Το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας, ένα από τα πιο δραστήρια ΔΗΠΕΘΕ της Ελλάδας,  κατηφορίζει στην Αθήνα, στο Θέατρο 104 και θα παρουσιάσει από την Τετάρτη 5 έως την Κυριακή 16 Οκτωβρίου, δύο παραστάσεις, που γνώρισαν μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία.

Η αρχή γίνεται με το έργο «Mια Iλιάδα» της Λίζα Πήτερσεν σε σκηνοθεσία Βαρβάρας Δούκα, με τον Νίκο Αρβανίτη, από την Τετάρτη 5 έως την Κυριακή 9 Οκτωβρίου. Θ’ ακολουθήσει «Ο Τραπεζίτης» των  Ιγνάθιο δελ Μοράλ και Ερνέστο Καμπαγιέρο, σε σκηνοθεσία Βαρβάρας Δούκα με τους Ζαχαρία Ρόχα, Αγγελική Μιχαλοπούλου, Ιωάννη Μουμούρη, Αλεξάνδρα Παγιατάκη και Νικόλα Κατσαρό, από την  Τετάρτη 12 έως την Κυριακή 16 Οκτωβρίου.

Ειδικότερα για το «Μια Ιλιάδα», το έργο παντρεύει με τον απλούστερο τρόπο την αφήγηση της Ιλιάδας, από έναν αφηγητή – ραψωδό – μια μεταφορική παρουσία του ίδιου του Ομήρου- με το σήμερα, για να καταλήξει σε μία ατελείωτη, εντυπωσιακή ονοματολογία όλων των πολέμων που έζησε ποτέ η ανθρωπότητα.

Τον μονόλογο, συνοδεύει ένας μουσικός – ορχήστρα εν είδει «Μούσας» μεταμορφώνοντας με τη ζωντανή μουσική την αφήγηση σε ένα ζωντανό ποίημα. Το έργο διαχειρίζεται με τον πιο σύγχρονο  τρόπο το μεγαλείο  της αρχετυπικής αφήγησης του Ομήρου, αποδεικνύοντας τη διαχρονικότητα του πολέμου και του πόνου που προξενεί ανά τους αιώνες.

Με αφορμή τις δύο αυτές παρουσιάσεις, η Καλλιτεχνική Διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας Βαρβάρα Δούκα, μίλησε στα «Νέα».

 

Γιατί επιλέξατε να παρουσιάσετε στο αθηναϊκό κοινό τις συγκεκριμένες δύο παραγωγές; Είναι αντιπροσωπευτικές του θεάτρου σας;

Το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας τα 4 τελευταία χρόνια έχει βάλει ως στόχο γενικότερα ανέβασμα έργων πρωτοτύπων νέας δραματουργίας. Η μεν Ιλιάδα είναι δυστυχώς επίκαιρο, γιατί διαπραγματεύεται την έννοια του πολέμου σε όλες τις εποχές  και όλα τα χρόνια, ο δε Τραπεζίτης είναι ένα έργο σύγχρονο γραμμένο μόλις το 2015, που διαπραγματεύεται τη παγκόσμια κρίση. Είναι σύμφωνα με το καλλιτεχνικό στίγμα των τελευταίων χρόνων, άπαιχτα έργα και πρωτότυπη δημιουργία.

Η παρουσία ενός περιφερειακού θεάτρου όπως είναι το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κέρκυρας, στην Αθήνα σε τι αποσκοπεί; Τι οφέλη θέλετε να αποκομίσετε;

Θέλουμε να επικοινωνήσουμε τις παραστάσεις μας και τα πρωτότυπα έργα που έχουμε επιλέξει σε ευρύτερο κοινό και να γνωρίσει το αθηναϊκό κοινό τους ηθοποιούς μας και τους μουσικούς της Κέρκυρας, που συμμετέχουν και στις δυο παραστάσεις (Νίκος Μεταλληνός, μουσικός επί σκηνής στο «Μια Ιλιάδα» και Αγγελική Μιχαλοπούλου, Ιωάννης Μουμούρης, Αλεξάνδρα Παγιατάκη, Νικόλας Κατσαρός στον Τραπεζίτη).

Η «Ιλιάδα» της Λίζα Πήτερσεν, πόσο επίκαιρη είναι σήμερα δυστυχώς με τον πόλεμο στην Ουκρανία να μαίνεται ακόμα;

Αναγκαστήκαμε να προσθέσουμε στην αέναη ονοματολογία των πολέμων, που ο ηθοποιός μας Νίκος Αρβανίτης παρουσιάζει στο τέλος του έργου, δυστυχώς και το όνομα της Ουκρανίας. Αυτό σημαίνει ότι από τα χρόνια του Ομήρου έως σήμερα τίποτα δεν έχει αλλάξει στην ανθρωπότητα.

Το ομηρικό έπος πώς μεταφέρεται στο σήμερα;

Η Λίζα Πητερσεν με ένα ιδιοφυή και ακομπλεξάριστο τρόπο κάνει επίκαιρες αναγωγές στο σήμερα με πολύ χαριτωμένο και χιουμοριστικό τρόπο, αλλά που ταυτόχρονα παγώνει το αίμα των θεατών για το πόσα πράγματα έχουν μείνει αμετάβλητα δια μέσου των αιώνων.

Είναι τελικά ο πόλεμος και ο πόνος που προκαλεί ένα διαχρονικό στοιχείο της ανθρώπινης κληρονομιάς ανά τους αιώνες, από τον Όμηρο μέχρι τώρα;

Φαίνεται ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτο συστατικό της ανθρώπινης φύσης, όπως λέει ο Carlos Ruiz Zafon – Η σκιά του ανέμου «Οι πόλεμοι δεν έχουν μνήμη και κανείς δεν έχει το κουράγιο να τους καταλάβει, ώσπου πια δεν έχουν απομείνει φωνές για να μας πουν τι συνέβη, μέχρι να έρθει η στιγμή που δε τους αναγνωρίζουμε πλέον και τότε επιστρέφουν, με άλλο πρόσωπο και άλλο όνομα, να καταβροχθίσουν ό,τι είχαν αφήσει πίσω».