«Το σκάκι στον Τσβάιχ είναι η επιθυμία να είσαι ελεύθερος»

Η πρώτη φορά που παρουσιάστηκε ήταν πριν από τρία χρόνια στο Φεστιβάλ Αθηνών με τον τίτλο «Λάθος κίνηση» (από μια σημαντική φράση που ακούγεται μέσα στο έργο). Ανέβηκε με νέα μορφή πέρσι στο θέατρο Πορεία για δώδεκα παραστάσεις και επαναλήφθηκε φέτος. Ο λόγος για τη «Σκακιστική νουβέλα» του Στέφαν Τσβάιχ, σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου, που ολοκληρώνεται απόψε (εάν δεν προβλεφθεί παράταση). «Αυτό το έργο το είχα διαβάσει παλιότερα», λέει ο μοναδικός ηθοποιός της παράστασης Γιάννης Νταλιάνης. «Σκεφτήκαμε ότι έχει νόημα να παρασταθεί σκηνικά και έτσι μπήκαμε στη ιδέα της διασκευής με τη Μαριλίτα και τον Θοδωρή Τσαπακίδη και τη βοηθό σκηνοθέτριας Ιφιγένεια Ντούμη. Η διασκευή δουλεύτηκε και στο γραφείο αλλά και επί σκηνής, όπου στις πρόβες η Μαριλίτα ζητούσε διάφορους αυτοσχεδιασμούς. Βρήκαμε, λοιπόν, τον τρόπο με τον οποίο τα διάφορα νοήματα έπαιρναν μορφή πάνω στη σκηνή. Γιατί είναι διαφορετικό να μεταφέρεις στο θέατρο ένα λογοτεχνικό κείμενο. Πρέπει να έχει άλλο μεστό θεατρικό χρόνο και να βρεθούν άλλου είδους δραματικές λύσεις και να δημιουργηθούν εικόνες που μένουν στη μνήμη του θεατή».

Οι ΘΕΑΤΕΣ. «Μια θετική εντύπωση που έχουμε πάρει από τους θεατές είναι ότι νιώθουν πως βλέπουν ένα πλήθος πάνω στη σκηνή. Μέσω της σκηνοθεσίας έχουμε καταφέρει να δημιουργηθούν διάφορα επίπεδα στους διάφορους ρόλους. Υπάρχει ο κεντρικός ρόλος που προσεγγίζεται με μια πιο βαθιά και πιο ψυχογραφημένη ματιά, ο ρόλος του αφηγητή που κινείται παράλληλα και αντιμετωπίζεται εξίσου βαθιά και οι υπόλοιποι χαρακτήρες αντιμετωπίζονται επίτηδες με λιγότερο βάθος σαν πιο σχηματικά, και έτσι φωτίζεται ανάγλυφα η ψυχολογία των διάφορων ρόλων και είναι επιλογή μας να γίνει με αυτόν τον τρόπο. Πάντα είναι δύσκολο κανείς να παίζει μόνος του στη σκηνή. Ενας τρόπος να αντιμετωπίσεις γενικά το θέατρο είναι να παίρνεις ερεθίσματα από τους ηθοποιούς και το περιβάλλον, δηλαδή να αντιδράς σε αυτά που σου δίνουν, να μη δρας ακριβώς. Στην περίπτωσή μας, εγώ θα πρέπει να αντιδρώ σε ερεθίσματα που δίνω εγώ ο ίδιος και αυτό έχει μια δυσκολία. Βέβαια, βοηθάει πολύ η σκηνοθεσία με την χρήση των σκηνικών αντικειμένων, το ηχητικό περιβάλλον που έχει φτιάξει ο Σταύρος Γασπαράτος και οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη.