Πώς θα έπρεπε κανείς να κρίνει τη συμφωνία που επετεύχθη στο Παρίσι υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής; Μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας αυτής εκφράστηκαν πολλές απόψεις. Ορισμένοι περιβαλλοντολόγοι απογοητεύτηκαν επειδή δεν υπήρξε συγκεκριμένη δέσμευση για να περιοριστεί έως το 2050 η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη στον 1,5 βαθμό Κελσίου πάνω από τα επίπεδα της προβιομηχανικής εποχής. Ομως μια τέτοια δέσμευση δεν θα ήταν αξιόπιστη. Η συμφωνία του Παρισιού πέτυχε κάτι περισσότερο. Οσοι βρέθηκαν εκεί μπόρεσαν να συμφωνήσουν για τον πρακτικό τρόπο με τον οποίο μπορεί να αντιμετωπιστεί η κλιματική αλλαγή. Μεμονωμένες χώρες δεσμεύτηκαν να μειώσουν βραχυπρόθεσμα τις εκπομπές ρύπων και υπάρχει πρόβλεψη να αναθεωρούνται οι στόχοι στο μέλλον και να γίνονται έλεγχοι για την επίτευξή τους. Αυτό είναι πολύ καλύτερο από το να τίθενται στόχοι στο μακρινό μέλλον χωρίς κανείς να σκέφτεται εάν αυτοί μπορούν να επιτευχθούν. Το πιο σημαντικό είναι να ξεκινήσει η προσπάθεια.

Η συμφωνία του Παρισιού είναι καλή για τέσσερις βασικούς λόγους. Πρώτον, η συμμετοχή ήταν καθολική αφού βρέθηκαν εκεί 188 χώρες, οι οποίες δεσμεύτηκαν –η καθεμιά χωριστά –για την ανάληψη δράσης. Δεύτερον, η συμφωνία περιλαμβάνει μελλοντικές επανεκτιμήσεις των στόχων και ελέγχους για την επίτευξή τους. Αυτό αναμένεται ότι θα γίνεται κάθε πέντε χρόνια. Τρίτον, η συμφωνία του Παρισιού αποτελεί βήμα προς περισσότερη διαφάνεια και επαλήθευση της προόδου κάθε χώρας.

Τέταρτον, η συμφωνία περιλαμβάνει μηχανισμούς για διεθνή συνεργασία μεταξύ πλουσιότερων και φτωχότερων χωρών.

Η συμφωνία του Παρισιού διασφαλίζει τόσο τη δικαιοσύνη όσο και την αποτελεσματικότητα. Ηταν μεγάλη πρόκληση η επίτευξή της και περισσότερες προκλήσεις βρίσκονται μπροστά μας. Ομως η επιτυχία των διαπραγματεύσεων αποτελεί έναν αναμφισβήτητο θρίαμβο.

Τελευταία Νέα