Ομορφο άθλημα, βρώμικη επιχείρηση

Ιδιαίτερα αγαπητός στο ελληνικό κοινό, ο σκωτσέζος συγγραφέας Φίλιπ Κερ επιστρέφει με μια ολοκαίνουργια αστυνομική σειρά, όπου πρωταγωνιστεί ο Σκοτ Μάνσον. Ο οποίος δεν είναι ντετέκτιβ. Τουλάχιστον επαγγελματικά. Γίνεται εξ ανάγκης. Ξεκινά τη μυθιστορηματική καριέρα του ως βοηθός προπονητή της φανταστικής ομάδας Λόντον Σίτι στο πρώτο βιβλίο της σειράς με τίτλο «Ξαφνικός θάνατος» (εκδ. Κέδρος, μτφ. Γιώργος Μαραγκός). Εκεί ο προπονητής της ομάδας δολοφονείται μυστηριωδώς, με αποτέλεσμα στο δεύτερο βιβλίο, «Το χέρι του Θεού» (επίσης από τις εκδ. Κέδρος, μτφ. Γιώργος Μαραγκός), για το οποίο θα μιλήσουμε εκτενέστερα εδώ, να αναλαμβάνει το πόστο του βασικού προπονητή και να κατεβαίνει Ελλάδα για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ με τον Ολυμπιακό. Πριν προχωρήσουμε περαιτέρω, ας γυρίσουμε λίγο τον χρόνο πίσω.

Για τον Φίλιπ Κερ το έγκλημα είναι άμεσα συνδεδεμένο με την πολιτική. Ηδη από την «Τριλογία του Βερολίνου» ο επιθεωρητής Μπέρνι Γκούντερ με εφόδια το σαρκαστικό χιούμορ, τον κυνικό πραγματισμό και την άκαμπτη θέληση ενός πρώην λοχία διεισδύει στο σκληρό υπόστρωμα του ναζιστικού κράτους. Η διαφθορά που έκανε το νέο φυλετικό καθεστώς να θεριέψει, προϊόν βαθύτατης σήψης των κοινωνικών δομών αλλά και της εξαέρωσης κάθε ηθικού ερείσματος μπροστά στην εθνική εκδίκηση, γέννησε ένα νέο είδος εγκλήματος: εκείνο που είχε ως αφετηρία την ανθρωποφαγική επικράτηση ανάμεσα στους νέους παρίες και ως τερματισμό το οικονομικό όφελος κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Διότι, καλώς ή κακώς, όλα εκεί καταλήγουν. Ο συγγραφέας από τότε έβλεπε πως ο δρόμος του ολοκληρωτισμού φέρνει τη βίαιη αναδιάταξη των οικονομικών δυνάμεων.

Πριν από λίγες μέρες ο Φίλιπ Κερ βρέθηκε στην Αθήνα για την προώθηση των νέων του βιβλίων. «Αναζητούσα τρόπους να αποδράσω για λίγο από την Ιστορία, αφήνοντας τον Μπέρνι Γκούντερ να ξεκουραστεί. Τώρα θέλω να ασχοληθώ με κάτι εντελώς σύγχρονο» μας είπε στην ολιγόλεπτη κουβέντα που είχαμε μαζί του. Διάλεξε ως αφηγηματικό φόντο το ποδόσφαιρο για αρκετούς λόγους. Οι δύο κύριοι είναι οι εξής: το ποδόσφαιρο, κατά τον Κερ, είναι προέκταση της κεντρικής πολιτικής μιας χώρας στο γρασίδι και, από την άλλη μεριά, υπάρχει το αναδυόμενο πρότυπο του προπονητή. «Στο νέο επικοινωνιακό περιβάλλον το οποίο ζούμε, ο προπονητής πόρρω απέχει από το να είναι το παλιό μαντρόσκυλο των πάγκων. Από την εποχή που ο Ζοζέ Μουρίνιο βρέθηκε στον πάγκο της Τσέλσι, το επάγγελμα απέκτησε μεγάλη αίγλη και άλλη κατεύθυνση. Πολλοί πιτσιρικάδες στη Βρετανία αλλά και παγκοσμίως θέλουν να γίνουν προπονητές. Ο προπονητής πια είναι ο τύπος που προσέχει το στυλ και αλλάζει ρόλους πλασάροντας τη δημόσια εικόνα του. Το κλειδί της επιχειρηματικής δραστηριότητας της ομάδας, η βιτρίνα. Αποτελεί ένα είδος συμβούλου και συμβόλου μαζί. Βρίσκεται στο επίκεντρο της ροής του χρήματος και φυσικά έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στους διαδρόμους της διαπλοκής» είπε στο «Βιβλιοδρόμιο» ο Φίλιπ Κερ. Κάπως έτσι και με μια επιπλέον διάσταση πατρικής φιγούρας είναι ο Σκοτ Μάνσον. Η ομάδα του, η Λόντον Σίτι, ανήκει σ’ έναν ανερχόμενο ρώσο ολιγάρχη. Aδιαφανείς επενδύσεις στην Αφρική, διακλαδιζόμενες εξωχώριες εταιρείες και αμοιβαία κεφάλαια υψηλού κινδύνου, η καθημερινότητά του. Κανόνες δεν υπάρχουν, όποιος προλάβει. Ο ανταγωνισμός, θανάσιμος.