Σία Αναγνωστοπούλου: Ροκ απέξω κι από μέσα

Η εμφάνισή της –μοιάζει με ροκ σταρ των σίξτις κυρίως λόγω ατίθασης κόμης –δεν προϊδεάζει ότι η Σία Αναγνωστοπούλου είναι αναπληρώτρια υπουργός και μάλιστα Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Και όμως, σε δικό της φάλτσο οφείλεται η πρώτη κόντρα που ξέσπασε μετά τις εκλογές ανάμεσα στην κυβέρνηση και την Εκκλησία. Αφορμή ήταν μια αναφορά της στον τρόπο απαλλαγής των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών. Η Σία Αναγνωστοπούλου εξέφρασε σε συνέντευξή της σε ραδιοφωνικό σταθμό (Στο Κόκκινο) την πρόθεση να αλλάξει τον νόμο που προβλέπει σήμερα ότι, προκειμένου να απαλλαγεί ένας μαθητής, οφείλει να δηλώσει πρώτα εγγράφως ότι δεν είναι χριστιανός ορθόδοξος.

Τι ήταν να το πει; Την άλλη μέρα ο Αρχιεπίσκοπος, που συνήθως είναι πράος άνθρωπος, άστραψε και βρόντηξε, έκανε λόγο για ανοησίες και την «κάρφωσε» ότι δεν έχει καν αναλάβει ακόμα αρμοδιότητες μέσα στο υπουργείο ώστε να λέει κάτι τέτοιο. Και πράγματι, αρμοδιότητες δεν έχουν ακόμα μοιραστεί στο υπουργείο Παιδείας, με τις πληροφορίες να λένε τώρα ότι ο μεν Νίκος Φίλης θα αναλάβει τελικά την καυτή πατάτα (λόγω κενών και ελλείψεων) της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, με τη Σία Αναγνωστοπούλου πιθανότατα να αναλαμβάνει τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ –και άγνωστο τι ακριβώς θα κάνει ο φιλόσοφος Θεοδόσης Πελεγρίνης.

Για να μην αδικηθεί ωστόσο η νέα αναπληρώτρια υπουργός, πρέπει να πούμε πως δεν πήρε ξαφνικά την κιθάρα της να τραγουδήσει κατά των Θρησκευτικών. Εδινε συνέντευξη στο ραδιόφωνο για θέματα παιδείας όταν ρωτήθηκε από τη δημοσιογράφο για το θέμα της Εκκλησίας γενικότερα. Τόνισε λοιπόν ότι σέβεται μεν την Εκκλησία, αλλά αν κάποιος πει ότι ο δημόσιος χώρος πρέπει να είναι κατεξοχήν κοσμικός και ανεξίθρησκος, τότε σηκώνονται φωνές εναντίον του ότι πάει να κατεδαφίσει την Εκκλησία και τη θρησκεία.

«Σεβόμαστε την Εκκλησία και τον χώρο της, αλλά υπάρχει και ο δημόσιος χώρος όπου το κράτος είναι υποχρεωμένο να εξασφαλίσει την ανεξιθρησκία» έλεγε όταν παρενέβη στον αέρα ο συνθέτης και τραγουδιστής Κώστας Θωμαΐδης για να διηγηθεί την προσωπική του μαρτυρία, ότι ενώ μέχρι πέρυσι δήλωνε στο λύκειο του παιδιού του ότι ζητεί εξαίρεση από τα Θρησκευτικά λόγω συνείδησης, φέτος του ζήτησαν να δηλώσει υποχρεωτικά ότι το παιδί του δεν είναι χριστιανός ορθόδοξος για να το απαλλάξουν. Πράγματι, αυτό προβλέπει η εγκύκλιος (του Λοβέρδου) που εφαρμόζεται από πέρυσι στα σχολεία. Οταν λοιπόν η Αναγνωστοπούλου άκουσε τη διήγηση Θωμαΐδη, συμφώνησε ότι πράγματι δεν είναι σωστό να ζητούν από έναν γονιό ή ένα παιδί να δηλώσει ότι δεν είναι χριστιανός για να πάρει απαλλαγή και πρόσθεσε ότι κακώς δεν καταργήθηκε ήδη αυτή η υποχρέωση και θα την καταργήσει.

Βέβαια, αν αναλάβει τελικά τα πανεπιστήμια, η Αναγνωστοπούλου δεν θα μπορέσει να το αλλάξει αυτό, ενώ ο υπουργός Νίκος Φίλης μια μέρα μετά το ξέσπασμα Ιερώνυμου τον συνάντησε και συμφώνησαν να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να μη γίνουν «μονομερείς ενέργειες» από το υπουργείο. Οπότε τίθεται το εύλογο ερώτημα μήπως η Αναγνωστοπούλου με την απάντησή της «έκαψε» νωρίς το θέμα, αναγκάζοντας μια αριστερή κυβέρνηση σε οπισθοχώρηση απέναντι στον κλήρο.

Η Σία Αναγνωστοπούλου, όμως, δεν είναι από τους ανθρώπους που μασάνε λόγια, κάτι που ίσως θα έπρεπε να το ξαναδεί ως νέα πολιτικός (πρωτοεξελέγη βουλευτής Αχαΐας τον περασμένο Ιανουάριο). Πριν αναδειχθεί σε στόχο για βελάκια κληρικών, είχε ήδη γίνει στόχος χρυσαυγιτών λέγοντας ότι αν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια δεν αλώθηκαν από τη Χρυσή Αυγή το οφείλουν κατά 100% στους εκπαιδευτικούς. Είχε εκφράσει την ελπίδα να καταργηθεί ο συντελεστής ΦΠΑ του 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση, χαρακτηρίζοντας μάλιστα «κουτό» το μέτρο, καθώς τα φροντιστήρια δεν είναι «για τα παιδιά της μπουρζουαζίας».

Και δεν ήταν αυτή η πρώτη φορά που προκάλεσε αντιδράσεις. Ως αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ορισμένοι θυμήθηκαν ότι είχε τοποθετηθεί παλαιότερα υπέρ του σχεδίου Ανάν για την Κύπρο και την κατηγόρησαν για «τουρκολαγνεία» επειδή γνωρίζει τουρκικά. Τα οποία τουρκικά όμως η Αναγνωστοπούλου τα ξέρει καθώς διατέλεσε επί 9 χρόνια καθηγήτρια στο Τμήμα Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου πριν επιστρέψει για να διδάξει στο Πάντειο. Το πτυχίο στην τουρκική γλώσσα το πήρε από το Institut National des Langues Orientales στο Παρίσι.

Εκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Σορβόννη στο Παρίσι και πήρε το διδακτορικό της στην Ιστορία επίσης στο Παρίσι. Εχει ακόμα διδάξει σε πολλά πανεπιστήμια στην Ευρώπη και στην Αμερική. Και εκτός των τουρκικών, μιλάει αγγλικά και γαλλικά.