Χρίστηκε για πρώτη φορά διεθνής τον Νοέμβριο του 2001 και έζησε από τα σπάργανά της τη δημιουργία της Εθνικής που εκτοξεύτηκε στην κορυφή της Ευρώπης το 2004. Επί έντεκα χρόνια υπήρξε μέλος της Γαλανόλευκης σε όλες τις σημαντικές στιγμές του ελληνικού ποδοσφαίρου, έζησε την εποχή τού Οτο Ρεχάγκελ και αργότερα του Φερνάντο Σάντος και γνωρίζει τη μυρωδιά των αποδυτηρίων της ομάδας όσο λίγοι. Ο Κώστας Χαλκιάς, βλέποντας το σημερινό κατάντημα της Εθνικής αλλά κυρίως τις παλινωδίες της διοίκησης της ΕΠΟ, βγάζει κραυγή αγωνίας για το μέλλον μιας ομάδας που έκανε υπερήφανους τους Ελληνες επί μια δωδεκαετία, αλλά πλέον κινδυνεύει να γυρίσει στα πέτρινα χρόνια…

Σε ποιον ανήκουν οι ευθύνες για τον ταπεινωτικό αποκλεισμό από το Euro;

Κατ’ αρχάς ο θεωρητικά εύκολος όμιλος ήταν παγίδα γιατί όλοι θεώρησαν πως ό,τι και αν γινόταν, όσες αλλαγές κι αν υπήρχαν στην ομάδα, η πρόκριση θα ερχόταν εύκολα ή δύσκολα. Ολοι πρέπει να αναλογιστούν τις ευθύνες τους για την κατάσταση στην οποία οδηγήθηκε η ομάδα. Τουλάχιστον οι παίκτες ανέλαβαν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί. Δεν άκουσα όμως από κανέναν άλλον κάτι αντίστοιχο. Παρ’ όλα αυτά, το ζητούμενο δεν είναι τι έγινε, ποιος έφταιξε και γιατί φτάσαμε ώς εδώ, αλλά τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Τα λόγια δεν έχουν πια σημασία, οι πράξεις έχουν. Κι αν δεν παρθούν οι σωστές αποφάσεις, αισθάνομαι ότι σε δύο χρόνια θα κάνουμε ξανά την ίδια κουβέντα. Δυστυχώς όμως με αυτά που βλέπω και ακούω, φοβάμαι γι’ αυτά που θα έρθουν στην Εθνική.

Τι σας οδηγεί σε τούτο το συμπέρασμα;

Λέγονται και γράφονται διάφορα για τον επόμενο προπονητή. Οτι για παράδειγμα η ΕΠΟ θέλει έναν Γερμανό, όπως ήταν ο κύριος Ρεχάγκελ, για να επιβάλλει πειθαρχία στην ομάδα. Δηλαδή αν ο Ρεχάγκελ ήταν Αυστριακός, θα έπρεπε να φέρουμε αυστριακό προπονητή; Είναι αυτό ποδοσφαιρική λογική; Ποιος παίρνει αυτές τις αποφάσεις; Θεωρούν πως αν πάρουν έναν προπονητή με όνομα στον χώρο θα λυθούν όλα τα ζητήματα. Μήπως ο Ρανιέρι δεν ήταν μεγάλος προπονητής; Κάτι άλλο φταίει λοιπόν.

Πώς μπορεί να αντιστραφεί η κατάσταση για να επιστρέψει η Εθνική στο υψηλό επίπεδο που βρισκόταν;

Θεωρώ ότι όσο εύκολα κατρακύλησε άλλο τόσο εύκολα μπορεί να επιστρέψει. Αρκεί όμως να παρθούν οι σωστές αποφάσεις. Θα πρέπει να οργανωθεί ένα επιτελείο ανθρώπων που θα ξέρει το αντικείμενο, προκειμένου να αναλάβει αποκλειστικά το αγωνιστικό κομμάτι, όχι μόνο στην Ανδρών αλλά και στις μικρότερες Εθνικές. Θα πρέπει να είναι άνθρωποι που γνωρίζουν την Εθνική και που θα κερδίσουν την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό των ποδοσφαιριστών. Κάτι που υπήρχε μέχρι το Μουντιάλ της Βραζιλίας, αλλά το χάλασαν.

«Δεν είχαμε Κριστιάνο, αλλά ήμασταν ομάδα»

Ο παλαίμαχος διεθνής γκολκίπερ με μακρά και σημαντική πορεία σε Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ, Αρη, Ηρακλή, Απόλλωνα, Πόρτσμουθ και Μούρθια εξηγεί πώς χάλασε η χημεία στα αποδυτήρια της Εθνικής: «Ολα αυτά τα χρόνια των επιτυχιών η Ελλάδα ήταν ομάδα συνόλου. Δεν είχαμε ούτε Κριστιάνο ούτε Μέσι. Ημασταν όμως ομάδα. Ετσι φτάσαμε στην κορυφή, έτσι πετύχαμε. Οταν χάσαμε αυτό το στοιχείο, χάλασε και η συνταγή. Επίσης αυτό που αισθάνομαι είναι ότι η ομάδα ξενέρωσε. Οι αλλαγές που έγιναν στο εσωτερικό της έπαιξαν ρόλο σε αυτό. Δυστυχώς, αν δεν ξαναβρούμε το στοιχείο της ομαδικότητας που μας έκανε να ξεχωρίζουμε, δεν θα έρθουν καλές ημέρες».