Σεβαστάκης Δημήτρης

Με αφορμή δύο, φαινομενικά, ασύνδετα γεγονότα του τελευταίου διημέρου. 1) Ανεξαρτήτως της αστυνομικής ανάλυσης και της προσηλυτιστικής ευτέλειας που διαφαίνεται, οι «επιστολές» που εστάλησαν στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι μια χειρονομία πολιτιστικής και ιδεολογικής επιθετικότητας. Είναι αποκρουστικά ενδιαφέρουσα η χειρονομία, σε έναν από τους πλέον παραγωγικούς τομείς που διαθέτουμε ως χώρα: στον τόπο της σκέψης. Σε […]

Την εικοσαετία 1990-2010 ο μικροαστός μεταστράφηκε σε μεσήλικα που νεάζει, πέρασε από το πρότυπο του Βασίλη Διαμαντόπουλου – «Νόμος 4000» – στο πρότυπο του Λάμπρου Κωνσταντάρα – «Κάτι κουρασμένα παλικάρια». Τίποτα δεν μπορούσε να ανακόψει τις εκδηλώσεις κατά του νόμου Παπαθεμελή, που έκλεινε τα μπαράκια και τα σκυλάδικα στις 2 μετά τα μεσάνυχτα. Τίποτα; Οχι ακριβώς. Την ίδια […]

Χειραφετείται η Ακροδεξιά από την ιστορική ενοχή της. Αποσπάται εύκολα από τα συμφραζόμενα, από αμαρτωλά περιεχόμενα και μπορεί με μια μεγάλη προσαρμοστικότητα να θητεύει οπουδήποτε. Μακεδονικό, Προσφυγικό, εθνική ανεξαρτησία, αντιιμπεριαλισμό, τουρκοφαγία, αλβανοφαγία κ.λπ. Μπορεί να μέμφεται γιατί η ελληνική Αεροπορία δεν βομβαρδίζει το αρχηγείο της αλβανικής Αστυνομίας, δεν ρίχνει αλεξιπτωτιστές στα Σκόπια (απέναντι στους Τούρκους […]

Φανατικοί. Δεν ακούνε, δεν καταλαβαίνουν. Λένε ψέματα, είτε άθελά τους (από πτήση πάνω απ’ την πραγματικότητα) είτε ενσυνείδητα και σχεδιασμένα (από απλή εμπάθεια και μίσος). Υπάρχει στην ψυχή τους αυτό το θυμικό κράμα, πίστης ή ιδιοτέλειας – αναλόγως. Δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Εντάθηκε όμως και μαζικοποιήθηκε όταν κατέρρευσε η χώρα. Πάρα πολλοί γραφιάδες, πολίτες, πολιτικοί, βυθίστηκαν […]

Ο ορμπανισμός έχει εμφανιστεί στην Ελλάδα νωρίτερα από την εμφάνιση του Ορμπαν στην Ουγγαρία. Η πολιτική Σαμαρά τη δεκαετία του ’90 δημιούργησε ισχυρές προσφυγικές ροές από τις βαλκανικές χώρες. Εντούτοις λόγω ενός, έστω επιφανειακού, οικονομικού σφρίγους, εν τέλει αφομοιώθηκαν οι πληθυσμοί των (οικονομικών) μεταναστών. Αγροτικές εργασίες, οικοδομή, βοήθεια στο σπίτι, εξυπηρέτηση ηλικιωμένων. Η ένταξη στην […]

Μόλις «έληξε» το θέμα των συντάξεων, η αντιπολίτευση το αντικατέστησε ακαριαία με το θέμα των χρηματοδοτήσεων του Προσφυγικού ή της χρηματιστηριακής διαταραχής με τις μετοχές των τραπεζών: «κατάρρευση της οικονομίας» (φυσικά αποσιωπήθηκε η άνοδος των μετοχών την Πέμπτη). Οταν το καλοκαίρι διατηρήθηκε για τα νησιά της προσφυγικής κρίσης το καθεστώς του μειωμένου ΦΠΑ, όταν συγχρόνως […]

Υπάρχει η εντύπωση σε μερικά επιτελικά στελέχη της ΝΔ ότι υιοθετώντας μια ρητορική, εύληπτη στο ακροδεξιό ακροατήριο, θα τους βοηθήσει να το προσεταιριστούν. Ετσι κι αλλιώς, η ΝΔ διαθέτει κάποιες κοινοβουλευτικές φιγούρες που εκκινώντας απ την Ακροδεξιά λειτουργούν σαν σηματωροί. Ωσάν η Ακροδεξιά να είναι ένα παθητικό εργαλείο, κάτι που μπορείς να το χρησιμοποιήσεις καβαλώντας […]

