Είχαν δώσει το στίγμα της βραδιάς ήδη από τη συνέντευξη Τύπου δύο μήνες πριν, όταν ο αισίως 70χρονος Κλάους Μάινε έλεγε ότι δεν πρόκειται ακριβώς για κανονική συναυλία αλλά για «πολιτιστικό γεγονός». Αιτία η συμμετοχή της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών φυσικά υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Στέφανου Τσιάλη, αλλά και εκείνο το «πάρα πολύ ξεχωριστό μέρος» όπου έλαβε χώρα η χτεσινή εμφάνιση των Scorpions: το Καλλιμάρμαρο Στάδιο.

Η κυκλοφορία στους γύρω δρόμους είχε κλείσει από νωρίς και μάλλον δικαίως αν λάβει κανείς υπόψη ένα σωρό βετεράνους ροκάδες που πλέον συνοδεύονταν και από τα παιδιά τους, τις άλλες τόσες οικογένειες που ήρθαν ώς εδώ ακόμα και από την Κύπρο, τους αρκετούς νέους επίσης, με τη στάμπα του συγκροτήματος στα μπλουζάκια, τους περίπου 40.000 θεατές τέλος πάντων που αποφάσισαν να τιμήσουν ξανά το γηπεδικό και μπαλαντοειδές χαρντ ροκ ιδίωμα των Γερμανών. Μέχρι και γαλανόλευκες ανέμιζαν στον περιβάλλοντα χώρο της συναυλίας, η οποία πάντως ξεκίνησε με μια βερολινέζικη πινελιά: έπειτα από το «καλησπέρα Αθήνα» που απεύθυνε στο κοινό ο Μάινε με την ένρινη φωνή του, τη βραδιά άνοιξε η ΚΟΑ με ένα ποτ-πουρί από κομμάτια των Scorpions, εκτελεσμένα με βάση τις ενορχηστρώσεις που τους είχε επιφυλάξει η Συμφωνική Ορχήστρα του Βερολίνου το 2000, μέχρι που στη σκηνή ανέβηκε ο κιθαρίστας Ρούντολφ Σένκερ για να συμπράξει εν μέσω επευφημιών (αλλά και ενώ αρκετός κόσμος εξακολουθούσε να εισέρχεται στο χώρο) σε μια κλασικίζουσα εκδοχή του λαοφιλούς «Rock you like a hurricane».

Ηταν όμως στα αλήθεια ξεχωριστή η συναυλία, όπως υπονοούσε ο τίτλος «Once in a lifetime»; Μια αυστηρή απάντηση ίσως να υπενθύμιζε τις πλέον των 25 εμφανίσεων των Σκορπιών στη χώρα μας, μία εκ των οποίων είχε αποτυπωθεί και στο άλμπουμ «MTV Unplugged». Μία πιο καλοπροαίρετη θα μπορούσε να δώσει έμφαση στα σουξέ από άλμπουμ αγαπημένα όπως τα «Lovedrive» και «Blackout», αλλά και από πιο πρόσφατα, όπως το «Return to Forever». Ενδεχομένως να μην έχει και τόση σημασία: είτε σε επιτυχίες σαν το «Send me an angel» και το «Wind of change» που ακούστηκαν νωρίς, είτε σε κομμάτια λιγότερο γνωστά, όπως το «We built this house», το κοινό φανέρωνε μια αγάπη σχεδόν άνευ όρων.

Μάλλον το εξηγούσε καλύτερα ο Ρούντολφ Σένκερ, όταν λίγο καιρό πριν, σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ», αφού αιτιολογούσε την προτίμησή του στην Ελλάδα επιστρατεύοντας ακόμα και την αρχαιοελληνική του παιδεία, κατέληγε σε ένα χαρακτηριστικό των Scorpions κάπως πιο διεθνές: «Το καύσιμο στο ροκ είναι η όλη στάση σου», έλεγε. «Είναι κάτι που το έχει ακόμα η παλιά γενιά. Πολλοί πιστεύουν ότι μετά τα εξήντα θα σταματήσουν να δουλεύουν. Δεν υπάρχει όμως καμία ενέργεια σε αυτό».