Το ημερολόγιο γράφει 10 Φεβρουαρίου 2015. Εκείνος ανεβαίνει στο βήμα του Βουλευτηρίου για πρώτη φορά. Η ώρα για τον ζουράρειο Πανηγυρικό έχει φτάσει και το χειρόγραφο περιλαμβάνει τα πάντα. Αποσπάσματα από τον «Επιτάφιο» του Θουκυδίδη. Κείμενα των πατέρων της Εκκλησίας. Οδυσσέα Ελύτη, που κολλάει με όλα. Γιάννη Ρίτσο –γιατί εκτός του ότι «σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει» -, ο κομμουνισμός είναι uber alles, που θα έλεγε κι ο Αλλεμανός. Και φυσικά Ζουράρι διά στόματος Ζουράρι: «Εμείς οι Ολύμπιοι διδάξαμε στην οικουμένη εδώ ότι η έρις γίνεται έρως, έρως ελευθερίας».

Οταν τελειώνει, υποκλίνεται στους θεατές του στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Μέχρι και ο Βαγγέλης Βενιζέλος τον χειροκροτεί. Η δε διερμηνέας της νοηματικής στο κανάλι της Βουλής χαρακτηρίζεται ηρωίδα από τα σόσιαλ μίντια. Η επίσημη πρώτη τού Κώστα Ζουράρι στο Κοινοβούλιο δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τις καλύτερες περφόρμανς του. Και συνοψίζει τα πιστεύω του, που σε λιγότερες λέξεις περιγράφονται με το σλογκανάκι «προκαλώ, άρα υπάρχω».

Το μέσο –αρχαία ελληνικά ή εκκλησιαστική γλώσσα –και ο χώρος –Βουλή ή τηλεοπτικό πρωινάδικο με ξανθιά παρουσιάστρια –δεν έχουν σημασία. Με την ίδια ευκολία που απευθύνεται στους συναδέλφους του βουλευτές για να τους υπενθυμίσει πως «μας έχουν πρήξει οι Γερμανοί τα μέζεα του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος (σ.τ.μ. τους όρχεις) ότι τα κράτη έχουν συνέχεια», ενημερώνει το αναγνωστικό κοινό γυναικείου περιοδικού, ως συνεντευξιαζόμενος, ότι η Βάνα Μπάρμπα τού πρότεινε να κάνουν παιδί μαζί αλλά αρνήθηκε.

Τι κι αν το πάλαι ποτέ εθνικό σεξ σίμπολ θα τον διαψεύσει αργότερα δηλώνοντας πως θα προτιμούσε να τον έχει αγκαλιά στο τζάκι να της διαβάζει για το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα;

Είπαμε, το θέμα είναι να γίνεται ντόρος. Κι αυτός μπορεί να τον προκαλεί ακόμη κι όταν δεν απαγγέλλει. Οπως, για παράδειγμα, πριν από μία εβδομάδα και κάτι, όταν ο Απόστολος Τζιτζικώστας εγκαινίασε τα γραφεία του στην Αθήνα. Η γκεστ του εμφάνιση εκεί ήταν από τις πρώτες πληροφορίες που μετέφεραν στο φιλοθέαμον κοινό οι ρεπόρτερ. Εκτός του ότι υπήρξε στενός φίλος του πατέρα του 37χρονου περιφερειάρχη, «στηρίζει», όπως είπε την επομένη στα ερτζιανά, «Τζιτζικώστα γιατί θέλει να γίνει πρόεδρος της ΝΔ και πρωθυπουργός». Για ποιο λόγο; Θα του αρέσει πολύ, συμπλήρωσε, γιατί αν και νικημένος, αυτός ως αριστερός, θα είναι καλύτερο να έχει νικηθεί από τον Απόστολο παρά π.χ. από τον Φούφουτο.

