«Οι Ελληνες έχουν πάρει το μολύβι και γράφουν την καινούργια τους ιστορία. Κάποιοι όμως επιμένουν να ξαναδιαβάσουμε την ιστορία προς τα πίσω. Μήπως και τους συναντήσουμε καθισμένους στις παλιές καρέκλες τους. Μήπως και ξαναπαίξουν τους παλιούς τους ρόλους. Εχουν στυλώσει τα πόδια τους τα κακομαθημένα της ιστορίας και υφαίνουν τον ιστό της χρεοκοπίας προκειμένου να ξαναγίνουν τα δουλάκια του Σόιμπλε».
Με αυτές τις φράσεις ο Λάκης Λαζόπουλος εγκαινίασε χθες τη συνεργασία του ως σχολιαστής με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Ο παρουσιαστής και ηθοποιός στο άρθρο του με τίτλο «Ο τελευταίος στεναγμός» επέλεξε ξεκάθαρα στρατόπεδο για το δημοψήφισμα της Κυριακής.
Λίγες ημέρες μετά την αυλαία του τηλεοπτικού Τσαντιριού, καταφέρθηκε εναντίον των επικριτών της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, κάλεσε τον Αλέξη Τσίπρα «να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι» ώστε η Αριστερά να κυβερνήσει χωρίς ενοχές, ζητώντας παράλληλα να διορθωθούν τα κακώς κείμενα του παρελθόντος. Αναφερόμενος στον λαό (αγαπημένη του έννοια διαχρονικά), αναγνώρισε τη δύναμή του και μεταξύ των άλλων τον κάλεσε να πετάξει «τις παλιές καρέκλες της εξουσίας».
ΝΙΟΝΙΟΣ ΚΑΙ ΡΟΥΒΑΣ. Μήνυμα έστειλε και ο Διονύσης Σαββόπουλος εμμένοντας στην ανάγκη να ξεπεράσουν οι Ελληνες τον διχασμό, κλείνοντας παράλληλα το μάτι στους «δραχμολόγους». Σε ανάρτησή του στο facebook έγραψε: «Δεν φοβάμαι τη δραχμή. Δεν φοβάμαι το ευρώ, που σαφώς το προτιμώ. Φοβάμαι μόνο τον διχασμό που τρέχει στο αίμα μας από τον καιρό του Θουκυδίδη ως τις μέρες μας».
Λίγες εβδομάδες μετά τον «διχασμό» που είχε προκαλέσει η ερμηνεία του στο «Αξιον εστί» του Μίκη Θεοδωράκη ο Σάκης Ρουβάς αναφέρθηκε στον νέο διχασμό που φέρνει το δημοψήφισμα. Σε πρόσφατο ποστ του facebook υποστήριξε πως η κυβέρνηση Τσίπρα έχει υποχρέωση να παραιτηθεί αν αποδειχθεί πως δεν ανταποκρίθηκε στο αίτημα του λαού για αλλαγή. Την περασμένη Κυριακή επανήλθε κάνοντας έκκληση για εθνική ομοψυχία και δήλωσε «Ναι στον κοινό τόπο των Ελλήνων που θα μας λυτρώσει».
Την τελευταία πενταετία η κρίση και η τέχνη βρίσκονται σε σχέση διαλεκτική. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα ήταν το τραγούδι του Νίκου Πορτοκάλογλου «Θα περάσει κι αυτό», που προκάλεσε φρενίτιδα στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης με αφορμή τον στίχο «νικητές και νικημένοι, όλοι μαζί χάσαμε» που για πολλούς παρέπεμπε στη δήλωση του Θεόδωρου Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε». Την ίδια μοίρα είχε τον περασμένο Δεκέμβριο η τοποθέτηση του Κωστή Μαραβέγια –την περίοδο της απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού –για «τον πιθηκισμό της ιδιοτελούς συμπαράστασης σε άδικα δίκαιους αγώνες που φέρουν όπλα, φωτιές και δακρυγόνα».
Μετριοπαθής είναι πάντα στις δηλώσεις του ο Σωκράτης Μάλαμας, που συνήθως εστιάζει στην ανάγκη να ξεπεράσει η κοινωνία μόνη τα προβλήματά της. Αλλά και ο Φοίβος Δεληβοριάς συχνά καταδεικνύει τα κακώς κείμενα της πολιτικής εξουσίας, όπως στην περίπτωση της απεργίας πείνας του Ρωμανού, διατηρώντας ωστόσο αποστάσεις από κάθε μορφή βίας ή μισαλλοδοξίας.
Στο μπλοκ των πιο αυστηρών κριτών των πολιτικών λιτότητας, ξεχωρίζει η Χάρις Αλεξίου. Η τραγουδίστρια πέρυσι τον Ιούλιο πρωτοστάτησε σε συναυλία αλληλεγγύης στις απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών. Είχε βγει μάλιστα στη σκηνή φορώντας κόκκινα λαστιχένια γάντια, σύμβολο της διαμαρτυρίας των 595 γυναικών. Υπέρ των «Αγανακτισμένων» και των αιτημάτων τους, είχε εκφραστεί η Δήμητρα Γαλάνη, η οποία σε συνεντεύξεις της έκανε λόγο για κάποιους που «έκαναν πλιάτσικο όλα αυτά τα χρόνια» και ανάγκη για «σοβαρή διακυβέρνηση, αξιοπιστία, διαφανή πολιτικό λόγο και πυγμή».
Συμβολική θα πρέπει να θεωρηθεί και η επιλογή του Σωτήρη Χατζάκη, καλλιτεχνικού διευθυντή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, το καλοκαίρι του 2012 να ανεβάσει το «Μεγάλο μας τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε μια παράσταση που υποδείκνυε ότι τα δεινά της Ελλάδας είναι αποτέλεσμα αποφάσεων των Μεγάλων Δυνάμεων. «Η μαρτυρία για τη διαχρονία της εθνικής μας περιπέτειας» όπως τόνιζε ο ίδιος στο πρόγραμμα της παράστασης.
ΜΟΝΟΣ ΑΛΛΑ ΡΑΜΦΟΣ. Εκτός καλλιτεχνικού πεδίου, ο Στέλιος Ράμφος συμμετέχει στον δημόσιο διάλογο όταν καλείται να σχολιάσει τις κακοδαιμονίες του ελληνικού κράτους. Ο συγγραφέας και «φιλόσοφος της κρίσης», όπως τον αποκαλούν, υπογραμμίζει συχνά τα λάθη της κοινωνίας που άνοιξαν τον δρόμο στα Μνημόνια, ενώ πιο πρόσφατα έστρεψε τα βέλη του στην αριστερή κυβέρνηση την οποία χαρακτηρίζει «ομάδα ψυχοθεραπείας» και στον πρωθυπουργό που «δεν μπορεί να υποστηρίξει ιδεολογικά τον ρεαλισμό αλλά μόνο την ψευδαίσθηση».
Αναζήτηση