Πολλοί στον καθημερινό πολιτικό λόγο αναστηλώνουν ως πρότυπο τις βαλτικές χώρες. Η ραγδαία ηλεκτρονικοποίηση των συναλλαγών εμφανίζεται ως πρότυπο οικονομικής διεξόδου ή, στην ακόμα πιο ακραία εκδοχή, εμφανίζεται ως πρότυπο συμπεριφοράς. Το θαύμα τού να σου κόβει κλήσεις με SMS ο μπάτσος και να πληρώνεις με αντίστοιχο τρόπο αναδεικνύεται ως πρότυπο μιας διοικητικής καθαρότητας, αλλά […]

Στις υπώρειες του άλυτου μεταναστευτικού, προσφυγικού προβλήματος, ακροδεξιοί στοχοποιούν μετανάστες, συμπαραστάτες και ιδεολογικούς αντιπάλους. Υπάρχουν ΜΚΟ αλλά και συμφέροντα που αγκιστρώνονται οικονομικά στο μεταναστευτικό φαινόμενο, που τροφοδοτούνται, ως οντότητες, από τη διεύρυνσή του. Που δεν είναι λύτες αλλά συμπράττοντες. Υπάρχουν αυτοί που στήνουν πολιτική καριέρα στον πολιτιστικό φόβο, στην ανασφάλεια. Αυτοί που διακηρύσσουν την πιο […]

Στα χρόνια του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ, έχει αρχίσει να αναπτύσσεται εκτός του αντιπολιτευτικού κι ένας σκληρότατος αντιαριστερός λόγος, όχι μόνο από μια απενοχοποιημένη Δεξιά, αλλά και από γραφείς που δεν εντάσσονται στην παραδοσιακή δεξιά τυπολογία. Παλιοί ροκάδες, γερόλυκοι «ΑΑ», οπαδοί ενός «κωστοπουλικού» μοντερνισμού, ακόμα και βαθύνοες εμπαθείς. Διανοούμενοι και οικονομιστές, πολιτικοί (ενίοτε της πλάκας), φιντάνια ενός […]

Η Νέα Δημοκρατία, όπως εξάλλου δικαιούται, διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία σχεδόν από την επομένη της εκλογής του κ. Μητσοτάκη στην ηγεσία της. Κάθε μέρα διατυπώνεται το αγχώδες αίτημα εκλογών. 365 μέρες επί δυόμισι χρόνια μάς κάνει 912,5 περίπου ημερήσιες διατυπώσεις. Αν μάλιστα τις πολλαπλασιάσουμε με τον αριθμό των στελεχών που εκστομίζουν το εκλογικό αίτημα στα […]

Με αφορμή την «έξοδο», αναπαράγονται  στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δηλώσεις και περιγραφές της οικονομικής κατάστασης από πολλές φάσεις της πρόσφατης Ιστορίας μας. «Παρελαύνουν», στο you tube, υπουργικές και πρωθυπουργικές ρήσεις από όλες τις κυβερνήσεις, μετά το 2000. Οι περισσότεροι ενοχοποιούσαν τα στατιστικά στοιχεία των προηγούμενων, μιλούσαν για  υπεροχή της χώρας μας σε σχέση με κάποιον […]

Στο μικρό νησιωτικό σύμπλεγμα, το 2015, υπήρχε μόνο μια μαία. Εβαζε και καμιά ένεση. Σήμερα έχει τρεις γιατρούς. Μάλιστα είχε τέσσερις, αλλά η νεοδιορισμένη έφαγε κάποιας μορφής μπούλινγκ από δυο «διεκδικητικούς» κι όπου φύγει φύγει. (Αφού έφυγε, διαμαρτύρονται για έλλειψη γιατρού στη μικρονησίδα – 10 λεπτά απ’ την πρωτεύουσα, με βάρκα). Στα νησάκια είχε να πάει […]

Το αντι-αριστερό μένος όλο και συχνότερα διεγείρεται, καταλαμβάνει τη θέση της πολιτικής κριτικής. Φανατικοί, θεωρούν ότι η πτώση του πολιτικού συστήματος δεν οφείλεται στην ελαττωματική του διαμόρφωση, στον εκμαυλισμό και τον παρασιτισμό, αλλά σε μια πλεκτάνη που εξύφανε ο ΣΥΡΙΖΑ. Επίτηδες το κόμμα του 4% δεν στήριξε τις αλληλοδιάδοχες κυβερνήσεις που σχηματίστηκαν μετά τη χρεοκοπία […]

Δεν μπορεί να γίνεις σχολιαστής του θανάτου. Είναι ακέραιο, αβυσσώδες γεγονός, έξω από λογικές και συναισθηματικές κλίμακες. Οι απώλειες των ανθρώπων, η συντριβή, η αναπόφευκτη ενοχή γιατί εσύ επιζείς ενώ ο άλλος χάθηκε. Οι άνθρωποι διεκδικούν όλο τον θρήνο γιατί η απώλεια είναι πρωτίστως εξατομικευμένη. Κανείς δεν μπορεί να εξουσιοδοτηθεί για τη δική σου προσωπική […]