Προσπερνώντας το μεγαλείο που θα επιδείκνυε ακόμη και ως ηττημένος, μάλλον απορεί κανείς ακούγοντάς τον να αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός. Οποιος τουλάχιστον δεν τον έχει παρακολουθήσει στενά. Μπορεί τώρα να είναι επίτιμος πρόεδρος της Πυρικαύστου Ελλάδος –κόμματος εθνικοπατριωτικού που συνεργάζεται εκλογικά με τους ΑΝΕΛ και προέκυψε από τη Σπίθα του Μίκη Θεοδωράκη τον Ιούνιο του 2012 -, γεννήθηκε όμως, κατά δήλωσή του, «κομμουνιστής, όπως άλλοι γεννιούνται κωφάλαλοι». Αλλά ίσως «επειδή όσοι αμφισβητούν την αγιοκατάταξη είναι Ελληνες τύπου ΕΟΤ» (όπως επίσης έχει αποφανθεί εγκωμιάζοντας την αγιοποίηση του γέροντος Παϊσίου), πέρασε τόσο εύκολα στο στρατόπεδο της νεοορθοδοξίας. Οσο για τον Μαρξ και τα γνωστά περί οπίου του λαού; Πολύ πασέ για έναν διανοητή του επιπέδου του.

Στις ευρωεκλογές του 1999 και στις εθνικές του 2000 κατέβηκε υποψήφιος με το ΚΚΕ. Στις ευρωεκλογές του 2009, πάλι, ηγήθηκε του Πανελλήνιου Μακεδονικού Μετώπου μαζί με την άλλη μεγάλη μορφή του κινήματος Στέλιο Παπαθεμελή. Στο μεσοδιάστημα εμφανίστηκε ως ένθερμος αγωνιστής υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες αλλά και ως μάρτυρας υπεράσπισης του Γιωτόπουλου στη δίκη της 17Ν. Α! Και συνεργάστηκε με τη ΝΔ για να αποτρέψει την ένταξη του Βραχασίου Λασιθίου, από όπου έλκει την καταγωγή του, στον Δήμο Νεάπολης. Θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, αλλά μετά κατέβηκε και υποψήφιος νομάρχης Λασιθίου με τη στήριξη της ΝΔ το 2002. Οι κακεντρεχείς, ωστόσο, θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους ότι μέχρι κι απεργία πείνας έκανε για το Βραχάσι. Δεκατρία ολόκληρα χρόνια πριν ανακαλύψει αυτή τη μορφή πολιτικής διαμαρτυρίας ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης.

Ακολούθησαν κάποια χρόνια μιντιακής αγρανάπαυσης, αλλά στην εποχή του Μνημονίου ξαναβγήκε στον αφρό κηρύττοντας με πάθος την αντίσταση κατά της λιτότητας. Επί των ημερών τού «πρώτη φορά Αριστερά», βέβαια, δήλωσε ότι θα ψηφίζει «επ’ αόριστον τις προτάσεις που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και αν προτείνει την προσάρτηση της Μακεδονίας στα Σκόπια, στη Χιλή, στο Ανω Βόλτα». Εύλογο, λοιπόν, που ψήφισε το τρίτο Μνημόνιο.

Ελαφρώς παράλογο που η ψήφος αυτή δεν τον εμποδίζει να επιμένει στη ρητορική περί χρηματοσυμμοριτών Ευρωπαίων. Μέσα στην εβδομάδα, π.χ., απευθυνόμενος στους ακροατές ραδιοφωνικού σταθμού, είπε «μην ξεχνιέστε, δεν έχετε ανεξάρτητη κυβέρνηση, έχετε υποτελή κυβέρνηση». Αναφερόταν στην κυβέρνηση που, αν και περήφανο τέκνο της ρωμιοσύνης, στηρίζει ως βουλευτής. Γιατί όχι; Δεν είναι κι αυτό μια μορφή πρόκλησης; Στην κοινή λογική. Οταν άλλωστε έφτασε να διαβεί την είσοδο του περιστυλίου ο Ζουράρις, είχαν φροντίσει πολλοί πριν από αυτόν η Βουλή να του θυμίζει το Παλαί ντε Σπορ του 2008, τότε που με αφορμή το Σκοπιανό ωρυόταν κατά της «αθηναϊκής χωματερής».

Τελευταία Νέα