Αναζήτηση
Πρόσφατα ο εξτρεμιστής υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ, Μπεζαλέλ Σμότριχ, υποστήριξε ότι η αυξανόμενη αναγνώριση της παλαιστινιακής κυριαρχίας σε όλο τον κόσμο καθιστά το παλαιστινιακό κράτος έναν «απτό, αναπτυσσόμενο κίνδυνο».
Ένας Ισραηλινός ακτιβιστής και ένας Παλαιστίνιος ακαδημαϊκός, όμως στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ακριβώς το αντίθετο.
Σε κοινό τους άρθρο στο Foreign Policy, o Ισραηλινός ακτιβιστής Μουσόν Ζερ Αβίβ και ο καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο Ειρηνικού στις ΗΠΑ, Ομάρ Νταζάνι, υποστηρίζουν ότι ένα Παλαιστινιακό κράτος συμφέρει τόσο τις ΗΠΑ όσο και το… Ισραήλ.
Υπενθυμίζεται ότι οι ΗΠΑ αντιτάσσονται σθεναρά, στην ίδρυση Παλαιστινιακού κράτος, θεωρώντας ότι αυτό θα προέλθει μόνο κατόπιν διμερούς συμφωνίας Ισραηλινών και Παλαιστινίων.
Ήδη, πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ανακοίνωσαν τα σχέδιά τους να αναγνωρίσουν επίσημα το κράτος της Παλαιστίνης. Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε την υποστήριξή της στην ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους με 143 ψήφους υπέρ, 9 κατά, και 25 αποχές. Η Ελλάδα, σημειωτέων, ήταν ανάμεσα στις χώρες που υποστήριξαν την Παλαιστίνη.
Το 2012, η Παλαιστίνη έγινε μη μέλος του ΟΗΕ κράτος-παρατηρητής, επιτρέποντάς της να ενταχθεί αργότερα στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και να απαιτήσει λογοδοσία σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Αν και είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους να έχουν κοινά συμφέροντα και να ενεργούν σύμφωνα με αυτά σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, οι δύο ακτιβιστές υποστηρίζουν ότι η οργάνωσή τους μπορεί να χρησιμεύσει ως παράδειγμα.
Οι δύο τους είναι μέλη του διοικητικού συμβουλίου του A Land for All (ALFA), ενός παλαιστινιακού/ισραηλινού κινήματος αφιερωμένου στην ειρήνη, την ισότητα και την αμοιβαία αυτοδιάθεση για όλους όσους ζουν μεταξύ του ποταμού Ιορδάνη και της Μεσογείου.
«Ως Παλαιστίνιος Αμερικανός και Ισραηλινός, που εργάζονται σε εταιρική σχέση, πιστεύουμε ότι κανένας -όχι το Ισραήλ και όχι οι ΗΠΑ- δεν πρέπει να επιτρέπεται να ασκήσει βέτο στο δικαίωμα των Παλαιστινίων στην αυτοδιάθεση. Κάτι τέτοιο υπονομεύει όχι μόνο τα δικαιώματα των Παλαιστινίων, αλλά και τα ισραηλινά και αμερικανικά συμφέροντα» αναφέρουν.
Η οργάνωσή τους υποστηρίζει τη δημιουργία ενός κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους δίπλα στο Ισραήλ, με βάση τα σύνορα του 1967.
Πιστεύουν ότι πολλά από τα μακροχρόνια εμπόδια σε μια συμφωνία μπορούν να ξεπεραστούν με τη δημιουργία μιας συνομοσπονδιακής ένωσης δύο κρατών που εγγυάται την ελευθερία μετακίνησης και διαμονής και για τους δύο λαούς σε όλη την κοινή τους πατρίδα.
«Η επίτευξη αυτού του οράματος προφανώς δεν θα είναι εύκολη, αλλά το πρώτο βήμα είναι ξεκάθαρο» αναφέρουν. «Είναι στην ευχέρεια του Μπάιντεν να προτείνει ένα νέο ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους. Εάν ο Μπάιντεν είναι αληθινός φίλος του ισραηλινού και του παλαιστινιακού λαού, πρέπει να δράσει τώρα. Είναι το σωστό και ίσως βοηθήσει να σωθεί η εκστρατεία επανεκλογής του» τονίζουν.
Η πλήρης ένταξη στο πιο σημαντικό πολιτικό όργανο του κόσμου δεν είναι πανάκεια, υποστηρίζουν αλλά θα παρείχε στους Παλαιστίνιους διπλωματικά εργαλεία που τους λείπουν επί του παρόντος και που θα μπορούσαν να γίνουν κρίσιμα μόλις ξεκινήσουν επιτέλους οι διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ.
Το πλήρες κράτος αντιστέκεται στις προσπάθειες του Ισραήλ να χαρακτηρίσει όλες τις εναπομείνασες δημόσιες υποδομές και τη δημόσια ζωή της Γάζας ως τρομοκρατική απειλή.
Κάτι τέτοιο κατά τους δύο ακτιβιστές, καθιστά το κράτος ένα ουσιαστικό όχημα για την επίτευξη βιώσιμης κατάπαυσης του πυρός, για τον τερματισμό του πολέμου και για τη διαχείριση της φυσικής και πολιτικής ανασυγκρότησης της Γάζας.
«Αυτό είναι ακριβώς το αντίθετο από τις γελοίες προσπάθειες να χαρακτηριστεί το κράτος ως «ανταμοιβή για την τρομοκρατία», όπως το απεικονίζουν συχνά οι Ισραηλινοί σκληροπυρηνικοί. Οι Παλαιστίνιοι αξίζουν μια πορεία προς ένα μέλλον που δεν είναι βουτηγμένο στο αίμα και τις κενές υποσχέσεις».
Το αμερικανικό συμφέρον
Ο Ζερ Αβίβ και ο Νταζάνι θεωρούν ότι ένα παλαιστινιακό κράτος συμφέρει δίχως αμφιβολία και τους ΗΠΑ. Όχι μόνο θα μπορούσε να ικανοποιήσει και τους Σαουδάραβες, αλλά θα μπορούσε πράγματι να αποκαταστήσει τη διπλωματική ηγεσία της Αμερικής και να ενισχύσει την παγκόσμια επιρροή της έναντι της Ρωσίας, του Ιράν και της Κίνας.
Εξάλλου, η συνεχιζόμενη χρηματοδότηση δύο πολέμων, στη Γάζα και την Ουκρανία, είναι οικονομικά μη βιώσιμη και πολιτικά επιζήμια για τον Τζο Μπάιντεν, όπως αναφέρουν. «Ένα τολμηρό βήμα προς την υποστήριξη του παλαιστινιακού κράτους θα μπορούσε να αλλάξει αποφασιστικά» την στάση του κόσμο έναντι του «λαβωμένου» Μπάιντεν.
«Θα παρουσίαζε τελικά τον πρόεδρο των ΗΠΑ ως τη σωστή πλευρά της ιστορίας και θα τον βοηθούσε να εξασφαλίσει περισσότερη πολιτική υποστήριξη σε εσωτερικό και διεθνές επίπεδο».
«Ο Μπάιντεν διακινδυνεύει όχι μόνο την επανεκλογή του αλλά και την ηθική θέση των ΗΠΑ στην παγκόσμια σκηνή. Εάν η προσπάθεια επανεκλογής του αποτύχει, μια ανανεωμένη προεδρία Τραμπ θα προκαλούσε όλεθρο στη διεθνή τάξη – συμπεριλαμβανομένης της υπόθεσης των Παλαιστινίων».
