Περιμένοντας να λάβει το σήμα εκκίνησης, κοιτά μηχανικά άλλοτε τον κόσμο που φωνάζει το όνομά του και άλλοτε την πίστα κάτω από τα πόδια του. Λευκές ταράτσες σπιτιών, μπαλκόνια με καμάρες, στέγες καταστημάτων, πρεβάζια παραθύρων και κάγκελα, λουσμένα από το φως του οκτωβριανού ήλιου, μοιάζουν σαν ανυπέρβλητα εμπόδια. Οταν όμως εκείνος ξεκινά το πρόγραμμά του, γίνονται τα κατάλληλα εργαλεία για να αναδείξει το ταλέντο του. Με το λάκτισμα των κριτών παίρνει φόρα και πηδά από τη μια ταράτσα στην άλλη, αλλάζοντας επίπεδα συνεχώς και κάνοντας άλματα πέντε μέτρων. Αφού προσγειώνεται κάνοντας μισή περιστροφή γύρω από τον άξονά του, κυλιέται στο έδαφος και πετάγεται απότομα. Τρέχοντας παράλληλα με τα πρεβάζια, κάνει πιρουέτα 360 μοιρών έχοντας το σώμα του παράλληλα με το δάπεδο και κλωτσά δυνατά τα πόδια του στον αέρα για να πάρει ύψος. Βλέποντας τον τοίχο του διπλανού σπιτιού, στηρίζεται στην παλάμη του ενός χεριού και με το άλλο σπρώχνει το σώμα του κάνοντας μια ολόκληρη περιστροφή με το πρόσωπο προς τον τοίχο.

Οι παράτολμες αλλά άκρως εντυπωσιακές αυτές κινήσεις δεν είναι κομμάτια μιας χορογραφίας γυμναστικής ή ενός κασκαντερικού τρικ από κάποια ταινία δράσης. Αλλά το πρόγραμμα του Δημήτρη Κυρσανίδη, του 20χρονου αθλητή, το οποίο του έδωσε τη νίκη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στον παγκόσμιο διαγωνισμό Red Bull Art of Motion, το περασμένο Σάββατο στην Οία της Σαντορίνης. Ο νεαρός από τη Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια έχει αναδειχθεί στο πρόσωπο του freerunning στη χώρα μας, μια και με τα κατορθώματά του στις πίστες έδωσε την απαραίτητη δημοσιότητα και ώθηση στο άθλημα που στην Ελλάδα δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο.

ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ. Το freerunning, λοιπόν, είναι η τέχνη της ελεύθερης σωματικής έκφρασης χωρίς περιορισμούς και όρια. Οι αθλητές του κινούνται ελεύθερα στο περιβάλλον χρησιμοποιώντας ιδιαίτερες κινήσεις, όπως τούμπες στον αέρα, που προσαρμόζονται κάθε φορά στον χώρο, τα διάφορα διαθέσιμα αντικείμενα και φυσικά το στυλ του κάθε freerunner. Εχει άμεση συγγένεια με το παρκούρ, με τη διαφορά ότι το freerunning δεν έχει σκοπό αποκλειστικά την υπερπήδηση εμποδίων στον δρόμο του κάθε αθλητή. Στην Ελλάδα έφτασε πριν από περίπου μια δεκαετία μέσω του YouTube, των διαφημίσεων και του κινηματογράφου και συνδέεται άμεσα με την κουλτούρα του δρόμου. Δεν είναι τυχαίο πως ο DK, όπως είναι το παρατσούκλι του, φορά φαρδύ παντελόνι φόρμας, αμάνικο μπλουζάκι και καπέλο τζόκεϊ ανάποδα, παραπέμποντας στο στυλ των ράπερ. Ανάλογο ύφος έχουν και οι φίλοι του που έφτασαν μαζί του ώς τον διαγωνισμό. «Βάλαμε πολλή σκέψη με τους πέντε φίλους μου για να βγάλουμε τα κόλπα. Αυτοί με κάνουν να νιώθω νικητής» παραδέχεται. Η παρέα του Κυρσανίδη δεν ήταν η μοναδική στη Σαντορίνη, μια και όλοι σχεδόν οι αθλητές είχαν από πίσω τους τις δικές τους ομάδες υποστηρικτών. Το freerunning άλλωστε, ως τέχνη που ξεκίνησε στους δρόμους, δημιουργεί την αίσθηση της παρέας ανάμεσα στους διαγωνιζομένους που χειροκροτούν και επιβραβεύουν τις προσπάθειες ο ένας του άλλου. «Με όλους τους αθλητές, να βοηθάει ο ένας τον άλλον, μπορείς να νιώσεις την αγάπη στον αέρα» τονίζει η 42χρονη Αμερικανίδα Λούσι Ρόμπεργκ που αναδείχθηκε νικήτρια στην κατηγορία των γυναικών (με μόλις δύο συμμετοχές).

Σε αντίθεση με τον Κυρσανίδη που προέρχεται από ερασιτεχνικό περιβάλλον, η ίδια ως επαγγελματίας κασκαντέρ στον κινηματογράφο αντιμετωπίζει το freerunning ως μετεξέλιξη της δουλειάς της. Και έχει περισσότερες ευκολίες προπόνησης σε οργανωμένες εγκαταστάσεις. «Προτιμώ κυρίως τα πάρκα, τις αλάνες κι έχω φτιάξει σε συνεργασία με τον Δήμο Θεσσαλονίκης ένα παρκούρ πάρκο, μοναδικό στην Ελλάδα» δηλώνει αντιθέτως ο Δημήτρης, που έκανε προπονήσεις στο γυμναστήριο του Παλαί Ντε Σπορ στη Θεσσαλονίκη και στο ΔΑΚ Σταυρούπολης. Ασχολείται με το άθλημα εδώ και οκτώ χρόνια και είναι το πιο διακεκριμένο μέλος της κοινότητας: «Κοινό υπάρχει στην Ελλάδα, αλλά είναι μικρό ακόμα. Γι’ αυτό θα ήθελα να εκπληρώσω το όνειρό μου, να φτιάξω μια ακαδημία». Η αυθεντικότητα στις κινήσεις είναι το χαρακτηριστικό των προγραμμάτων του στους αγώνες. «Εγώ περισσότερο αγχώνομαι με την οδήγηση, που βλέπω κάθε μέρα να γίνονται ατυχήματα και διάφορα τρακαρίσματα, παρά με το freerunning. Επικίνδυνο είναι όσο το κάνεις εσύ» καταλήγει.

Τελευταία Νέα