Οι προτάσεις των «σοφών» για το Aσφαλιστικό μόνο με τη σοφία δεν έχουν σχέση: αντίθετα, ακολουθούν την πεπατημένη της τελευταίας πενταετίας –περικοπές πάνω στις περικοπές –και επιχειρούν να τη μονιμοποιήσουν για τις σημερινές και τις επόμενες γενιές.

Μάλιστα, οι «σοφοί» επιχειρούν να καταργήσουν ακόμα και την έννοια της ανταποδοτικότητας: εισάγοντας με επιλεκτικό τρόπο στοιχεία από άλλα ασφαλιστικά συστήματα, επιδιώκουν να αποσυνδέσουν το ύψος της σύνταξης από το ύψος των εισφορών που έχει πληρώσει ο ασφαλισμένος –και να το συνδέσουν με τη γενικότερη εισοδηματική του κατάσταση!

Μόνο που τα ασφαλιστικά συστήματα από όπου άντλησαν τη σχετική ιδέα δεν προβλέπουν την καταβολή εισφορών –η βασική σύνταξη δίνεται σε όλους και οι πολίτες μπορούν να τη συμπληρώνουν με ιδιωτική ασφάλιση. Εδώ, στη χώρα των Μνημονίων, προτείνεται η πληρωμή υψηλών εισφορών αλλά και συντάξεων πείνας!

Ομως, αν φτάσουμε στο σημείο να δίνονται πολύ χαμηλότερες συντάξεις σε ασφαλισμένους που πλήρωσαν πολύ υψηλότερες εισφορές και παραπλήσιες συντάξεις σε εκείνους που έδωσαν πολύ λίγα στα Ταμεία, η σύνταξη θα μεταβληθεί σε προνοιακό επίδομα, το οποίο μάλιστα χιλιάδες ασφαλισμένοι θα έχουν προπληρώσει με το παραπάνω!

Είναι προφανές ότι με τέτοιες ιδέες τίποτα δεν μπορεί να λυθεί: σε έναν χρόνο θα οδεύουμε και πάλι σε έναν νέο γύρο περικοπών, μέσω κάποιας άλλης επιτροπής «σοφών».