Αναζήτηση
Οι αξιωματικοί της Πυροσβεστικής που ήταν στο μέτωπο της φωτιάς στο Μάτι παρακαλούσαν για δυνάμεις, όπως ένα παιδί ζητά πίσω το παιχνίδι του. «Βλέπαμε ο ένας στο βλέμμα του άλλου την απόγνωση» σημείωσαν μάρτυρες στο δικαστήριο.
Με τη συγκλονιστική αυτή περιγραφή ο Μανώλης Τσαλιαγκός, υπάλληλος του δήμου Ραφήνας Πικερμίου στο Τμήμα Πολιτικής Προστασίας κατέθεσε στη δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι και ανέδειξε με βάση όσα ο ίδιος έζησε τις ελλείψεις σε μέσα τις κρίσιμες ώρες που πλήρωσαν με τη ζωή τους 104 άνθρωποι.
Ο κ. Τσαλιαγκός ήταν ο πρώτος που βρέθηκε στο σημείο που ξέσπασε η φονική πυρκαγιά στο Νταού Πεντέλης και με μεγάλη προσοχή αναφέρθηκε στις κινήσεις που έκανε .
«Βρισκόμουν στο κέντρο επιχειρήσεων στη θέση «Οχυρό». Εντόπισα τον καπνό και μέσω ασυρμάτου ειδοποίησα το 199. Ενημέρωσα 16:39 με 16:40. Μίλησα στο κέντρο αλλά δεν έλαβα απάντηση. Ξεκίνησα με το όχημα και ειδοποίησα τα άλλα οχήματα, το Ραφήνα 1 και το Ραφήνα 3, το Ραφήνα 2 ήταν στο κέντρο επιχειρήσεων και υδροφόρες για να πάμε στο σημείο» κατέθεσε ο μάρτυρας, ο οποίος με βάση και την πολύχρονη εμπειρία του πρόσθεσε ότι η πρώτη εικόνα ήταν πως η φωτιά δεν θα τελείωνε εκείνη την ημέρα.
Ελλιπείς οι δυνάμεις
Στη διάρκεια της κατάθεσής του, αναφέρθηκε πολλές φορές στις ελλιπείς δυνάμεις της Πυροσβεστικής καθώς και στο ένα και μοναδικό εναέριο μέσο που πέταξε τα πρώτα κρίσιμα λεπτά πάνω από τον τόπο της φωτιάς, επισημαίνοντας ότι τα μέσα που υπήρχαν δεν ήταν ικανά για την κατάσβεση της φωτιάς.
Πρόεδρος : Στις 17:30 ποιες ήταν οι συνθήκες;
Μάρτυρας: Είχε πολύ αέρα.
Πρόεδρος: Από άποψη καπνού;
Μάρτυρας: Πολύς καπνός και πολύ θερμικό.
Πρόεδρος: Κατέθεσε και ο πραγματογνώμονας ότι αν είχαν ειδοποιηθεί οι άνθρωποι πριν τις 17:30 ίσως κάποιοι να είχαν σωθεί.
Μάρτυρας: Δεν υπήρξε ειδοποίηση. Δεν είναι εύκολο να απομακρυνθούν. Κάποιοι δεν ήθελαν να φύγουν. Σίγουρα αν είχαν ειδοποιηθεί και είχε ξεκινήσει η απομάκρυνση θα ήταν καλύτερα τα πράγματα. Προσπαθούσαν να κάνουν κάτι… Δεν μπορώ να απαντήσω αν είχε γίνει εισήγηση για απομάκρυνση αν θα ήταν καλύτερα. Ίσως να ήταν καλύτερα αλλά δεν είμαι 100% σίγουρος.
Πρόεδρος: Θα τη χαρακτηρίζετε συνηθισμένη την πυρκαγιά;
Μάρτυρας: Καθόλου συνηθισμένη και ως προς τη θερμοκρασία και την ένταση των ανέμων.
Πρόεδρος : Εσείς είσαστε στη φωτιά τι πιστεύετε ότι δεν έγινε;
Μάρτυρας: Είμαστε λίγα αυτοκίνητα. Και από την άλλη αν υπήρχε ρίψη μέσα στην αναδάσωση η φωτιά δεν θα είχε προχωρήσει και δεν θα είχε φτάσει στο Κόκκινο Λιμανάκι και το Μάτι. Θεωρώ ότι πεντέμισι και έξι παρά που ήταν στα αναδασωμένα θα μπορούσε να περιοριστεί. Ήταν τρομακτικό το… περπάτημα της φωτιάς.
