Αναζήτηση
Το πιο σοκαριστικό από την πρώτη ομιλία του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ ενώπιον του Κογκρέσου ήταν ότι δεν υπήρχε τίποτα σοκαριστικό σ’ αυτήν.
Μιλώντας σε κοινή συνεδρίαση των μελών της Βουλής και της Γερουσίας, στην οποία συμμετείχαν δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου και στρατηγοί, ο Τραμπ διάβασε τον λόγο του χωρίς να αυτοσχεδιάσει και να παρεκλίνει, χωρίς να καυχηθεί για το μέγεθος της εκλογικής του νίκης και χωρίς να επιτεθεί στα ΜΜΕ. Φάνηκε πιο διαλλακτικός, μίλησε για ενότητα, για την ανάγκη επίτευξης συμφωνιών –μια προσπάθεια, σχολίασαν κάποιοι, να προωθήσει το λαϊκιστικό του μήνυμα με συναινετικό μανδύα.
Παρ’ ότι εδώ και και πέντε εβδομάδες που βρίσκεται στον Λευκό Οίκο επιτίθεται ξανά και ξανά στους πολιτικούς της Ουάσιγκτον, χαρακτηρίζοντάς τους ελιτιστές που ευημερούν εις βάρος των πολιτών, το μήνυμά του ήταν διαφορετικό. Σας χρειάζομαι –τόσο τους Ρεπουμπλικανούς όσο και τους Δημοκρατικούς. Πιστός στα όσα έχει μάθει στα τηλεοπτικά ριάλιτι που παρουσίαζε δεν παρέλειψε να εκτοξεύσει πλήθος υποσχέσεων: ένα τεράστιο πρόγραμμα κατασκευής υποδομών και δημοσίων έργων, φορολογικές ελαφρύνσεις για τη μεσαία τάξη, μεταρρύθμιση στο μεταναστευτικό, αλλαγές στην υγειονομική περίθαλψη και ένα νομοσχέδιο για την παιδεία.
Η ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος είχε ζητήσει από τους βουλευτές και τους γερουσιαστές του να μην γιουχάρουν ούτε να φωνάξουν στον πρόεδρο –κάτι που έγινε με μερικές εξαιρέσεις. Ηταν ευδιάκριτες κάποιες φωνές όταν ο Τραμπ είπε ότι θα «αποξηράνει τον βάλτο» του πολιτικού κατεστημένου της Ουάσιγκτον και όταν ανακοίνωσε τη δημιουργία μιας νέας υπηρεσίας για την καταγραφή και την ανάδειξη εγκλημάτων που κάνουν παράτυποι μετανάστες.
Μπορεί ο τόνος της ομιλίας του να ήταν ασυνήθιστα ήρεμος, όμως οι διχαστικές πολιτικές του και η επιθετική ρητορική την οποία χρησιμοποιεί διαρκώς δεν μπορούν να ξεχαστούν εύκολα. Ο επικεφαλής των Δημοκρατικών στη Γερουσία Τσακ Σούμερ μιλώντας μετά τον Τραμπ χαρακτήρισε την ομιλία του αποκομμένη από την πραγματικότητα. «Μιλά απευθυνόμενους στους εργαζόμενους που τον ψήφισαν, όμως η πολιτική του είναι σκληρά δεξιά, καθώς διαρκώς ευνοεί τα ειδικά συμφέροντα έναντι της εργατικής τάξης», σχολίασε.
Ηταν, βέβαια, η καλύτερη ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ ως προέδρου, όμως μόνο επειδή, όπως σχολίασαν αναλυτές, επωφελήθηκε από αυτό που ο Τζορτζ Μπους είχε χαρακτηρίσει ως «ήπιο φανατισμό των χαμηλών προσδοκιών». Για παράδειγμα, επέμεινε στην προσπάθειά του να κρατήσει τους μουσουλμάνους έξω από τις ΗΠΑ υποσχόμενος «σκληρά μέτρα για την προστασία του κράτους μας από την ακραία ισλαμική τρομοκρατία», συνδέοντας την είσοδο ξένων στις Ηνωμένες Πολιτείες με επιθέσεις σε μέρη όπως η Βοστώνη ή το Σαν Μπερναντίνο παρά το γεγονός ότι κανείς από τους δράστες δεν θα είχε εμποδισθεί να μπει στη χώρα λόγω της απαγόρευσης Τραμπ.
Το πιο εξωφρενικό μέρος της ομιλίας του νέου προέδρου ήταν όταν παρουσίασε στο κοινό τούς καλεσμένους του: άτομα που είχαν χάσει δικούς τους από εγκλήματα που διέπραξαν παράτυποι μετανάστες. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν σταματά να αντιμετωπίζει τους μετανάστες ως απειλή για τη χώρα του παρ’ ότι τα στοιχεία δεν υποστηρίζουν σε καμία περίπτωση αυτή την άποψη.
