Αναζήτηση
Κρίμα να έχω σπαταλήσει τόσες φορές τον στίχο του Εγγονόπουλου σ’ αυτήν εδώ τη στήλη. Θα τον επαναλάβω όμως κι η μισή ντροπή δική μου, η μισή δική της.
Για την κυρία Πρόεδρο της Βουλής και πασών των απανταχού επιτροπών Ζωή Κωνσταντοπούλου ομιλώ.
Λοιπόν, «Μένω εμβρόντητος με την ευρυμάθεια αυτής της κόρης».
Δεν ξέρω βεβαια αν είναι η ευρυμάθεια που την οδηγεί σε απονενοημένα διαβήματα, το ένα μετά το άλλο, ή μια έσωθεν φωνή που την εξωθεί σ’ αυτά.
Φαίνεται, είναι πολλοί (όσοι την ψήφισαν και βάλε) αυτοί που πιστεύουν ότι ως άλλη Ζαν ντ’ Αρκ η Ζωή ακούει φωνές τη νύχτα (αλλά πολλάκις και κατά τη διάρκεια της ημέρας, δεν κωλώνει), φωνές που την καλούν σ’ αυτές τις καθημερινές μάχες που δίνει με την Αστυνομία, με τους δημοσιογράφους, με την αντιπολίτευση, με τη συμπολίτευση, ακόμα και με τους βουλευτές του κόμματός της.
Κάποιοι ακόμα ισχυρίζονται πως την είδαν με τα ίδια τους τα μάτια μόνη της σ’ ένα γραφείο του Κοινοβουλίου να ανακρίνει ένα άδειο έδρανο.
–Πώς λέγεσαι;
–Τι επαγγέλλεσαι;
–Σε ποιο κανάλι δουλεύεις;
–Ποιος είναι ο ανώτερός σου;
Μούγκα το έδρανο.
Κι άλλοι, λίγοι αυτοί είναι αλήθεια, την έπιασαν την ώρα που χαστούκιζε τους τοίχους, τα ντουβάρια, γιατί της κλείνανε τον δρόμο. Εγώ όχι. Αυτό δεν το πιστεύω. Υπερβολή. Ισως «σχήμα λόγου», όπως και η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου κατά την άποψή της. «Σχήμα λόγου».
Με τούτα και με κείνα, η Ζωή κι ο Βαρουφάκης ο Γιάννης (δεν πα’ να σκάσει, εγώ με δύο «ν» θα τον γράφω. Αντε μη με πιάσει το κουλουριώτικο και του βάλω τρία «ν», Γιάνννης, κι ας με πάει σ’ όποιον Μπαμπινιώτη θέλει), η Ζωή λοιπόν κι ο Γιάννης είναι για την κυβέρνηση «πρώτη φορά Αριστερά με Ακρα Δεξιά» το χρυσό δίδυμο της αποτυχίας.
Ο Γιάννης βεβαια είναι μόνο για εξωτερική χρήση. Είναι παγκόσμιο το φαινόμενο. Κάζο ιντερνατσιονάλε.
Και πλουραλιστής. Πολλές απόψεις, πολλές θεωρίες, κι από τηγανίτα τίποτα.
Ανεβαίνει μηχανή, κατεβαίνει μηχανή.
Βάζει κράνος, βγάζει κράνος. Κι όπου κάμερα και φως η Βασίλω πρώτη.
Και λόγια. Λόγια. Λόγια.
Πότε πάει υπουργείο, πότε δουλεύει; Μυστήριο.
Η κορωνίδα δε προχθές: «Βεβαίως φοβάμαι, αλλά δεν είμαι φοβισμένος»!
Σωστά. Μπορεί να φοβάσαι αλλά να μην είσαι φοβισμένος.
Οπως μπορείς να είσαι καθηγητής Οικονομικών, αλλά να μην είσαι και υπουργός Οικονομικών.
Εν τω μεταξύ οι συνεντεύξεις του πάνε μια χαρά, μεγάλο σουξέ. Η συμφωνία πάει κατά διαόλου.
Ευτυχώς τώρα στη Ρίγα πήρανε τον Τσακαλώτο ως πιο τσακάλι κι έτσι τη γλίτωσαν οι ευρωπαίοι υπουργοί, μην τους κατέγραφε σε καμιά ταμπλέτα σε κάνα άιφον και βλέπανε τα σιντί τους να τα ξεπουλάνε οι μαύροι στην Ομόνοια, όταν δεν λιάζονται για να απομαυρίσουν.
Ευτυχώς βρέθηκε κι αυτή η χριστιανή (άλλο «σχήμα λόγου»), βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ πάντα, Παναγιώτα Κοζομπόλη – Αμανατίδη κι έσκασε λίγο το χείλι μας το πικραμένο, η οποία, διαβάζοντας τα ονόματα των μαρτύρων που θα καλέσει η Ζωή στην Εξεταστική Επιτροπή, αποκάλεσε τον Ματίας Μορς «Μους Ματίας» (και Μους Σοκολά δεν είναι κακό, αλλά πολλά λιπαρά) και το καλύτερο: Ξέρετε πώς ξαναβάφτισε τον Ζαν – Κλοντ Τρισέ; Δεν θα το πιστέψετε γιατί είστε άπιστοι άνθρωποι, κι όμως τον είπε «Κρίκετ Ζαν Κλάουντ».
Αυτά η Παναγιώτα Κοζομπόλη – Αμανατίδη.
Κι όλοι εμείς αμανάτι.