Ο μάρτυρας μάλιστα απαντώντας σε ερωτήσεις του εισαγγελέα της έδρας είπε ότι «εγώ ζήτησα από την πρώτη στιγμή εναέρια αν και δεν ήταν στη δική μου δικαιοδοσία. Όταν έχουμε τέτοια ένταση αέρα και βλέπω ότι η φωτιά τρέχει ζήτησα εναέρια. Το είπα από το ασύρματο μήπως το ακούσει και το επαναλάβει κάποιος αξιωματικός. Τα εναέρια αν είχαν πετάξει στο πρώτο δεκάλεπτο ή τέταρτο τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα θεωρώ.Θεωρω πάντα..».
Σύμφωνα με τον μάρτυρα, η έγκαιρη παρουσία εναέριων μέσων θα ήταν σε πολύ μεγάλο ποσοστό σωτήρια .«Είδα ένα εναέριο γύρω στις 17:20. Είπα ήρθε εναέριο, σωθήκαμε. Αλλά έκανε ένα κύκλο και έφυγε».
Δικηγόρος υποστήριξη κατηγορίας: Με βάση τα δεδομένα αυτά δεν ήταν αναμενόμενο να γίνει έτσι με τη φωτιά; Υπήρξε αιφνιδιασμός;
Μάρτυρας: Δεν μπορώ να ξέρω… Οι δυνάμεις που επιχειρούσαν εκεί ήταν ελάχιστες. Και αυτό μπορώ να σας το πω με βεβαιότητα. Πέντε αυτοκίνητα να σβήσουμε αυτό το μέτωπο δεν γίνεται. Σε πρώτο βαθμό ,εμείς είμαστε περισσότεροι από όσοι ήταν στην Πυροσβεστική. Από εκεί και και πέρα δεν ξέρω τι απέγινε. Οι αξιωματικοί εκεί ζητούσαν δυνάμεις και ήταν αγανακτισμένοι. Δυνάμεις περίμεναν που δεν ήρθαν ποτέ. Οι δυνάμεις ήταν μηδενικές. Οι αξιωματικοί παρακαλούσαν σαν ένα παιδί που λέει «δώστε μου το παιχνίδι». Έτσι παρακαλούσαν και εκείνοι για δυνάμεις. Βλέπαμε την απόγνωση ο ένας στα μάτια του άλλου. Η έλλειψη δυνάμεων ήταν το πρόβλημα.
Οι προσπάθειες διάσωσης
Αποκαλυπτική ήταν η μαρτυρία του κ. Τσαλιαγκού και για τις διασώσεις που ο ίδιος έκανε, ακόμα και με.κινδυνο ,ζωής αν και ουδέποτε έλαβε εντολή για να διώξει κόσμο.
Τα επόμενα λεπτά ήταν καθηλωτικα και θύμισαν τις μαρτυρίες των πρώτων ημερών όταν ο μάρτυρας περιέγραψε για τους ανθρώπους που εκείνους έσωσε μέσα στη σύγχυση τους και την προσπάθειά τους να σωθούν
«Μια γυναίκα που ήταν ανάπηρη την πήρα εγώ στα χέρια μου και τη σήκωσα να τη βάλω στο αυτοκίνητο. Ο κόσμος ήταν σε σύγχυση. Είδα ένα άνθρωπο που είχε θέσει σε κίνηση το αυτοκίνητο είχε κατεβάσει την ασφάλεια και ήταν παγωμένος στο φλεγόμενο αυτοκίνητο. Αναγκαστήκαμε να σπάσουμε το τζαμί για να τον συνεφέρουμε. Για να διασώσουμε μια Ιρλανδή και να την βάλουμε στο αυτοκίνητο, εγώ κρεμάστηκα στον καθρέφτη» είπε χαρακτηριστικά, ενώ αναφέρθηκε και στον αγώνα που έκανε τις επόμενες ημέρες για την αντιμετώπιση πρακτικών ζητημάτων που αφορούσαν τους κατοίκους της περιοχής που κατάφεραν να βγουν ζωντανοί από την πύρινη λαίλαπα.
