«Αν δεν υπήρχε ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, το σύμβολο του Ολυμπιακού θα έπρεπε να είναι το πρόσωπο του Γιώργου Πρίντεζη».
Τα παραπάνω λόγια του Γιώργου Μπαρτζώκα, αντικατοπτρίζουν στο απόλυτο το τι σημαίνει ο Γιώργος Πρίντεζης για τον Ολυμπιακό, είναι ο παίκτης που εκφράζει την ίδια την ομάδα, που έχει ταυτιστεί με τον σύλλογο και πέρασε σχεδόν όλη την μπασκετική του ζωή στη μεγάλη του αγάπη.
Καθώς ήρθε στο λιμάνι, αμούστακος πιτσιρικάς 15 ετών και έφυγε παντρεμένος με παιδιά! Αν και το έφυγε είναι μεγάλη κουβέντα διότι ο Πρίντεζης δεν θα φύγει ποτέ ουσιαστικά από το σπίτι του. Ηδη πλέον συχνά πυκνά βρίσκεται στο ΣΕΦ ως θεατής ενώ δεν είναι μακριά η στιγμή που ενδεχομένως θα τον δούμε ξανά στην ομάδα της καρδιάς του από κάποιο άλλο πόστο.
Η κληρονομιά του Πρίντεζη στον Ολυμπιακό αλλά και γενικότερα στο ελληνικό και ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι μεγάλη και ξεχωριστή. Αφησε ένα ανεξίτηλο στίγμα όχι μόνο στους τίτλους που κέρδισε, αλλά κυρίως στον τρόπο με τον οποίο προσέγγιζε το παιχνίδι. Ηταν πάντα προσηλωμένος στο να κάνει το καλύτερο για την ομάδα του, ανεξάρτητα από τις προκλήσεις που αντιμετώπιζε.
Το θρυλικό νικητήριο καλάθι στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ ήταν η στιγμή που συνέδεσε τον Πρίντεζη με την αιωνιότητα του Όλυμπιακού
Η πραγματικότητα
Ο νησιώτης, γιος του καπετάνιου από τη Σύρο, που έκανε το όνειρό του πραγματικότητα χωρίς ποτέ όμως να αλλοιώσει τον χαρακτήρα του, τις αρχές του, τις αξίες του.
Ενας παίκτης που κέρδισε τα πάντα σε τίτλους, αλλά, το κυριότερο, σε μια εποχή έντονης τοξικότητας στον χώρο του κατάφερε να κερδίσει την καθολική αναγνώριση σε κάθε γήπεδο και από κάθε αντίπαλο με το χειροκρότημα να τον συνοδεύει σε κάθε του βήμα.
Ο Γιώργος Πρίντεζης θυμίζει παίκτες από άλλες εποχές που άρχισαν και τελείωναν την καριέρα τους σε μια ομάδα, αλλά τότε υπήρχαν οι 12ετίες, ενώ ο συγκεκριμένος δημιουργούσε ο ίδιος μια μακροχρόνια σχέση με την ομάδα του τον Ολυμπιακό. Εδώ στη Μάλαγα πήγε μια σκάρτη διετία (2009-11) και πλήρωσε από την τσέπη του για να επιστρέψει στον Πειραιά ενώ η μόνη άλλη φορά που ήταν μακριά από τους Ερυθρόλευκους ήταν όταν έπαιξε δανεικός στην Ολύμπια Λάρισας έναν χρόνο (2006-2007).
«Είναι τεράστια εμπειρία να ανήκω σε μια ομάδα με τόσο μεγάλους παίκτες. Θα προσπαθήσω κι εγώ να δικαιώσω όσους με πίστεψαν και με έφεραν στον Ολυμπιακό» είπε ψαρωμένος, εκείνο το μεσημέρι του 2000 στη συνέντευξη Τύπου παρουσίασης της ομάδας δίπλα σε Ντέιβιντ Ρίβερς, Νίκο Μπουντούρη, Ντίνο Ράτζα, Νίκο Οικονόμου μεταξύ άλλων. Σε ένα «καυτό» μεταγραφικό καλοκαίρι όπου ο Σωκράτης Κόκκαλης, έχοντας πάρει την απόφαση να αντικαταστήσει τον Γιάννη Ιωαννίδη με τον πριν από έναν χρόνο βοηθό του, Ηλία Ζούρο, έριχνε στην αγορά πάνω από 10.000.000 δολάρια, ενώ είχε δώσει το τεράστιο για την εποχή – και για παίκτη πιτσιρικά – ποσό των 30.000.000 δραχμών στον Αστέρα Αγίου Δημητρίου για να φέρει στον Ολυμπιακό τον Γιώργο Πρίντεζη.
Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τότε ότι ενσωματωνόταν στην ομάδα ο παίκτης που θα συνδεόταν περισσότερο από κάθε άλλον με αυτήν σε πίστη, προσήλωση και αγάπη δεκαετιών.
Εχοντας αρχίσει από νωρίς να δείχνει δείγμα του μεγάλου του ταλέντου, επί Γιόνας Καζλάουσκας πήρε αρκετό χρόνο συμμετοχής στην περίοδο 2004-05 σε μία ακόμα χρονιά ανοικοδόμησης της ομάδας, αλλά ο λιθουανός τεχνικός του είχε θέσει ένα βέτο: «Δεν θα ξανασουτάρεις με αυτό τον τρόπο, είναι ανορθόδοξος, ξέχασέ το» του είπε για το περίφημο πεταχτάρι. Προφανώς ο έμπειρος τεχνικός είχε δει…το όνειρο που έμελλε η μεγαλύτερη ανατροπή όλων των εποχών στην ιστορία της Ευρωλίγκας, όπου ο Ολυμπιακός επέστρεψε από το -19 απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας να ολοκληρωθεί από το πιο επικό πεταχτάρι του Γιώργου Πρίντεζη στο φινάλε του τελικού από την εξαιρετική πάσα του φίλου του Βασίλη Σπανούλη.
«Υπαρχηγός»
Η φιλία των δύο ανδρών, που προϋπήρχε από την Εθνική (μέλη της τελευταίας ομάδας με μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 2009 πάλι με Καζλάουσκας προπονητή) εξελίχθηκε σε αδελφική όταν βρέθηκαν παρέα από το καλοκαίρι του 2010 στον Ολυμπιακό.
Ιπποτικά ο Γιώργος Πρίντεζης έκανε ένα βήμα πίσω και άφησε την αρχηγία στον Βασίλη Σπανούλη αλλά οι δυο τους σφυρηλάτησαν πολύ ισχυρές οικογενειακές σχέσεις.
Η εικόνα στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ, μετά τον 4ο τελικό με τον Παναθηναϊκό το 2016 όπου ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρωτάθλημα με 3-1 με buzzer beater του Σπανούλη μπροστά στον Διαμαντίδη (είχε κάνει το ίδιο μπροστά στον Καλάθη στον 2ο τελικό και πάλι στο ΟΑΚΑ) ήταν συγκλονιστική. Οι παίκτες του Ολυμπιακού πανηγύριζαν και σε μια γωνιά Σπανούλης και Πρίντεζης κάθονταν αγκαλιασμένοι και γιόρταζαν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο πριν γίνουν ένα με την υπόλοιπη ομάδα.
Εκτός του «πεταχταριού» στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ ο Γιώργος Πρίντεζης είχε πετύχει ένα ακόμα μεγάλο σουτ, το τρίποντο στη λήξη με την Μπαρτσελόνα στα πλέι οφ όπου έστειλε τον Ολυμπιακό στο φάιναλ φορ της Μαδρίτης το 2015.
Με τον Ολυμπιακό κατέκτησε 2 Ευρωλίγκες, 1 Διηπειρωτικό, 4 πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα Ελλάδας, με το πιο συναισθηματικό τρόπαιο να είναι αυτό του 2016. Λίγο πριν από την έναρξη της συναρπαστικής σειράς των τελικών με τον Παναθηναϊκό έφυγε από τη ζωή ο πατέρας του Ιωσήφ. Ο κόουτς Σφαιρόπουλος του έδωσε άδεια, αλλά αυτός του είπε: «Κόουτς θα παίξω» και αγωνίστηκε κανονικά το ίδιο βράδυ στον 1ο τελικό. Εκείνη τη βραδιά γεννήθηκε ουσιαστικά το σύνθημα «Γιώργο, ψυχάρα, Ολυμπιακάρα».
