Τώρα που ολοκληρώθηκαν τα προκριματικά του Euro και κάθε ομάδα πήρε αυτό που της άξιζε, ήρθε η ώρα του απολογισμού για τη Γαλανόλευκη. Πέραν των όσων έχουν αναφερθεί για τις ευθύνες της ομοσπονδίας, των παικτών, του Ρανιέρι, του Τσάνα και των στραβών δοκαριών, αυτό που κρατάμε είναι ο αριθμός 55. Τόσοι ήταν οι παίκτες που φόρεσαν τη φανέλα με το εθνόσημο από τις 29 Ιουνίου 2014, όταν έπεσε η Γαλανόλευκη στον αγωνιστικό χώρο της Αρένα Περναμπούκο στο Ρεσίφε χάνοντας στα πέναλτι από την Κόστα Ρίκα τη συμμετοχή της στα προημιτελικά του Μουντιάλ, μέχρι την Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015 που ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις της στην προκριματική φάση του Euro 2016 με νίκη επί της Ρουμανίας.

Η περίπτωση μου έφερε στον νου μια παλιά ιστορία. Πριν από αρκετά χρόνια ο Παναθηναϊκός έφερε στην Αθήνα έναν βραζιλιάνο παίκτη για να διαπραγματευτεί τη μεταγραφή του. Ο ποδοσφαιριστής από τη χώρα τού καφέ είχε παρακολουθήσει ένα παιχνίδι των Πρασίνων στο Ολυμπιακό Στάδιο αλλά είχε περάσει απαρατήρητος, αφού ήταν παντελώς άγνωστος. Στις διαπραγματεύσεις ο μάνατζέρ του αξίωνε υψηλά ποσά με το αιτιολογικό ότι ήταν διεθνής με την Εθνική Βραζιλίας. Αναζητώντας το βιογραφικό του είχαμε εντοπίσει πως είχε πάρει το βάπτισμα του διεθνούς με τη Σελεσάο αγωνιζόμενος σε δύο φιλικά άνευ σημασίας.

Ηταν μια φάμπρικα που είχαν στήσει οι Βραζιλιάνοι τις προηγούμενες δεκαετίες για να προωθούν οι μάνατζερ πιο εύκολα τους ποδοσφαιριστές τους στο εξωτερικό. Ακόμα και στην αντιγραφή έχουμε μείνει πίσω.

Τελευταία Νέα