Οι ιστορίες έρχονται στον νου με αφορμή τον Σέρχιο Αραούχο. Ο αργεντινός κυνηγός κατέφθασε μέσα στο καταχείμωνο στην ΑΕΚ και κάνει και με το παραπάνω τη διαφορά. Αμέσως πήρε το Νο 11, χωρίς ασφαλώς να γνωρίζει τι σημαίνει για την ΑΕΚ και ποιοι κολοσσοί το είχαν φορέσει στο παρελθόν. Αρχικά, ο Θωμάς Μαύρος. Τι να πούμε γι’ αυτόν, αλήθεια; Σπάνιας ευστροφίας στράικερ, έκανε κτήμα του την περιοχή, έβαζε το ένα γκολ μετά το άλλο και η Νέα Φιλαδέλφεια ταρακουνιόταν στο σύνθημα «ποιος, ποιος, ποιος, ο Μαύρος ο θεός». Ο πρώτος που έδωσε νόημα στη φανέλα με το Νο 11 στην ΑΕΚ. Χρόνια μετά, με τον ίδιο αριθμό αγωνίστηκε και ο Γιώργος Σαββίδης. Ο κύπριος στράικερ, ιδιαίτερα συμπαθής στους οπαδούς, έγραψε σελίδες δόξας με το πάθος, το ταχυδυναμικό παιχνίδι του και τις αμέτρητες κούρσες. Ακόμη και το περιβραχιόνιο του αρχηγού φόρεσε και βέβαια πανηγύρισε τρόπαια, σε μια έκδοση πολύ ελκυστική της ΑΕΚ τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’90, με κόουτς φυσικά τον ξεχωριστό Ντούσαν Μπάγεβιτς. Ακολούθως ο Ντέμης Νικολαΐδης, ένας ακόμη σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα με τα 11άρια. Αν δεν λαθεύουμε, προτού αφιχθεί στην ΑΕΚ, το 11 φορούσε ο επίσης σημαντικός Μιχάλης Κασάπης, αλλά ο μπακ έκανε πάσο για να το πάρει ο Ντέμης. Σωστή κίνηση, άριστη επιλογή. Ο Νικολαΐδης υπήρξε κυνηγός ολκής, συνεχιστής της παράδοσης των μεγάλων επιθετικών που φόρεσαν τον δικέφαλο, ξετίναξε πολλάκις τα δίχτυα δίνοντας το έναυσμα για πανηγυρισμούς. Τώρα, το 11 ανήκει δικαιωματικά στον Αραούχο, έναν αλλοδαπό που σκοράρει κατά ριπάς, αν και θα λέγαμε πως ο τρόπος που κινείται μέσα «στο κουτί» μάλλον μοιάζει με στυλ Βαζέχα παρά με κάποιον στην ΑΕΚ.