Η αλήθεια είναι πως όλοι πολιτική κάνουν –ενίοτε δε και μικροπολιτική. Και η Μέρκελ και –Θεός σχωρέσ’ τον –ο Κάμερον και ο Ρέντσι και ο Ολάντ. Αρα γιατί να μην κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ παιχνίδι με την ΕΛΣΤΑΤ ή με τις γερμανικές αποζημιώσεις;

Στην περίπτωση του ελλείμματος του 2009, οι κυβερνώντες χαϊδεύουν τα αφτιά όχι των καραμανλικών, αλλά του Καραμανλή του ιδίου. Η σιωπή τού επί δωδεκαετία αρχηγού της ΝΔ και επί πενταετία Πρωθυπουργού έχει στόχο να προστατεύσει την κυβερνητική υστεροφημία του. Σε αυτή την υπόθεση, το αν το έλλειμμα φούσκωσε ή όχι ώστε να δικαιολογήσει το Μνημόνιο αποτελεί ζήτημα ανεκτίμητης αξίας για τον καραμανλισμό, εφόσον θα μπορούσε να αποδεικνύει ότι διάφοροι –πολιτικά πρόσωπα ή τεχνοκράτες –έπαιξαν παιχνίδι με τα νούμερα. Φυσικά, στην πολιτική ουδείς επείγεται να εξυπηρετήσει κάποιον αν δεν αυτοεξυπηρετείται συγχρόνως. Υποτίθεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποβλέπει να φέρει σε δύσκολη θέση τον Κυριάκο. Είτε αυτός θα αποτάξει τον καραμανλισμό, λέγοντας ότι το έλλειμμα ήταν όντως 15,4%, είτε θα υποταγεί στη θεωρία συνωμοσίας για το έλλειμμα –άρα θα χάσει πρόσβαση προς το Κέντρο και το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, με το οποίο φλερτάρει. Αλλά ο Κυριάκος –κατά την προσφιλή φράση του Αριστοτέλη Ωνάση «ρίξ’ το στα νομικά, κάτι θα βγει» –έθεσε εαυτόν εκτός συζήτησης, μη θέλοντας να κρίνει αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Αφήστε που κάθε τρεις και πέντε στη Βουλή αναφέρεται στον ιδρυτή της ΝΔ Κωνσταντίνο Καραμανλή –ο οποίος, κατά πληροφορίες, δεν αναφερόταν ποτέ στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη με το ονοματεπώνυμό του όταν μιλούσε σε συνεργάτες, αλλά διά της αντωνυμίας «αυτός». «Αυτός» έχει επίσης να θυμάται πως ήταν η Προεδρία της Δημοκρατίας που τον εμπόδισε να ξανακάνει γρήγορα εκλογές μετά το 1990 ώστε να παραμείνει ευάλωτος με πλειοψηφία Κατσίκη. Εν πολλοίς, τα τζάκια της ΝΔ ξέρουν ότι το Μητσοτακαίικο πρέπει να βρει τρόπο να διαχειριστεί τον καραμανλισμό –η Ντόρα, ας πούμε, δεν το κατάφερε το 2009 και υπέστη τις συνέπειες της απόφασης του Κώστα να ευλογήσει την εκτός καταστατικού απόφαση για εκλογή νέου αρχηγού από τη βάση. Ας μη μακρηγορούμε: ο Κυριάκος που αποβλέπει στην αντι-ΣΥΡΙΖΑ ψήφο και στον χρόνο, καθ’ οδόν δεν θα χάσει καμία ευκαιρία να τα βρει με τον Καραμανλή. Ο καβγάς για το έλλειμμα του 2009 είναι απλώς μια ευκαιρία ακόμη για να αναδειχθεί το, διακριτικό αλλά υπαρκτό, δόγμα ουδετερότητας στο οποίο προσφεύγει συχνά ως αρχηγός ο νεότερος Μητσοτάκης.

Οσο για τις γερμανικές αποζημιώσεις, αυτές ήταν γκράντε ατζέντα της Ζωής –επίθετο δεν χρειάζεται –που τις είχε δουλέψει νομικά, υπολογίζοντας και τα λεφτά. Ας μη μακρηγορούμε επίσης λέγοντας ότι είναι προφανές ότι ο Τσίπρας δεν θέλει να αφήσει αυτόν τον πολιτικό χώρο. Κάτι που δείχνει αγωνία συσπείρωσης των δικών του. Αν ο Κυριάκος ποντάρει στο ότι το αίσθημα αντι-ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κάποια στιγμή ρεύμα αντι-ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας ανησυχεί μήπως ο κόσμος του φύγει προς τα αριστερά, αφού αυτός, αναπόφευκτα, πήγε πιο δεξιά. Μπορεί όμως το Μνημόνιο ΙΙΙ να μπει στη ζυγαριά με τις κατοχικές αποζημιώσεις;

Οπως συμβαίνει συνήθως όταν κάνεις μόνο πολιτικά παιχνίδια, δεν βλέπεις την ουσία. Τόσο στο έλλειμμα του 2009 όσο και στις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει δύο επιλογές που επιβεβαιώνουν ότι ο αντιευρωπαϊσμός του παραμένει αναλλοίωτος. Το έλλειμμα 15,4% του 2009 το επικύρωσαν οι Ευρωπαίοι –ενώ η επιστροφή σε λογικές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι κόντρα στη θεμελιώδη φιλοσοφία της ΕΕ που αυτές ακριβώς ιδρύθηκε για να ξεπεράσει. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει αντιευρωπαίος, πίσω από τα φλερτάκια με τους γάλλους Σοσιαλιστές, το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, αυτό σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι θα δουν ότι είναι μάταιη η ελπίδα να τον ρυμουλκήσουν ώστε να μετεξελιχθεί σε κάτι πιο συμβατό μαζί τους. Φυσικά, σε μια Ευρώπη εγκλωβισμένη στο πολύγωνο Brexit, σάπιων ιταλικών τραπεζών, καχεκτικής Ιβηρικής, Προσφυγικού, υπερτρομοκρατίας και μεταπραξικοπηματικής Τουρκίας όλα αυτά είναι υποσημειώσεις. Και στο Μαξίμου το ξέρουν. Οπως ξέρουν να κάνουν και όλα τα χατίρια των Αμερικανών σε τομείς που δεν πολυδιαφημίζονται. Γι’ αυτό και έχουν την πολυτέλεια να κάνουν μικροπολιτική –κάτι όμως που δεν έχει ποτέ μείζονα αποτελέσματα.