Ενα τεράστιο πιθάρι δεσπόζει στο πάτωμα του χυτηρίου στη Ριτσώνα. Αν δεν προσέξει κάποιος εξαρχής το σχήμα του και μόνο από τη γυαλάδα –καθώς είναι αστραφτερό ασημί –θα μπορούσε να ξεγελαστεί ότι έχει ενώπιον του μια Maserati. Από την «κοιλιά» του διακρίνεται ένα κεφάλι που εξέχει. Είναι του Δημήτρη Αντωνίτση που δουλεύει τις τελευταίες λεπτομέρειες προτού το μεταφέρει στον χώρο τέχνης της Ιλεάνας Τούντα, καθώς πρόκειται για ένα από τα δύο έργα που συνθέτουν την ατομική του έκθεση «Στρατηγικές αιώρησης». Τι γυρεύει κάτω από το μήκους 2,4 μ. κιούπι, το βάρος του οποίου αγγίζει τα 350 κιλά; «Μπορεί απέξω να είναι στιλπνό, αλλά η «φόδρα» του είναι μέσα στις ραφές από τις οξυγονοκολλήσεις. Κι εκεί έχω σχεδιάσει ένα τρισδιάστατο γκραφίτι που απεικονίζει τον αστερισμό του Μεγάλου Κύνα» εξηγεί στο «Νσυν» ο εικαστικός δημιουργός που έχει καταφέρει να κερδίσει το φιλότεχνο κοινό εντός κι εκτός συνόρων.

Αν το πιθάρι παραπέμπει στους κυνικούς φιλοσόφους και στον πλέον διάσημο εκπρόσωπό τους, τον Διογένη, η επιλογή του συγκεκριμένου αστερισμού είναι κι εκείνη σχετική; «Σίγουρα υπάρχει σχέση, αλλά προτίμησα τον Μεγάλο Κύνα και για έναν ακόμη λόγο. Επειδή το πιο λαμπερό του αστέρι είναι ο Σείριος και σύμφωνα με μια θεωρία η καταγωγή του ανθρώπινου DNA ανάγεται σε αυτόν. Ευρύτερα βεβαίως με ενδιαφέρει πολύ και το γεγονός ότι ενώ οι αστρονόμοι από την αρχαιότητα εξέταζαν τη σχέση μεταξύ των ουρανίων σωμάτων, παράλληλα η ανθρώπινη φύση προσπαθούσε να προβάλλει στο Σύμπαν της σχέση της με τη Γη».

ΥΒΡΙΔΙΚΟ ΝΤΙΖΑΪΝ. Εκτός όμως από το δοχείο –το οποίο σύμφωνα με τον Αντωνίτση μοιάζει με το σώμα που δέχεται την ψυχή –στην έκθεση του θα υπάρχει κι ένα επίσης αλουμινένιο ανάκλιντρο, που θυμίζει καπιτονέ στρώμα στο οποίο υπάρχουν ακόμη τα σημάδια από το βάρος ενός ανθρώπινου σώματος που μόλις έχει σηκωθεί. «Το ανάκλιντρο επιτρέπει στο σώμα να βρίσκεται σε μια ουδέτερη αδράνεια, το πνεύμα όμως εξακολουθεί να λειτουργεί. Δεν προσφέρει μια στάση ύπνου» λέει ο καλλιτέχνης για τη νέα του δουλειά, η οποία, αν και ακολουθεί με συνέπεια τη γραμμή του υβριδικού ντιζάιν που ερευνά τα τελευταία χρόνια, παρουσιάζεται σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. «Είναι η πρώτη φορά που τολμώ να δείξω ουσιαστικά ένα και μόνο έργο σε μια ατομική έκθεση, αλλά θέλησα να κάνω κάτι που δεν είχα δοκιμάσει ώς σήμερα. Εχω επίγνωση ότι είναι ένας ακροβατισμός χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Θυμάμαι όμως μια ιστορία με τον Διογένη που ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα. Οταν τον ρώτησαν τι κάνει, εκείνος απάντησε «μελετώ αποτυγχάνειν», δηλαδή μελετώ την αποτυχία. Θα δοκιμάσω και θα δούμε. Η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί δεν ξέρουμε αν θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε να κάνουμε όσα θέλουμε, γι’ αυτό όταν σου δίνεται η ευκαιρία πρέπει να δοκιμάζεις».

Τελευταία Νέα