Ο βαρύτατος τραυματισμός του 31χρονου αστυνομικού από φωτοβολίδα στον Ρέντη έχει δικαίως σημάνει συναγερμό στον κρατικό μηχανισμό για το άλυτο πρόβλημα της βίας στους αθλητικούς χώρους. Πέραν των ενεργειών για τον περιορισμό εγκληματικών στοιχείων που επί δεκαετίες δρουν υπό τον μανδύα του οπαδού, ωστόσο, επιβεβλημένοι κρίνονται και οι περιορισμοί στην εμπορία και διακίνηση δυνάμει θανατηφόρων όπλων, όπως οι ναυτικές φωτοβολίδες.

Σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα 456/1976 που ορίζει τη νομοθεσία σχετικά με το εμπόριο, την κατοχή και την καύση φωτοβολίδων και πυροτεχνημάτων, οι φωτοβολίδες είναι μείγματα εύφλεκτων υλών που εκτοξεύονται μέσω ανάφλεξης. Πώς, όμως, φτάνουν στα χέρια 18χρονων;

«Οι φωτοβολίδες και τα πυροτεχνήματα δεν είναι για να τα παίρνουμε σε γήπεδα. Είναι πυρομαχικά, τα οποία χρησιμοποιούνται για στρατιωτικούς σκοπούς: α) για να δώσουν φωτισμό σε περιοχή και (β) για σηματοδοσία», τονίζει στα «ΝΕΑ» ο συνταγματάρχης ε.α. Βασίλης Καπράλος, ειδικός πυροτεχνουργός και πραγματογνώμονας της Εισαγγελίας Αθηνών και Πειραιώς.

Η φωτοβολίδα που καρφώθηκε στο πόδι του αστυνομικού ανήκει στην υποκατηγορία της φωτοβολίδας αλεξίπτωτου και θεωρείται βραδυκαής εκρηκτική ύλη. Ο συγκεκριμένος τύπος απελευθερώνεται περίπου στα 350 μέτρα και έχει σκοπό να σηματοδοτήσει την τοποθεσία ενός πλωτού μέσου σε μεγάλη ακτίνα. Τις περισσότερες φορές έχουν πλαστικό περίβλημα και στο εσωτερικό τους έχουν μελανή πυρίτιδα (μπαρούτι) και πυροτεχνική σύνθεση που παράγει θερμότητα και της δίνει το χρώμα της, ανάλογα με τις περιεχόμενες χημικές ουσίες.

Ο ειδικός εξηγεί: «Οι φωτοβολίδες αυτές ενεργοποιούνται με το τράβηγμα σπάγγου. Η φλόγα ανάβει μέσω της τριβής που προκαλείται από το τράβηγμα του σπάγγου. Ο τρόπος ανάφλεξης είναι παρόμοιος με το άναμμα ενός σπίρτου. Η μελανή πυρίτιδα πιάνει φωτιά και έτσι εκτοξεύεται η φωτοβολίδα».

Φονικό όπλο. Τέτοιες φωτοβολίδες μπορεί να βρει κανείς σε καταστήματα ειδών ναυτιλίας, αλλά ακόμα και στο ηλεκτρονικό εμπόριο. Η τιμή τους, μάλιστα, είναι ιδιαίτερα προσιτή, γύρω στα 25 ευρώ. Βάσει νόμου, η εμπορία τους επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας από την Αστυνομία και με συγκεκριμένους όρους, μεταξύ των οποίων και η αποθήκευσή τους σε ειδικές αποθήκες.

Η κατοχή και χρήση φωτοβολίδων απαγορεύονται, με εξαίρεση τους κατόχους πλωτών μέσων, κυνηγούς και ορειβάτες που μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν μόνο σε περίπτωση ανάγκης. Για την αγορά φωτοβολίδας πρέπει να επιδεικνύεται αντίγραφο άδειας εκτέλεσης πλόων ή βεβαίωση λιμενικής Αρχής αν πρόκειται για κάτοχο πλωτού μέσου, αντίγραφο άδειας θήρας αν πρόκειται για κυνηγό ή βεβαίωση ορειβατικού συλλόγου αν πρόκειται για ορειβάτη.

«Το κράτος έχει τους νόμους. Το άρθρο 6 του ΠΔ 456/1976 ορίζει ποινή φυλάκισης ενός έτους για την κατοχή πυροτεχνημάτων. Επίσης, με διαταγή του 1977, η καύση (καταστροφή) των πυροτεχνημάτων πρέπει να γίνεται παρουσία ειδικού πυροτεχνουργού ή στο εργοστάσιο που παρήγαγε τα πυροτεχνήματα με αυστηρούς περιορισμούς. Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν τηρείται», επισημαίνει ο πυροτεχνουργός και πραγματογνώμονας. Για ακόμη μία φορά αποδεικνύεται πως στη χώρα μας οι νόμοι μπορεί μεν να υπάρχουν, όμως δεν εφαρμόζονται.

Κατά τον Βασίλη Καπράλο, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στη διαχείριση τέτοιων πυρομαχικών μετά τη λήξη της ισχύος τους. «Οι φωτοβολίδες και τα βεγγαλικά πρέπει να καταστρέφονται ύστερα από ένα χρονικό όριο, όχι να μένουν αιωνίως στα πλωτά μέσα», τονίζει. «Μετά τη λήξη τους πρέπει να παραδίδονται στην Αστυνομία και αυτή θα βρει τους κατάλληλους πυροτεχνουργούς για να καταστραφούν».