Κύριε Διευθυντά,

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μιας εν εξελίξει απαξίωσης της έννοιας της πόλης και της οργανωμένης κοινότητας. Προφανώς αυτό δεν είναι καμιά σπουδαία ή καινούργια ανακάλυψη, αλλά η πραγματικότητα σ’ το υπενθυμίζει ακόμα και στα πιο απλά. Οπως για παράδειγμα το καθημερινό δρομολόγιο από το σπίτι στη δουλειά και αντιστρόφως. Ως κάτοικος Πετραλώνων περνάω από μια κεντρικότατη οδό, τη Λεωφόρο Χαμοστέρνας – προέκταση της Λαγουμιτζή από Νέο Κόσμο προς Πειραιώς. Παλιά βλέπαμε εναποτεθειμένα οικοδομικά μπάζα, ίσως σε κάποια απόμερη ημιδασική τοποθεσία έξω από την πόλη. Με τεράστια έκπληξη διαπίστωσα ότι πλέον η ασυδοσία δεν έχει τέτοιους γεωγραφικούς φραγμούς. Στην άκρη του παράδρομου που ενώνει την οδό Βεΐκου από το Κουκάκι με τη Λεωφόρο Χαμοστέρνας, κάποιοι – τουλάχιστον ασυνείδητοι – έχουν αφήσει έναν τεράστιο όγκο οικοδομικών μπάζων, ίσως και από ολόκληρη ανακαίνιση διαμερίσματος. Φυσικά κανείς δεν το απέτρεψε και ο δήμος δεν έχει – ακόμα – προβεί στην περισυλλογή τους. Μπάζα μέσα σε σακιά υπάρχουν ακόμα και πάνω στη Χαμοστέρνας στο ρεύμα προς Πειραιώς, λίγο μετά το τούνελ της Συγγρού. Λίγο μετά, άστεγοι έχουν βρει καταφύγιο κάτω από την πεζογέφυρα έχοντας απλώσει κουβέρτες για να προστατευτούν από τον ήλιο και έχοντας στήσει ολόκληρο νοικοκυριό. Φυσικά και εδώ καμία υπηρεσία Πρόνοιας δεν έχει ενδιαφερθεί για αυτούς τους ανθρώπους. Μιλάμε για εικόνα απόλυτης εγκατάλειψης και απαξίωσης του αστικού χώρου και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας σε ακτίνα λίγων δεκάδων μέτρων. Και κανείς δεν ενδιαφέρεται. Ελπίζω οι αρμόδιοι να διαβάζουν τουλάχιστον «ΤΑ ΝΕΑ» μήπως και συγκινηθούν.

Γιάννης Καμπιτάκης

Πολιτικός μηχανικός

Τελευταία Νέα