Στο (γυναικείο) βόλεϊ, πάντα υπάρχει εύφορη γη για να γεννηθούν αυτοκρατορίες. Τη δεκαετία του ’70 θυμόμαστε τον ΖΑΟΝ. Μετά τον Φιλαθλητικό. Αργότερα τον Παναθηναϊκό. Τα Βριλήσσια. Τον Πανελλήνιο. Και ξανά τον Παναθηναϊκό σε μια διαφορετική και πολύ καλή έκδοσή του. Μέχρι που γνωρίσαμε τον σύγχρονο Ολυμπιακό, την ομάδα που κατάφερε όχι μόνο να σαρώσει τους τίτλους, αλλά και να προσελκύσει στο όχι εύκολο στην πρόσβασή του γήπεδο του Ρέντη, χιλιάδες κόσμου.

Ναι, η τωρινή ομάδα του Ολυμπιακού ξεχωρίζει. Για τις υψηλού επιπέδου αθλήτριές του. Τα χέρια της Χριστοδούλου μοιάζουν μαγικά όπως μοιράζουν την μπάλα. Η Γιώτα και η Λαμπρούση αποτελούν απροσπέλαστο δίδυμο στο φιλέ. Η Χίπε ως διαγώνιος βομβαρδίζει. Η Κονόμι, από την πίσω ζώνη, δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. Η Κωνσταντινίδου ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμη να καλύψει κάθε κενό. Ολες δίνουν το άπαν των δυνάμέων τους και το χαίρονται. Το βλέπεις στα πρόσωπά τους που λάμπουν. Το διαπιστώνεις στον τρόπο με τον οποίο αλληλοσυγχαίρονται ύστερα από κάθε πόντο. Γιατί η ικανοποίηση, η φλόγα της διάκρισης, είναι κινητήριος δύναμη στον αθλητισμό. Ο κόσμος που βρέθηκε το βράδι της Δευτέρας στον Ρέντη είχε ανάγκη να πανηγυρίσει για το σπουδαίο κατόρθωμα του τρεμπλ. Γιατί δεν πρέπει να λησμονούμε ότι με ανατροπή ο Ολυμπιακός κατέκτησε και το Τσάλεντζ Καπ. Μοιάζει, συνεπώς, με την πλέον επιτυχημένη ομάδα στον χώρο, μια από τις καλύτερες γυναικείες ομάδες όλων των εποχών. Οι σοβαρές επιλογές της διοίκησης, η δίχως φανφάρες ενίσχυση του τμήματος, έφεραν αυτό το αποτέλεσμα μέσα σε διάστημα λίγων χρόνων. Γιατί οι προσεκτικές επιλογές και η ομοιογένεια ήταν τα κλειδιά της επιτυχίας. Προφανώς και η εφετινή επιτυχία του Ολυμπιακού μπορεί να αποτελέσει οδηγό για άλλες ομάδες, σε άλλα αθλήματα, που θα θέλουν να φτάσουν ψηλά. Το θέμα είναι ο τρόπος. Τον είδαμε αυτή τη χρονιά. Αρα, ανεξάρτητα από το ποιες αθλήτριες θα μείνουν και ποιες θα συνεχίσουν, γιατί υπεισέρχονται και παράγοντες εξωαγωνιστικοί, το ζητούμενο είναι να βαδίσει η ομάδα στις ίδιες ράγες. Να αναζητά συνέχεια προκλήσεις και κίνητρα. Ενα είναι, μετά τους έξι συνεχόμενους τίτλους πρωταθλητή, να ισοφαρίσει το ρεκόρ των επτά τίτλων του Παναθηναϊκού!