Η αναγνώριση ή μη ενός κράτους, είτε από άλλα κράτη είτε από τον ΟΗΕ, έχει σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις. Οι οικονομικές παράμετροι αυτού του πολιτικού ζητήματος είναι σημαντικές για χώρες μη αναγνωρισμένες όπως το Κόσοβο και η Ταϊβάν ή διαφιλονικούμενες όπως η Βόρεια Κύπρος και η Υπερδνειστερία. Το Brookings μελέτησε την περίπτωση του Κοσόβου το οποίο ανακήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία του το 2008 και ακόμη δεν έχει αναγνωριστεί διμερώς από πολλά κράτη ούτε πολυμερώς από τον ΟΗΕ.

Το αμφισβητούμενο καθεστώς του Κοσόβου δημιουργεί προβλήματα, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι μέχρι πρόσφατα δεν διέθετε ταχυδρομική υπηρεσία. Η Αλβανία δεχόταν τις επιστολές και τα προϊόντα για το Κόσοβο και στη συνέχεια τα προωθούσε. Η μεταφορά χρημάτων ήταν επίσης προβληματική καθώς οι τράπεζες του Κοσόβου μόλις πρόσφατα έλαβαν τους κωδικούς SWIFT που είναι απαραίτητοι για τις διεθνείς συναλλαγές.

Μέχρι στιγμής, 110 κράτη-μέλη του ΟΗΕ έχουν αναγνωρίσει το Κόσοβο. Ο αριθμός αυτός αντιπροσωπεύει λιγότερα από τα δύο τρίτα του συνόλου των κρατών που απαιτούνται προκειμένου το Κόσοβο να γίνει μέλος του ΟΗΕ, κατόπιν πρότασης του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Το Κόσοβο προσπαθεί σκληρά να γίνει μέλος του ΟΗΕ αλλά αντιμετωπίζει προβλήματα. Οι χώρες που αρνούνται να το αναγνωρίσουν _ ανάμεσά τους και η Ελλάδα _ έχουν είτε τα δικά τους εσωτερικά ζητήματα με μειονότητες είτε ιστορικούς δεσμούς με την πρώην Γιουγκοσλαβία. Για να φθάσει τον απαιτούμενο αριθμό αναγνωρίσεων, η Πρίστινα στρέφεται σε κράτη όπως απομακρυσμένες μικρές νησιωτικές χώρες.

Η μη συμμετοχή στον ΟΗΕ περιορίζει την πρόσβαση σε πολυμερείς συμβάσεις και στη διεθνή διακυβέρνηση. Αυτά αποτελούν προϋποθέσεις για την πρόσβαση σε βασικές νομικές και οικονομικές υπηρεσίες χωρίς τις οποίες το εμπόριο γίνεται πιο ακριβό.

Το να πετύχει το Κόσοβο διμερή αναγνώριση από νέα κράτη δεν θα ενισχύσει σημαντικά το εμπόριο. Αυτό που θα το εκτοξεύσει είναι η πολυμερής αναγνώριση από τον ΟΗΕ. Η κύρια επίπτωση της μη αναγνώρισης από μεμονωμένα κράτη είναι ότι οι Κοσοβάροι δυσκολεύονται να ταξιδέψουν στα κράτη αυτά ενώ η μη αναγνώριση από τον ΟΗΕ αυξάνει το κόστος της ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών με το εξωτερικό, το οποίο αποτελεί πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα. Το Brookings υπολόγισε ότι η αύξηση φθάνει το 14%, χαρακτηρίζοντάς τη «τεράστια».

Τάνια Μποζανίνου