Ο Λε Κορμπιζιέ στην καλύβα του

Οι φωτογραφίες από τα καλοκαίρια στη Μεσόγειο του Λε Κορμπιζιέ, τα σχέδια και τα σκίτσα του, η αλληλογραφία του και η θρυλική καλύβα του, το Καμπανόν, μερικώς ανακατασκευασμένο από τους φοιτητές του Μετσοβίου Πολυτεχνείου, συνθέτουν μια αντίληψη για την αρχιτεκτονική που ταυτίζει την παράδοση του αρχετυπικού και το διαρκώς μοντέρνο στην έκθεση «Το καλοκαίρι του κυρίου Le Corbusier» στο Μουσείο Μπενάκη. «Εχω έναν πύργο στην Κυανή Ακτή με διαστάσεις 3,66×3,66 μέτρα. Προορίζεται για τη σύζυγό μου και είναι εκπληκτικά άνετο και κομψό». Με αυτά τα λόγια περιέγραφε η ηγετική φυσιογνωμία του μοντερνισμού το Καμπανόν, το κτίσμα που ο ίδιος κατασκεύασε το 1952 στην περιοχή Ροκμπρίν Καπ Μαρτέν σύμφωνα με τους κανόνες των αρμονικών αναλογιών που προσδιορίζει το «Modulor» του. Βρισκόταν δίπλα σε μια απλή ψαροταβέρνα, πίσω από το διάσημο σπίτι E1027 της Αϊλίν Γκρέι και του Μπαντοβιτσί. Ο Λε Κορμπιζιέ περνούσε εκεί τα καλοκαίρια του συντροφιά με τη σύζυγό του Ιβόν. Και διατήρησε την παραθεριστική του συνήθεια έως την τελευταία ημέρα της ζωής του, τον Σεπτέμβριο του 1965.

Η ζωή κοντά στη φύση ήταν το αξίωμα του Λε Κορμπιζιέ. Σε μια ακολουθία φωτογραφιών τού στενού φίλου του φωτογράφου Λισιέν Ερβέ, ο επισκέπτης της έκθεσης ανιχνεύει τη λατρεία του αρχιτέκτονα για το μεσογειακό καλοκαίρι. Ο Ερβέ πέρασε έναν χρόνο μαζί με τον Λε Κορμπί, φωτογραφίζοντας τις συνήθειες των ανθρώπων, τις εναλλαγές του τοπίου κάτω από το φως στη διάρκεια της ημέρας, τις σκιές των δένδρων, τις υφές των βράχων. Ο φακός του κατέγραψε ένα οπτικό αφήγημα στο οποίο ο Λε Κορμπιζιέ δείχνει ότι του άρεσε να περιφέρεται με το μαγιό του, να κάνει το ντους του έξω, σε ένα αυτοσχέδιο μπάνιο προφυλαγμένο μέσα στα φυλλώματα. Ενώ πολύ κοντά σε αυτό, ένα τραπέζι από τσιμέντο και μία καρέκλα συμπλήρωναν την ατμόσφαιρα περισυλλογής με θέα προς τη φυγή του γαλάζιου ορίζοντα.

Η ΚΑΛΥΒΑ ΤΟΥ ΨΑΡΑ. Για τον Λε Κορμπιζιέ η ιδέα της ιδανικής κατοικίας είχε ξεκινήσει σε ένα σχέδιό του στο οποίο μια καλύβα ψαρά στόλιζε το εξώφυλλο του βιβλίου που εξέδωσε το 1928 «Une maison un palais» (Ενα σπίτι, ένα ανάκτορο). Ο αρχιτέκτονας των περίφημων κατοικιών με τους λευκούς γεωμετρικούς ορθογώνιους όγκους προτιμούσε για τον εαυτό του τη λειτουργική απλότητα ενός κύβου από ξύλο πεύκου που το εσωτερικό του διαθέτει την αναγκαία επίπλωση και τον εξοπλισμό για χώρο εργασίας, περιοχή ανάπαυσης, τουαλέτα, νιπτήρα, τραπέζι και φύλαξης ρούχων. Ολα φτιαγμένα από οξιά, καρυδιά και κοντραπλακέ θαλάσσης.Ο δημιουργός του Λε Καμπανόν πρόσθεσε επιφάνειες μπλε, κόκκινου και κίτρινου χρώματος και άνοιξε δύο μικρά τετράγωνα παράθυρα. Το ένα είχε θέα προς τον θαλάσσιο κόλπο του Μονακό. Το άλλο, δίπλα στον νιπτήρα, έβλεπε τον κορμό και τα κλαδιά ενός μεγάλου δένδρου.