Οταν ο Αντριου Λόιντ Βέμπερ είχε υποσχεθεί ότι θα βάλει τον Τ.Σ. Ελιοτ στη μουσική, το αποτέλεσμα ήταν να γελάσει κάθε πικραμένος. Στο τέλος, βέβαια, γέλασε ο ίδιος ο συνθέτης έχοντας κερδίσει επτά Τόνι, δύο Λόρενς Ολίβιεκαι δύοΓκράμι για το μιούζικαλ «Cats», αφού το έχουν δει 73 εκατ. θεατές σε 26 χώρες και 300 πόλεις σε όλον τον κόσμο.

To ελληνικό κοινό συναντά το έργο – μύθο του λυρικού θεάτρου και στο καστ της παραγωγής ανακαλύπτουμε το κοντράστ της σοπράνο Σόνιας Θεοδωρίδου, που ανέλαβε τον ρόλο τηςΓκριζαμπέλα. «Δεν με ξενίζουν αυτά. Εχω δοκιμαστεί και σε άλλα ρεπορτόρια κι έχω αποδεχτεί ότι η ποπ κουλτούρα είναι ένα μεγάλο μέρος της ζωή μας. Αλλα είναι που με ξενίζουν».

Τι εννοεί, αλήθεια; «Είχαμε πει ότι η παράσταση θα ξεκινούσε στις 8. Οι VIP δεν είχαν τον σεβασμό να έρθουν στην ώρα τους. Δεν το έχω ξαναζήσει ποτέ. Είμαι συνηθισμένη σε κοινό που σέβεται τους καλλιτέχνες οι οποίοι εργάζονται τόσο πολύ. Ημασταν κουρασμένοι, είχαμε μακιγιαριστεί, βάλαμε τα μικρόφωνα και φοβόμασταν μην τελειώσουν οι μπαταρίες μας από την αναμονή. Αυτό δείχνει ότι είμαστε απολίτιστοι. Ο κόσμος ήταν εκεί από τις 7! Κανονικά θα έπρεπε να μην τους περιμένουμε. Ας περίμεναν εκείνοι απέξω μέχρι να γίνει διάλειμμα μπας και βάλουν μυαλό. Αλλά το σύστημα τους νταντεύει όλους αυτούς».

Η ίδια πάντως φαίνεται να διασκέδασε την εμπειρία της στο «οικογενειακό θέαμα» σε μια παράσταση που θυμάται από τα φοιτητικά της χρόνια στο Λονδίνο. «Ηταν μια υπέροχη εμπειρία. Υπάρχει εντατική δουλειά πίσω από αυτή την παράσταση, ωραίο κλίμα και το αποτέλεσμα μάς δικαίωσε όλους. Μελετώντας το έργο βρήκα πάλι τη χαρά της διερεύνησης. Είναι η ίδια διαδικασία με τους ρόλους της όπερας. Αυτή είναι η μαγεία της μουσικής. Στις πρόβες θυμόμουν τις υπέροχες μελωδίες που μπορείς να σφυρίξεις. Και πόσο ρομαντική, αισθησιακή και τρυφερή είναι η μπαλάντα «Memory»».

Η συναρπαστική ιστορία των «Γατών» λειτούργησε ως υπενθύμιση για την πολυπλοκότητα της κοινωνίας και της ανθρώπινης ψυχολογίας. «Ανακάλυψα και μια δική μου πλευρά: την ικανότητά μου να ελίσσομαι και να προσαρμόζομαι σε πράγματα και καταστάσεις». Στους καλλιτεχνικούς κύκλους, επιμένει η Σόνια Θεοδωρίδου, ο ύμνος της ματαιότητας παίζει στη διαπασών. «Τόσα πολλά άρρωστα «εγώ» μαζεμένα! Κινδύνεψα όταν ήμουν νέα –δεν θέλει και πολύ. Η τεράστια επιτυχία και ο κόσμος που σου λέει πόσο καλός είσαι μπορεί να σε βλάψει. Τώρα ξέρω να το διαχειρίζομαι».

Τη ίδια στιγμή παραδέχεται ότι ο κόσμος της όπερας δεν είναι λαμπερός, «Ο,τι επικρατεί είναι εναντίον των αρχών μου. Υπάρχει ένα σταρ σίστεμ όπου ανήκουν δέκα και οι υπόλοιποι όσο άξιοι και να είναι χάνονται. Ο κόσμος πιστεύει ότι οι οπερατικοί τραγουδιστές είναι πειθαρχημένοι σε έναν τρόπο ζωής που τους επιτρέπει να αντέξουν το βάρος της τέχνης αυτής. Ομως, ξέρετε πόσοι ενδίδουν σε καταχρήσεις –κόκα, αλκοόλ κ.λπ. –για να μπορέσουν να βγουν στη σκηνή και να αντέξουν τον σκοτεινό κόσμο της όπερας;».

Τελευταία Νέα