Με τις αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα που προδίδουν περισσότερο αμηχανία διαχείρισης ενός πολιτικού διαζυγίου, που προέκυψε απρόσμενα και (εκ των πραγμάτων) αφορούσε δύο πρόσωπα, ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να αντιστρέψει το πολιτικό κλίμα μεταφέροντας την πολιτική αντιπαράθεση από την επιδότηση ενοικίου της Ράνιας Αντωνοπούλου, και πάλι στη Novartis και στη μνημονιακή έξοδο.

Η κρίση κορυφώθηκε μέσα στο Σαββατοκύριακο και αργά το απόγευμα της Κυριακής ο Πρωθυπουργός είχε πια καταλάβει ότι θα οδηγούνταν σε έναν αναγκαστικό ανασχηματισμό αμέσως μετά το περιφερειακό συνέδριο της Τρίτης στην Τρίπολη. Οι απόψεις για διορθωτικές κινήσεις σε συγκεκριμένα υπουργεία ήταν λίγο – πολύ γνωστές και γι’ αυτό τον λόγο θα περίμενε κανείς ότι οι αντικαταστάσεις θα αποτελούσαν δείγμα καλύτερης προετοιμασίας. Ηταν μια εκτίμηση που επιτρέπει στη ΝΔ να κάνει πλέον λόγο για «αδύναμο Πρωθυπουργό».

Ωστόσο, λίγο η βούληση του Τσίπρα να «κυβερνήσει με τη γενιά του», λίγο οι αρνήσεις στελεχών να στρατευτούν υπό τον Πάνο Καμμένο, λίγο το άνοιγμα προς τον χώρο του δημοκρατικού Κέντρου, αλλά και η ανάγκη για «ενίσχυση» σε υπουργεία όπου παρατηρήθηκαν ανεπάρκειες, καθόρισαν εν πολλοίς το αποτέλεσμα –που σηματοδοτεί μια επιστροφή στο κόμμα. Κοντά σε αυτά, και η βούληση του «πολύτιμου» –μέχρι την έξοδο από τα Μνημόνια –Τσακαλώτου, τουλάχιστον για το υπουργείο Οικονομίας.

Οι συνομήλικοι. Ο Νάσος Ηλιόπουλος είναι ένα ακόμα πρόσωπο που μετά τους Δημήτρη Τζανακόπουλο, Δημήτρη Λιάκο, Νίκο Παππά, Εφη Αχτσιόγλου, Αλέξη Χαρίτση, Γιώργο Βασιλειάδη, μαρτυρά τη διάθεση του Αλέξη Τσίπρα να έχει αρκετούς συνομηλίκους του στο Υπουργικό Συμβούλιο. Στην περίπτωση άλλωστε του Ηλιόπουλου υπήρχε και η καλή εντύπωση για τη δουλειά του στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας.

Με την επιλογή Κουβέλη ο Τσίπρας επιχειρεί να ρίξει τον φράχτη που έχει υψώσει ανάμεσα στο Κέντρο και τον ΣΥΡΙΖΑ η Δημοκρατική Συμπαράταξη. Επιτυχημένη ή μη, η επιλογή Κουβέλη θα κριθεί από τη συνεργασία με τον Καμμένο, αφού ως άνοιγμα στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο μάλλον κάηκε, αν κρίνει κανείς από τον αντίκτυπο που προκάλεσε. Αν και αποτελεί λύση ισορροπίας ο Γιάννης Δραγασάκης, εν τούτοις δεν μπορεί να δώσει την εικόνα μιας επιλογής στην οποία ο Πρωθυπουργός «έβγαλε λαγό από το καπέλο».

Αντίστροφη υποδοχή είχε (όταν έγινε) η επιλογή του Παπαδημητρίου από τις ΗΠΑ, ο οποίος ήρθε στην Αθήνα ως «γκουρού» που θα μπορούσε να δημιουργήσει ελκυστικό πλαίσιο για επενδυτές.

Απορίες για την Κονιόρδου. Πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα από το περιβάλλον του υπουργείου Πολιτισμού, μάλλον στην έμφυτη ευγένεια του Αλέξη Τσίπρα αποδίδουν την επιλογή παραμονής της Λυδίας Κονιόρδου, την οποία όλες οι πληροφορίες ήθελαν να απομακρύνεται από την κυβέρνηση λόγω χαμηλών επιδόσεων. Οι κακές «συντροφικές» γλώσσες άλλωστε εκφράζουν απορία για την παραμονή της υπουργού, την οποία όπως θυμούνται «αποδομούσε όποιο κυβερνητικό στέλεχος προλάβαινε» την περίοδο που λαμβάνονταν οι αποφάσεις για το Ελληνικό. Επιπρόσθετα, όταν αναφέρονται στην τοποθέτηση του Κώστα Στρατή ως υφυπουργού της Κονιόρδου, κάνουν λόγο για «κηδεμόνα» και «τοποτηρητή» που θα κληθεί να κάνει την ουσιαστική δουλειά. Χθες η ίδια βρισκόταν στη Σόφια και δεν υποδέχθηκε στο υπουργείο Πολιτισμού τον νέο υφυπουργό –συνεπώς, η αντίδρασή της αναμένεται να διαφανεί μέσα από τις πρώτες κιόλας μέρες της συνεργασίας τους.

Για την ώρα πάντως ο Αλέξης Τσίπρας μάλλον κλείνει όσο πιο γρήγορα μπορούσε έναν ολιγοήμερο κύκλο που απείλησε να ακυρώσει το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς και ετοιμάζεται για πολιτική επένδυση στην επιστροφή της κανονικότητας, όπως αναφέρουν από το πρωθυπουργικό επιτελείο.

Τελευταία Νέα