Χίλιες τριάντα οκτώ λέξεις. Τόσες χρειάστηκαν οι 53 του ΣΥΡΙΖΑ για να πουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να γίνει ΠΑΣΟΚ υπενθυμίζοντας τι ήταν το ΠΑΣΟΚ. 1.038 λέξεις για να προλάβουν το «κακό». Ή μήπως το «κακό» είναι ήδη συντελεσμένο; Η απάντηση βρίσκεται σε αυτές τις 1.038 λέξεις. Βρίσκεται στην ευκολία με την οποία μπορεί κανείς να αντιστοιχήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στο ΠΑΣΟΚ που περιγράφουν οι 53. Από τον λαϊκισμό που, κατά τους 53, χαρακτήριζε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και «στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής μεταλλάσσεται συχνά σε ανεύθυνο εθνικισμό» και τον «αυριανισμό ως μέθοδο άσκησης πολιτικής», μέχρι τη «νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη».

Εντάξει, δεν αρκεί να αλλάξει κανείς τα ονόματα για να δει την Ιστορία να επαναλαμβάνεται. Αλλά σε αυτές τις 1.038 λέξεις υπάρχει πολύς ΣΥΡΙΖΑ. Οσο και αν οι 53, σαν τον χτυπημένο από τη μοίρα που βιώνει το στάδιο της άρνησης, επιμένουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μετατρέπεται ούτε σταδιακά ούτε βίαια σε νέο ΠΑΣΟΚ κι ούτε πρόκειται να μετατραπεί, η αλήθεια είναι πως η μετατροπή είναι ήδη γεγονός. Και είναι ένα γεγονός με βάθος χρόνου: η μετατροπή δεν συντελέστηκε τώρα, άρχισε να συντελείται από εκείνη ακριβώς τη στιγμή που ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ μιμήθηκε ακόμη και το ηχόχρωμα της φωνής του γενάρχη του ΠΑΣΟΚ για να προσελκύσει ως μνηστήρας που σφετερίστηκε τον πασοκικό θρόνο τις πασοκικές μάζες.

Οι 53 από αυτήν την άποψη περιέγραψαν το ΠΑΣΟΚ – ή μάλλον ένα κάποιο ΠΑΣΟΚ, ένα ΠΑΣΟΚ στο οποίο δεν του αναγνωρίζεται τίποτε. Η άρνησή τους όμως να δουν την πραγματικότητα και ένας κάποιος βολονταρισμός τούς εμποδίζουν να κάνουν την αντιστοίχηση. Βλέπουν το κόμμα τους κάτω από το πρίσμα της αριστερής του αγνότητας, σαν ο ιός της μετάλλαξης να έχει προσβάλει μόνο το «στέλεχος της κυβέρνησης που έσπευσε να πάρει μέρος στους… γενικευμένους πανηγυρισμούς ανά τη χώρα» για την επέτειο της 3ης Σεπτεμβρίου. Και όχι τον ίδιο τον αρχηγό τους – τον αρχηγό που άλλαξε ακόμη και τη φωνή του.