Στην απονομή κάποιες μέρες μετά στο ΣΕΦ, όταν σήκωσε το τρόπαιο κοίταξε δακρυσμένος προς τον ουρανό και έκανε την αφιέρωσή του.
Μπορεί μέσα στο γήπεδο να είναι ο πιο ήσυχος και σεμνός παίκτης, αλλά στα γλέντια έπαιρνε το μικρόφωνο και έδειχνε το ταλέντο του και στο τραγούδι, νησιώτης γαρ, από την αγαπημένη του Σύρο στην οποία κάθε χρόνο πλέον διοργανώνει ένα σούπερ διεθνές τουρνουά μπάσκετ.
Με τους αδελφούς Αγγελόπουλους δημιούργησε μια εξαιρετική σχέση, η οποία δεν χάλασε ούτε όταν είχε διαρρεύσει το ηχητικό με τη φωνή του που έλεγε ότι δεν θα συνεχίζει να παίζει εάν δεν πληρωθεί.
Ηταν ο μοναδικός παίκτης από τον Ολυμπιακό που ήθελε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, αλλά ο ίδιος έμενε πάντα στην ομάδα της καρδιάς του με τη μεγαλύτερη τιμή να του την επιφυλάσσουν τον περασμένο Σεπτέμβριο όταν η φανέλα του αποσύρθηκε σε ειδική εκδήλωση στον ουρανό του ΣΕΦ.
Ο Πρίντεζης ανάμεσα στις γυναίκες της ζωής του, τη μητέρα, τη σύζυγο και την κόρη του. Μια φανέλα στον ουρανό, μια ζωή γεμάτη αγάπη, πίστη και συγκίνηση στο «σπίτι» του, το ΣΕΦ
Η τελευταία βραδιά ονείρου
«Νιώθω πάρα πολύ τυχερός, νιώθω πως είναι σαν να παρακολουθώ τον επικήδειό μου (σ.σ. γέλια). Αν μπορούμε να το σπάσουμε λιγάκι. Θυμάμαι την πρώτη φορά που πάτησα το παρκέ, 3/8/2000. Στην πρώτη μου προετοιμασία με τον Ρίβερς, με τον Ράτζα, με τον Τόμιτς.
Καθόμουν σε μία γωνία και προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω πού βρίσκομαι. Ο κόσμος βλέπει ένα δίωρο. Εχω νιώσει πάρα πολύ έντονα συναισθήματα με όλους αυτούς τους ανθρώπους. Μου μένουν μαζί με την αγάπη περισσότερο από τους τίτλους. Για εμένα οι ανθρώπινες σχέσεις μετρούν περισσότερο απ’ όλα. Δεν περίμενα αυτή τη στιγμή, όχι. Πήγαινα στο σχολείο και πανηγύριζα επειδή φορούσα τη φανέλα του Ολυμπιακού.
Ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε και ήρθατε εδώ, μέσα στη ζέστη. Ευχαριστώ τον Ολυμπιακό γι’ αυτή τη βραδιά που δεν φανταζόμουν ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα. Μακάρι να εμπνεύσουμε το κάθε παιδί να μην τα παρατάει ποτέ, να συνεχίζει να δουλεύει. Τα παιδιά μεγαλώνοντας αλλάζουν αρχές, τα θεωρούν πιο δύσκολα και τα παρατούν. Νιώθω ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης όλων των εποχών χάρη στην αγάπη σας» είπε εκείνη τη βραδιά μεταξύ άλλων ο Γιώργος Πρίντεζης που λίγο νωρίτερα είχε κρίνει με πεταχτάρι στη λήξη τον φιλικό αγώνα με τη Μακάμπι προς τιμήν του.
Ηταν μια ακόμα βραδιά ονείρου, για έναν παίκτη βγαλμένο μέσα από τα καλύτερα όνειρα των φίλων του Ολυμπιακού.
