Όσοι και όσες έκαναν τον κόπο να διαβάσουν τα αιτήματα που περιλάμβανε το e-mail το οποίο έφυγε το περασμένο Σάββατο από το «στρατηγείο» της Νίκαιας στη Λάρισα με προορισμό το Μέγαρο Μαξίμου, θα διαπίστωσαν ότι ένα από αυτά αναφέρεται στη Mercosur. Την οικονομική ένωση, δηλαδή, που συγκροτούν πέντε χώρες της Λατινικής Αμερικής – Βραζιλία, Αργεντινή, Βολιβία, Ουρουγουάη και Παραγουάη – και βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, εδώ και 25 χρόνια, για την υπογραφή μιας συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου.
Όσοι και όσες, παράλληλα, έχουν στοιχειωδώς ασχοληθεί με τις κινητοποιήσεις αγροτών και κτηνοτρόφων που βρίσκονται σε εξέλιξη αυτή την περίοδο και στη Γαλλία, οδηγώντας επίσης σε μπλόκα σε κεντρικές αρτηρίες, θα γνωρίζουν ασφαλώς ότι η Mercosur έχει και εκεί κεντρική θέση στα αιτήματά τους. Οι διαμαρτυρόμενοι και οι ενώσεις τους ζητούν δε ξεκάθαρα να μην γίνει δεκτό το σχέδιο που έχει παρουσιάσει η Κομισιόν, θεωρώντας ότι οι συνέπειές του θα είναι καταστροφικές για τον κλάδο.
Το κοινό σημείο ανάμεσά τους είναι ο φόβος ότι οι αθρόες εισαγωγές προϊόντων (και) από τη Λατινική Αμερική, με διαφορετικές προδιαγραφές σε σύγκριση με τα ευρωπαϊκά, θα καταφέρει ένα ακόμη πλήγμα στον κλάδο της γεωργίας και κτηνοτροφίας των δύο χωρών (και όχι μόνο), που έτσι κι αλλιώς βρίσκεται «στα κάγκελα» αυτή την περίοδο.
«Ναι» η Αθήνα, «όχι» το Παρίσι
Πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι πέρα από τις ομοιότητες ανάμεσα σε Ελλάδα και Γαλλία στο συγκεκριμένο θέμα, υπάρχει και μία σημαντική διαφορά: η στάση των κυβερνήσεών τους. Κι αυτό διότι ενώ η Αθήνα δείχνει να συντάσσεται επισήμως με τις Βρυξέλλες, το Παρίσι έχει διαμηνύσει σε όλους τους τόνους ότι υπό την παρούσα μορφή, η συμφωνία δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.
Στο πλευρό της Γαλλίας, μάλιστα, φαίνεται πως συντάσσεται μία ακόμη από τις μεγάλες χώρες της ΕΕ: η Ιταλία. Έτσι, με τη συνδρομή και αρκετών μικρότερων, δείχνουν να διασφαλίζουν την αναγκαία, με βάση τις συνθήκες της ΕΕ, «αναστέλλουσα μειοψηφία», που μπορεί να μπλοκάρει τη συμφωνία με τη Mercosur.
Από σήμερα, στην εξίσωση προστέθηκε μία ακόμη παράμετρος. Πρόκειται για την απόφαση που έλαβε κατά πλειοψηφία το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με ευρεία πλειοψηφία (431 υπέρ, 161 κατά και 70 αποχές), το περιεχόμενο της οποίας βρίσκεται πιο κοντά στις γαλλικές παρά στις ελληνικές θέσεις, καθώς θέτει ως προϋπόθεση για να δώσει το «πράσινο φως» τη θέσπιση πιο αυστηρών όρων, που θα διασφαλίζουν τον δίκαιο ανταγωνισμό και την προστασία των Ευρωπαίων παραγωγών.
Πιο σκληροί όροι
Ανάμεσά τους, για παράδειγμα, είναι η μείωση από το 10% στο 5% του ορίου συναγερμού που θα σημαίνει στην περίπτωση που είτε αυξάνονται με αυτό το ρυθμό οι εισαγωγές συγκεκριμένων προϊόντων κάθε χρόνο είτε μειώνονται οι τιμές παραγωγού. Επιπλέον, απαιτείται από τους λατινοαμερικάνους εξαγωγείς να φροντίζουν ώστε τα προϊόντα τους να παράγονται με βάση τα πρότυπα που ισχύουν στην ΕΕ, τα οποία είναι πολύ πιο αυστηρά.
Η παραπάνω εξέλιξη καθιστά πλέον ορατό το σενάριο να ναυαγήσουν τα σχέδια της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία επιδιώκει να υπογράψει την επίμαχη συμφωνία το ερχόμενο Σάββατο, κατά την επίσκεψή της στη Βραζιλία. Η πιο κρίσιμη μέρα – μέχρι την επόμενη, φυσικά – είναι η Τετάρτη, καθώς τα διάφορα «στρατόπεδα» της Ευρώπης θα καθίσουν γύρω από το ίδιο τραπέζι, σε μια προσπάθεια να αρθεί το αδιέξοδο.
Οι «27», συγκεκριμένα, θα κληθούν να βρουν τη χρυσή τομή ανάμεσα στην πρόταση της Κομισιόν, τις απαιτήσεις της Ευρωβουλής και της προαναφερθείσας ομάδας χωρών και τις πιέσεις που την ίδια στιγμή ασκούν η Γερμανία και άλλοι σύμμαχοί της, θέλοντας να ανοίξει επιτέλους η αγορά της Λατινικής Αμερικής για τις δικές τους επιχειρήσεις. Για τους τελευταίους δε, η συμφωνία με τη Mercosur αποκτά ιδιαίτερη σημασία εξαιτίας του πολέμου των δασμών με τις ΗΠΑ και των τριβών με την Κίνα, καθώς τα προϊόντα τους κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς σημαντικούς πελάτες.
Σε αυτό το φόντο, δεν είναι πολλοί που αισιοδοξούν ότι θα επιτευχθεί ένας κοινά αποδεκτός συμβιβασμός. Κάτι που σημαίνει πως η πιθανότητα τα 25 χρόνια των διαπραγματεύσεων με τη Mercosur να αυξηθούν περαιτέρω μεγαλώνει.
