Ενώ οι επικριτικές δηλώσεις κατά του Ισραήλ εντείνονται και ένας αυξανόμενος αριθμός χωρών αναγνωρίζει το Παλαιστινιακό κράτος, οι ουσιαστικές κινήσεις για το τέλος του πολέμου παραμένουν περιορισμένες.
Οι ευρωπαϊκές προσπάθειες να τιμωρηθεί η ισραηλινή κυβέρνηση για τις ενέργειές της στη Γάζα έχουν τουλάχιστον καθυστερήσει εν μέσω της αντίρρησης που θέτει, κυρίως η Γερμανία.
Τα ευρωπαϊκά έθνη συντάσσονται με ένα σχέδιο για την αναγνώριση της Παλαιστίνης ως κράτους στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών αυτή την εβδομάδα στη Νέα Υόρκη. Κορυφαίοι αξιωματούχοι καταδικάζουν ευρέως τις ενέργειες του Ισραήλ στη Γάζα, και ορισμένοι έχουν αρχίσει ακόμη και να αποκαλούν τον πόλεμο «γενοκτονία».
Όμως οι μακροχρόνιες συζητήσεις και οι βαρύγδουπες δηλώσεις δεν έχουν ακόμη οδηγήσει σε σημαντικές ουσιαστικές κινήσεις και ο Νετανιάχου εμφανίζεται απειλητικός στην κίνηση αναγνώρισης Παλαιστινιακού κράτους από Αυστραλία, Καναδά, Βρετανία και Πορτογαλία.
Μια κίνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η πρόταση για υψηλότερους δασμούς στα ισραηλινά προϊόντα, αλλά δεν είναι σαφές αν αυτό θα συμβεί. Άλλες προσπάθειες για την τιμωρία της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου έχουν καθυστερήσει πολύ!
Από την άλλη πλευρά οι ενέργειες από μεμονωμένες χώρες δεν μπορούν να δώσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Είτε αυτό είναι το τέλος του πολέμου είτε η διοχέτευση ικανοποιητικής ποσότητας ανθρωπιστικής βοήθειας προς την Γαζα και τους πολίτες της.
Από την άλλη πλευρά οι χώρες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν και στα μαζικά αιτήματα των Παλαιστινίων που ζητούν άσυλο καθώς η μετανάστευση αποτελεί συχνά εσωτερικό πολιτικό σημείο ανάφλεξης για τα Ευρωπαϊκά κράτη.
Ένα παράδειγμα είναι αυτό του Βελγίου που δέχεται τον μεγαλύτερο αριθμό αιτημάτων ασύλου από Παλαιστινίου από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Οι λόγοι είναι δύο: οι σχετικά πιο χαλαρή μεταναστευτική πολιτική που διατηρεί η χώρα και η μεγάλη Παλαιστινιακή κοινότητα. Ακόμα και το Βέλγιο όμως έχει απορρίψει χιλιάδες αιτήματα Παλαιστινίων την φετινή χρονιά. Ενώ μάλιστα το Βέλγιο εκκενώνει τους πολίτες του και τα μέλη των οικογενειών των κατοίκων του και των προσφύγων από τη Γάζα, η χώρα έκλεισε τη λίστα εκκένωσης, η οποία τον Απρίλιο αριθμούσε περίπου 500 άτομα.
Όπως γράφουν οι New York Times, o Bahjat Madi, 34 ετών, από την πόλη Ράφα στη νότια Γάζα, βρίσκεται στο Βέλγιο από το 2022 και είναι κάτοικος από το 2024. Βλέπει από πρώτο χέρι τις συνέπειες: ο πατέρας του κ. Madi βρίσκεται ακόμα στη Γάζα, αγωνιζόμενος να φύγει.
«Θέλω να κάνω τα πάντα για να είναι ζωντανός ο πατέρας μου», δηλώνει στον ιστότοπο, και ενημερώνει πως προσφεύγει στο δικαστήριο για να γίνει δεκτή η αίτηση βίζας του πατέρα του εξ αποστάσεως.
Άρα το πρόβλημα δεν είναι μόνο η αδυναμία των χωρών να βρουν και να επιβάλλουν μια κοινή γραμμή ενάντια στις κινήσεις του Μπέντζαμιν Νετανιάχου και του Ισραήλ αλλά και η αδυναμία ακόμα και πολύ καλά οργανωμένες χώρες να ανταπεξέλθουν στα σημαντικά προβλήματα που προκύπτουν στο εσωτερικό τους.
Η μήπως τελικά η αδυναμία διαχείρισης των επιπτώσεων στα εσωτερικά των χωρών κάνει τις χώρες να προχωρούν μόνο σε δηλώσεις και όχι σε αποφασιστικές κινήσεις;
