι σε θέση να περιγράψει επακριβώς ο Δραγασάκης, ο οποίος έχει μια μακρά και ενδιαφέρουσα πορεία στην Αριστερά, υφίσταται συνεχώς από τον Πρωθυπουργό προσωπικές μειώσεις, στις οποίες όμως επιδεικνύει αξιοσημείωτη καρτερικότητα.

Προ δεκαημέρου, και πριν καν ξεσπάσει η κρίση με τις τράπεζες, ο Πρωθυπουργός τού αφαίρεσε κάθε αρμοδιότητα επί του τραπεζικού συστήματος και τις ανέθεσε όλες στον υπουργό Φλαμπουράρη. Μου λένε ότι δεν έδωσε καμία εξήγηση στον Δραγασάκη γι’ αυτή την αιφνιδιαστική απομείωση αρμοδιοτήτων.

Οι γύρω γύρω – οι περί τα υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου δηλαδή – διακινούν μέσω των διαφόρων μέσων, τα οποία συνδέονται μαζί τους, τη γελοία εκδοχή ότι ο Δραγασάκης απογυμνώθηκε από τις αρμοδιότητές του για να αφοσιωθεί στα καθήκοντά του ως υπουργού… Οικονομίας – με τις επενδύσεις δηλαδή.

Εγώ απλώς θα υπενθυμίσω ότι ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ Δημήτρης Λιάκος ήταν ένας από τους δύο οικονομικούς υπουργούς που συνόδεψαν τον Πρωθυπουργό στη Νέα Υόρκη (ο δεύτερος ήταν ο Γιώργος Χουλιαράκης) και είχε βασικό ρόλο στις επαφές Τσίπρα με κορυφαίους αμερικανούς τραπεζίτες και ελληνοαμερικανούς επενδυτές…

650 ζεστά εκατομμύρια χασούρα

Δεν θα κλείσει εύκολα η υπόθεση με την παράταση της εκμετάλλευσης του Αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος κατά 20 χρόνια, αντί του ευτελούς ποσού των 484 εκατ. ευρώ. Ο πρώην υπουργός Γιάννης Μανιάτης, που έχει ασχοληθεί επισταμένα με το θέμα, μου έλεγε χθες ότι πρόκειται για πρωτοφανή υπόθεση και πως η κυβέρνηση, ό,τι και να κάνει για να αποφύγει τις απαντήσεις, στο τέλος θα τις δώσει, ειδικά μετά την παρέμβαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού της Κομισιόν, η οποία με απόφαση-κόλαφο για την κυβέρνηση ανέβασε διαμιάς το αντίτιμο στο 1,1 δισ. ευρώ.

Ο Μανιάτης μού ανέφερε ακόμη ότι είχε υποβάλει και ερώτηση, για την οποία έλαβε μια απάντηση από τον υπουργό Σπίρτζη – αυτός δήλωσε… αναρμοδιότητα.

 – Ο Τσακαλώτος, που υπέγραψε για τα 484 εκατ. έδωσε καμιά απάντηση; ρώτησα.

 – Οχι, γι’ αυτό και θα επανακαταθέσω την ερώτηση, μου είπε.

Για να δούμε τι θα απαντήσουν στο τέλος για μια υπόθεση τόσο σκαστή…

(Η ΝουΔού φυσικά δεν έκανε ούτε χθες κάτι. Ενα στέλεχος μου είπε απλώς «το κοιτάμε». Υποθέτω ότι κάποια στιγμή αφού ολοκληρώσουν την «παρατήρηση» να ασχοληθούν σοβαρά. Μιλάμε για 650 εκατ. ζεστά, που θα έχανε το Δημόσιο με μια μόνο υπογραφή…)