Με τον καιρό να κάνει τα συνηθισμένα για την Κυανή Ακτή τερτίπια του αλλάζοντας διαθέσεις μέσα σε λίγα λεπτά –από αφόρητη ζέστη σε κρύο με ψιλόβροχο –το 71ο Φεστιβάλ των Καννών στη δεύτερη μέρα διεξαγωγής του αρχίζει σιγά σιγά να βρίσκει τους ρυθμούς του. Το μεσημέρι της Τρίτης ο ιρανός σκηνοθέτης Ασγκάρ Φαραντί μαζί με τους ισπανούς ηθοποιούς Χαβιέρ Μπαρδέμ, Πενέλοπε Κρουθ και τον Αργεντινό Ρικάρντο Νταρίν μίλησαν για την εμπειρία τους στην ταινία «Todolosaben» («Ολοι γνωρίζουν») η οποία άνοιξε το Φεστιβάλ.

Ο Φαραντί («Εμποράκος», «Ενας χωρισμός») πέρασε περίπου δύο χρόνια στην Ισπανία μελετώντας ανθρώπους και τοποθεσίες για να γυρίσει την ταινία λίγο έξω από τη Μαδρίτη. Με πρόσχημα ένα «αστυνομικό στοιχείο», την απαγωγή μιας κοπέλας, ο σκηνοθέτης κάνει το κοινωνικό σινεμά που ξέρει καλά θέτοντας ερωτήματα γύρω από πολλά ζητήματα –εμπιστοσύνη, ιδιοκτησία, ευκαιρία, οικογένεια. Ζητήματα που δεν έχουν εθνικότητα ούτε καταγωγή, εφόσον, όπως ο ίδιος είπε, «έχω καταλάβει ότι στην καθημερινότητά τους οι άνθρωποι παντού είναι οι ίδιοι, οι ρίζες όλων μας είναι κοινές». Ο Φαραντί χαρακτήρισε την ταινία «ισπανική, αλλά με ιρανική ψυχή» και έδωσε έμφαση στο γεγονός ότι όπως πάντα, δεν δούλεψε με κανέναν περιορισμό παρά «άφησα την καρδιά μου να μιλήσει εναποθέτοντας όλη μου την εμπιστοσύνη στους συνεργάτες μου».

Και, για όσους ενδιαφέρονται, τους πλήρωσε. Μάλιστα, σε ερώτηση προς τους Μπαρδέμ –Κρουθ αν είχαν ισάξιο μισθό για την ταινία, απάντησαν κι οι δύο με μια φωνή «ΝΑΙ!».

Την πλουραλιστική φιλοσοφία για την Τέχνη που προασπίζεται ο Ασγκάρ Φαραντί φαίνεται ότι συμμερίζεται και ο πορτορικάνος ηθοποιός Μπενίτσιο Ντελ Τόρο, πρόεδρος της εφετινής κριτικής επιτροπής του τμήματος Ενα Κάποιο Βλέμμα. Στην επίσημη προβολή της ταινίας «Donbass» του Ουκρανού Σεργκέι Λόζιντσα που έγινε την Τετάρτη, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Τιερί Φρεμό σύστησε στο κοινό την κριτική επιτροπή και όταν ο Ντελ Τόρο πήρε τον λόγο, επισήμανε ότι «όταν βλέπουμε μια ταινία, σημασία δεν έχει ούτε από πού είμαστε εμείς, ούτε από πού είναι η ταινία. Σημασία έχει μόνον αν μπορεί να αγγίξει την καρδιά μας».

Το «Donbass» του Σεργκέι Λόζνιτσα, αγαπημένου σκηνοθέτη του Φεστιβάλ των Καννών («Το πρόσωπο της ομίχλης») είναι μια σαφής αλληγορία πάνω στον πόλεμο που έχει ρημάξει την πατρίδα του, την Ουκρανία. Ενα εφιαλτικό οδοιπορικό μέσα από το οποίο καταγράφονται «επεισόδια» από τη φρίκη, την παράνοια και τη ματαιότητα ενός πολέμου που κανείς δεν φαίνεται να ξέρει για ποιον ακριβώς λόγο γίνεται, «ενός ακατανόητου πολέμου που με έχει σοκάρει και ήθελα να μιλήσω κάπως για αυτόν», όπως χαρακτηριστικά είπε ο ίδιος ο Λόζνιτσα από τη σκηνή της Claude Debussy.

Η Ρωσία πάντως απασχολεί εφέτος αρκετά το Φεστιβάλ. Σήμερα είναι η μέρα του «Καλοκαιριού» («Leto»), της τελευταίας ταινίας του Κίριλ Σερεμπρένικοφ, η περίπτωση του οποίου είναι ένα άλλο σκάνδαλο: ο αβάν γκαρντ σκηνοθέτης, μεγάλο όνομα και στο θέατρο στην πατρίδα του, συνελήφθη πέρυσι το καλοκαίρι θεωρούμενος ύποπτος για υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος. Δεν θα έρθει στο Φεστιβάλ γιατί δεν του επιτρέπεται η έξοδος από τη χώρα. Πρόκειται για μια υπόθεση που έχει διχάσει τον καλλιτεχνικό κόσμο όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες με καλλιτέχνες να παίρνουν θέση υπέρ ή εναντίον του.

Τελευταία Νέα