Ελειπαν οι καλύτεροι Γιαπωνέζοι

Τους είχα ανακαλύψει τη δεκαετία του ’90, όταν μετά την Ιαπωνία έκαναν θραύση και στην Ευρώπη. Τους έλεγαν Χόλι και Μπένζι –αυτοί που κάνουν τις μεταγλωττίσεις στα ευρωπαϊκά τηλεοπτικά κανάλια τούς είχαν δώσει ευρωπαϊκά ονόματα και δεν είχαν κρατήσει τα γιαπωνέζικα. Το Χόλι ήταν το χαϊδευτικό του Ολιβερ, που στα γιαπωνέζικα δεν ξέρω πώς τον έλεγαν. Ο Μπένζι, από την άλλη, ανακάλυψα πως λεγόταν καπετάν Τσουμπάσα. Ο πρώτος φορούσε τη φανέλα με το 10, ήταν μικρόσωμος σαν τον Μαραντόνα και σκόραρε σε κάθε ματς. Ο δεύτερος ήταν τερματοφύλακας, φορούσε πάντα καπελάκι και ήταν αρχηγός της ομάδας. Ηταν οι ήρωες μιας γιαπωνέζικης σειράς κινουμένων σχεδίων, που μόνο στην Ελλάδα δεν έκανε σουξέ, αφού κανένα τηλεοπτικό κανάλι δεν τη μετέδωσε.

Τακαχάσι

Οι δύο ήρωες, οι οποίοι είχαν προκύψει χάρη στον γιαπωνέζο σχεδιαστή και εικονογράφο Γιόικι Τακαχάσι, έκαναν του κόσμου τα ποδοσφαιρικά ανδραγαθήματα. Ο τερματοφύλακας Μπένζι για να φτάσει πρώτος στην μπάλα δεν δίσταζε να σκαρφαλώσει στο οριζόντιο δοκάρι σαν ισορροπιστής και να κάνει έξοδο προς την μπάλα σαν να φοράει την μπέρτα του Σούπερμαν. Ο Χόλι σούταρε τόσο δυνατά που η μπάλα μπορεί να έπαιρνε και φωτιά προτού καταλήξει στα δίχτυα. Είχαν και συμπαίκτες εξίσου καλούς: τους δίδυμους αδελφούς Ντέρικ, τον κακόμοιρο Τζούλιαν Ρος που έπαθε καρδιακό επεισόδιο, τον μεγάλο Μαρκ Λάντερς που είχε ως μυστικό όπλο «το σουτ του δράκου»! Η σειρά είχε δύο τεράστιους κύκλους: Στο τέλος του πρώτου ο Χόλι φεύγει για τη Βραζιλία για να παίξει ποδόσφαιρο στο Ρίο και να βελτιώσει ακόμα πιο πολύ την τεχνική του. Στο τέλος του δεύτερου ο Μπένζι αποσύρεται έχοντας κερδίσει τα πάντα. Και στους δύο κύκλους οι ήρωες του Τακαχάσι κερδίζουν το παγκόσμιο κύπελλο. Την πρώτη φορά το παγκόσμιο των Νέων, τη δεύτερη το κανονικό Μουντιάλ.

Βέλγιο

Τη Δευτέρα το βράδυ έβλεπα τους γιαπωνέζους πρωταγωνιστές στο καταπληκτικό ματς με το Βέλγιο. Δεν είχαν τον Χόλι, ούτε τον Μπένζι –και οι δύο είναι πια μεγάλοι. Αλλά είχαν όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν σπουδαία τα γιαπωνέζικα κόμικ: αυταπάρνηση, ταχύτητα, μεγάλη πίστη στο θαύμα –πρώτα απ’ όλα. Η ήττα τους, με τον τρόπο που ήρθε, θύμιζε σενάριο μάνγκα ή θρίλερ: και τα δύο οι Γιαπωνέζοι τα αγαπούν πολύ, όπως πολύ αγαπούν και το ποδόσφαιρο. Στο τέλος πλήρωσαν τον τεράστιο ενθουσιασμό τους επιχειρώντας να κάνουν τη μεγαλύτερη έκπληξη του Μουντιάλ, αντί, όπως θα έκανε κάθε κυνική ευρωπαϊκή ομάδα, να οδηγήσουν το ματς στην παράταση. Ετσι, στο τελευταίο κόρνερ που κέρδισαν, ξέχασαν(;) το προφανές, δηλαδή να τοποθετήσουν δύο παίκτες 10 μέτρα έξω από την περιοχή του Κουρτουά για να μη δεχθούν μια αντεπίθεση. Το πλήρωσαν ακριβά: η γρήγορη επαναφορά της μπάλας από τον βέλγο τερματοφύλακα έδωσε το δικαίωμα στην ταχύτατη ομάδα του Μαρτίνεθ να οργανώσει και να εκτελέσει την τέλεια αντεπίθεση –που έμοιαζε κι αυτή βγαλμένη από γιαπωνέζικο κόμικ. Μόνο που στην εστία των Γιαπωνέζων δεν υπήρχε ο κάπτεν «Μπένζι» Τσουμπάσα για να κάνει την επέμβαση της ζωής του.

Ανατροπή

Οι Βέλγοι έκαναν μια ανατροπή που είχε χρόνια να συμβεί σε Παγκόσμιο Kύπελλο. Το ενδιαφέρον ήταν ότι την έκαναν τη βραδιά που πριν από αυτούς αγωνίστηκε η Βραζιλία με το Μεξικό: με τη Σελεσάο έχουν πλέον ραντεβού στον προημιτελικό της Παρασκευής. Σε έναν κόσμο που ολοένα και περισσότερο αλλάζει, οι Βέλγοι τη Δευτέρα το βράδυ έκαναν πράγματα που ο κόσμος κάποτε περίμενε να δει από τους Βραζιλιάνους, ενώ λίγη ώρα πριν οι Βραζιλιάνοι είχαν δείξει στον κόσμο όλη τη λατρεία τους για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Οι Βέλγοι γύρισαν ένα ματς το οποίο έχαναν με 2-0 ποντάροντας σχεδόν αποκλειστικά στην επίθεσή τους –δεν πτοήθηκαν ούτε όταν ο Αζάρ σημάδεψε το δοκάρι ούτε όταν ο Λουκάκου απέτυχε να σπρώξει την μπάλα στα γιαπωνέζικα δίχτυα εξ επαφής. Βρήκαν το γκολ της νίκης κάνοντας μια επίδειξη ομαδικής τεχνικής –σαν αυτές που έκανε η Βραζιλία κάποτε. Οι Βέλγοι μοιάζουν να είναι οι πραγματικοί Βραζιλιάνοι του τουρνουά –έχουν ακόμα και τα ελαττώματα που είχε κάποτε η Σελεσάο: δέχονται γκολ από αντεπιθέσεις, κάνουν παραπάνω ντρίπλες, ξεχνούν την αξία της άμυνας. Ενώ οι Βραζιλιάνοι την άμυνα πλέον την έχουν θεοποιήσει.

Πέντε

Τα επτά γκολ που δέχθηκαν από τη Γερμανία στο Μπέλο Οριζόντε γέννησαν τη Βραζιλία του Τιτί που βλέπουμε φέτος. Μπορεί να μην κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο η Σελεσάο, αλλά γκολ από αντεπίθεση δύσκολα θα δεχθεί: σε όλα της τα ματς μέχρι τώρα πέντε τουλάχιστον ποδοσφαιριστές μένουν πίσω για να προστατεύσουν την εστία του πανύψηλου Αλισον. «Μα είναι Βραζιλία αυτή;» αναρωτιέται ο κόσμος. Η απάντηση είναι πως πρόκειται για μια Βραζιλία λίγο φοβιτσιάρα και ιδιαίτερα προσεκτική, που προκαλεί λίγη γκρίνια. Ωστόσο η γκρίνια είναι μάλλον άδικη: στο φινάλε όποιος θέλει να δει μια Βραζιλία ας δει το Βέλγιο. Κι όποιος θέλει να καταλάβει την αντίληψη των Γιαπωνέζων για το ποδόσφαιρο ας ψάξει στο YouTube τις περιπέτειες του Χόλι και του Μπένζι. Με αυτούς η Ιαπωνία θα κέρδιζε το Μουντιάλ –κρίμα που τα χρόνια πέρασαν.

Μπεργκ

Στο μεταξύ η Σουηδία του Μάρκους Μπεργκ απέκλεισε τους Ελβετούς και έκλεισε θέση στα προημιτελικά. Ο Μπεργκ παιχνίδι με παιχνίδι γίνεται καλύτερος, αν και το ότι έπαιζε πέρυσι στη Σαουδική Αραβία φαίνεται: η γενναιοψυχία και η πονηριά δεν του λείπουν, αλλά η έκρηξη αγνοείται –αν υπήρχε, θα είχε τουλάχιστον τρία γκολ στη διοργάνωση. Να επισημάνουμε ότι η Σουηδία φτάνει σε μια διάκριση για πρώτη φορά μετά το 1994 και δεν είναι τυχαίο ότι το κατορθώνει στο πρώτο τουρνουά που αγωνίζεται χωρίς τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Οταν ήταν η ομάδα ενός μεγάλου σταρ, δεν μπορούσε να περάσει τους 16· τώρα που εμφανίστηκε με μια ομάδα γεμάτη από μαχητές, τα κατάφερε μια χαρά. Βελτιώνεται μάλιστα από παιχνίδι σε παιχνίδι: λίγες ομάδες έχουν αυτό το χαρακτηριστικό.

Ολσεν

Να επισημάνουμε ότι πρόσωπο-κλειδί στη διάκρισή της είναι ο τερματοφύλακας Ολσεν, ο κάποτε αποτυχημένος στον ΠΑΟΚ. Ο Ολσεν, σύμφωνα με τους ειδήμονες που βγάζουν το ψωμί τους κράζοντας τον κόσμο στα ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης, ήρθε κάποτε στην Ελλάδα για να πάρει τη μίζα του ο τεχνικός διευθυντής του Δικεφάλου κ. Φρανκ Αρνενσεν. Χθες ήταν πρωταγωνιστής, και μάλιστα στις καθυστερήσεις κράτησε την πρόκριση κάνοντας μια εντυπωσιακή επέμβαση. Αλλά πού να ξέρει ο Αρνενσεν από τερματοφύλακες; Αν ήξερε, θα δούλευε ως ραδιοφωνικός παραγωγός…