Εχουν «ατσάλινο» σώμα, δυνατό στόμα και επαυξημένο ένστικτο αρπακτικού. Ηδη, σε κάποιες χώρες, όπως στη Δανία και σε κρατίδια της Γερμανίας, έχουν θεωρηθεί (διά νόμου) εκπρόσωποι «επικίνδυνης φυλής» με αποτέλεσμα να απαγορευτεί ρητώς η κατοχή τους, ενώ σε άλλες (Πολωνία, Ιρλανδία κ.α.) έχουν θεσπιστεί αυστηρότατοι περιορισμοί στους ιδιοκτήτες τους. Εξάλλου απασχολούν κατά καιρούς ελληνικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης για επιθέσεις τους, κάποιες φονικές (τις περισσότερες φορές θανατώνονται και τα ίδια), σε περαστικούς ή και δικούς τους ανθρώπους.

Αυτό συνέβη το απόγευμα της Δευτέρας στη Φωκίδα, όταν σκύλος ράτσας πίτμπουλ όρμηξε σε κοριτσάκι ηλικίας 10 μηνών, προκαλώντας του σοβαρά τραύματα στο κεφάλι και το πρόσωπο. Αιμόφυρτο το μωρό μεταφέρθηκε αρχικά στο Κέντρο Υγείας Ναυπάκτου, έπειτα στο Καραμανδάνειο της Πάτρας και τελικά στο Νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία στην Αθήνα. Χθες υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση σχεδόν επτά ωρών και παρέμενε διασωληνωμένο στην εντατική με τους γιατρούς να χαρακτηρίζουν την κατάστασή του σοβαρή.

Μιλώντας στα «ΝΕΑ» για τη ράτσα πίτμπουλ, ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Εκπαιδευτών Σκύλων και ιδιοκτήτης του Ελληνικού Κέντρου Εκπαίδευσης Σκύλων Θοδωρής Τριάντης επισημαίνει τα βασικά χαρακτηριστικά της και τα ανθρώπινα λάθη που οδηγούν τα συγκεκριμένα σκυλιά να εκδηλώσουν άγρια επιθετικότητα: «Το ταμπεραμέντο της ράτσας συνοψίζεται στο εξής: δυναμικά, γεννημένα να τρέχουν και να κυνηγούν με το στόμα. Εχουν ισχυρό δάγκωμα όπως συμβαίνει και με άλλες φυλές. Ταυτόχρονα όμως τα πίτμπουλ είναι κοντά στον άνθρωπο, πιστά και, θα έλεγα, αγαπησιάρικα, εφόσον ευνοείται η κοινωνικοποίησή τους». Σύμφωνα με τον ίδιο, «ως έναν βαθμό είναι φύλακες, κυρίως σωματοφύλακες. Δυστυχώς όμως λόγω της αυξημένης θηρευτικής ικανότητάς τους, αρρωστημένοι άνθρωποι εκπαιδεύουν και χρησιμοποιούν τα πίτμπουλ για κυνομαχίες».

Οι εκπαιδευτές συμφωνούν ότι σε πολλές ράτσες υπάρχει έμφυτη κυριαρχικότητα, γι’ αυτό προέχουν η κοινωνικοποίηση και η εκπαίδευση: «Από κουτάβια πρέπει να εισαχθούν σε περιβάλλον οικογένειας και πόλης. Να είναι κοινωνικά και ταυτόχρονα ελέγξιμα. Ανάλογα με τον κάθε χαρακτήρα πρέπει να εξειδικεύεται η εκπαίδευση. Ακόμα και ενήλικα ζώα μπορούν να διορθώσουν εντελώς ή να βελτιώσουν τη συμπεριφορά τους». Οπως υποστηρίζει ο έμπειρος εκπαιδευτής, «η γενικευμένη δαιμονοποίηση φυλών, όπως ήδη ισχύει σε άλλες χώρες, δεν ωφελεί. Προτείνουμε ως Σύλλογος όλοι οι ιδιοκτήτες να μας φέρνουν τα σκυλιά τους για το λεγόμενο τεστ χαρακτήρα. Μια τέτοια αξιολόγηση δωρεάν δίνει στον ιδιοκτήτη μια εικόνα για το τι θα πρέπει να περιμένει από τον σκύλο του».

Αναφερόμενος στη συμπεριφορά των ιδιοκτητών επισημαίνει: «Βλέπω κόσμο που θέλει πίτμπουλ επειδή αυτό το σκυλί «δεν μασάει»! Ο λόγος που παίρνει τον σκύλο είναι η προβολή του ίδιου, η αίσθηση τού «είμαι μάγκας»! Είναι κρίσιμη η σωστή επιλογή ράτσας. Αν θέλετε έναν σκύλο αθόρυβο, αραχτό και ήρεμο, μην πάρετε πίτμπουλ, γιατί έχει ενέργεια που πρέπει να εκτονώνει. Επίσης προετοιμαστείτε ψυχολογικά να αφιερώσετε τον χρόνο σας».

Οι εκπαιδευτές καταλήγουν στο ότι η προβληματική συμπεριφορά ενός τετράποδου χτίζεται σταδιακά: «Η λέξη-κλειδί είναι η ισορροπία. Ο,τι διαμορφώνει τη συμπεριφορά του ανθρώπου αφορά και τον σκύλο».