Μια ακέφαλη χώρα, η οικονομία της οποίας δεν καταλαβαίνει τίποτε από την πολύμηνη πολιτική κρίση: η Ισπανία είναι πλέον και αυτό. Η χώρα της Ιβηρικής πορεύεται από τον περασμένο Δεκέμβριο με υπηρεσιακό πρωθυπουργό τον Μαριάνο Ραχόι. Στο μεταξύ, ψήφισε άλλη μία φορά στις 26 Ιουνίου, ενώ είναι πολύ πιθανό να οδηγηθεί σε νέες εκλογές τον ερχόμενο Δεκέμβριο. Ο Ραχόι έχασε τη χθεσινή ψηφοφορία με ψήφους 180-170 (όπου απαιτούνταν απόλυτη πλειοψηφία) και το πιθανότερο είναι να χάσει και την αυριανή (όπου απαιτείται σχετική πλειοψηφία). Πρόκειται για ένα ρεκόρ ακυβερνησίας στη μεταπολιτευτική ιστορία της Ισπανίας το οποίο προκαλεί τεράστια ανησυχία για τις επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει στην πορεία της οικονομίας.

Κι όμως. Το ΑΕΠ αυξάνεται με ρυθμούς ασιατικής τίγρης (+3,2% είναι η πρόβλεψη για το 2016), τον Ιούλιο δημιουργήθηκαν 84.000 νέες θέσεις εργασίας, το σπρεντ των ισπανικών ομολόγων πέφτει. Και για πρώτη φορά από το ξέσπασμα της κρίσης, πριν από οκτώ χρόνια, τα μπαρ με τάπας που ανοίγουν, το παραδοσιακό έδεσμα των Ισπανών, είναι περισσότερα από αυτά που κλείνουν. Αποτέλεσμα; Κάποιοι στην Ισπανία ονειρεύονται μια νέα αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης θεωρώντας ότι είναι ο αυτόματος πιλότος που κάνει τη χώρα να πορεύεται με τα πανιά της φουσκωμένα.

Ενας από αυτούς που βλέπουν μια χρυσή ευκαιρία σε αυτήν την ιβηρική αναρχία είναι ο Αντόνιο Αρόγιο, 24χρονος με πτυχίο στα οικονομικά το οποίο δεν έχει εκμεταλλευτεί μέχρις στιγμής στον επαγγελματικό στίβο. «Η πολιτική έχει χρεοκοπήσει» λέει στην ιταλική «Ρεπούμπλικα», ο απεσταλμένος της οποίας δεν παραλείπει να επισημάνει ότι τα ισπανικά σπρεντ είναι πιο χαμηλά πλέον από τα ιταλικά. «Ο δικομματισμός τελείωσε, αυτές τις ημέρες τα κόμματα τσακώνονται ακόμη και για το πού θα καθήσουν στη Βουλή. Εγώ βλέπω τα γεγονότα. Και τα γεγονότα λένε ότι χωρίς γιατρό πάνω από το κρεβάτι του ασθενούς τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα» προσθέτει.

Υπάρχουν κι άλλοι αριθμοί που του δίνουν δίκιο πέρα από την αύξηση του ΑΕΠ, τις νέες θέσεις εργασίας και τα μπαρ που ανοίγουν. Η κατανάλωση, για παράδειγμα, αυξήθηκε κατά 4,9% τον Ιούλιο παρά την πολιτική κρίση. Οι τράπεζες –εκείνες οι τράπεζες που είχαν διασωθεί με 40 δισ. ευρώ από την ΕΕ –άρχισαν να δανείζουν και πάλι χρήματα σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Ο χρόνος –με ή χωρίς κυβέρνηση –κλείνει την πληγή ακόμη και της «Burbuja del Ladrillo», της φούσκας του τούβλου που γονάτισε τη χώρα το 2008. «Πριν από δύο χρόνια εδώ ζούσαν 3.000 άτομα. Τώρα είμαστε 8.000 και κανένας δεν μας αποκαλεί πια φαντάσματα της πόλης-φάντασμα» λέει και πάλι στη «Ρεπούμπλικα» η 34χρονη γραφίστρια Αντζελα Λαμπέα, η οποία αγόρασε ένα διαμέρισμα 100 τ.μ. αντί 98.000 ευρώ σε μια περιοχή που κτίστηκε την εποχή της οικονομικής φρενίτιδας.

Σύμπτωση Ή όχι, η γραφίστρια διορίστηκε τώρα, έπειτα από 255 ημέρες ακυβερνησίας, με σύμβαση αορίστου χρόνου. Το ίδιο και ο σύζυγός της. «Με τον πρώτο μισθό πήραμε δάνειο από την τράπεζα και βάλαμε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας». Η Ισπανία ελπίζει και πάλι. Και μολονότι χωρίς κυβέρνηση, δεν θυμίζει σε τίποτε ακυβέρνητη πολιτεία.

ΑΠΟΨΕΙΣ

Μεταρρυθμίσεις και φαντάσματα του παρελθόντος

Δεν θεωρούν όλοι την οικονομική άνθηση προϊόν της ακυβερνησίας. Γιατί υπάρχει μια άλλη άποψη που λέει ότι αυτό που ζει σήμερα η Ισπανία είναι αποτέλεσμα της πολιτικής τής προηγούμενης κυβέρνησης. «Η καλή κατάσταση της οικονομίας οφείλεται στην πολιτική και στα μέτρα που έλαβε μια κυβέρνηση, κι αυτή είναι του Μαριάνο Ραχόι» επισημαίνει ο Πάολο Βαζίλε, εκτελεστικός σύμβουλος της επιχείρησης Mediaset Espana, η οποία με τη σειρά της είδε τα κέρδη της να επιστρέφουν στα προ κρίσης επίπεδα. «Η μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας έχει κάνει πιο φιλική για τους επενδυτές την Ισπανία από τη Γαλλία και τη Γερμανία» σημειώνει από την πλευρά του ο Γιοαχίμ Χιτνζ, οικονομικός διευθυντής της Seat, η οποία ανήκει στον όμιλο της Volkswagen.

Και πράγματι. Οι μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες επενδύουν δισεκατομμύρια στη χώρα με αποτέλεσμα αυτή η τελευταία να γίνει ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός στην Ευρώπη σε μηχανικά μέρη. Χάρις στον αυτόματο πιλότο; «Η άνθηση της αυτοκινητοβιομηχανίας και των εξαγωγών οφείλεται στη δουλειά της τελευταίας κυβέρνησης, τίποτε δεν είναι τυχαίο» επιμένουν κάποιοι. Ασφαλώς έβαλε το χέρι της και η κρίση στην Αίγυπτο, τη Βόρεια Αφρική και την Τουρκία. Οι ακυρώσεις εκεί έφεραν τουρίστες εδώ – στο 12,7% καταγράφηκε η αύξηση των αφίξεων, ενώ ειδικά στην Κόστα Μπράβα «δεν έβρισκες δωμάτιο ούτε για δείγμα».

Ολα αυτά δεν σημαίνουν ότι η χώρα της Ιβηρικής άφησε πίσω της τα φαντάσματα που την κυνηγούν εδώ και οκτώ χρόνια. Η ανεργία είναι στο 20% (ήταν 26%), οι νέες θέσεις εργασίας είναι συνήθως ελαστικής μορφής, ενώ οι Κασσάνδρες προειδοποιούν: «Η πολιτική παράλυση απέφερε μείωση των δημοσίων επενδύσεων κατά 19,6%. Αργά ή γρήγορα, η γιορτή αυτών των μηνών θα τελειώσει». Μένει να φανεί ποιος θα δικαιωθεί.